จากกระทู้ที่ผมได้ตั้งไปเมื่อวาน ผมได้อ่านคอมเม้น ได้กำลังใจ ได้แนวทางดีๆจากเพื่อนๆในพันทิป
ทำให้ผมคิดได้ว่า บางที! ทางเดินของเขากับผมมันสวนทางกันจริงๆ ต่อให้เวลามากมาย ก็ไม่สามารถลบแผลเป็น หรือปมในใจนี้ได้
ผมเลยเลือกที่จะถอยออกมา ตัดสินใจแยกทางกันกับเขา เพื่อที่จะให้เขาไปใช้ชีวิตในแบบของเขา
เขารักสนุก เขาชอบเจอผู้คนมากมาย ในขณะที่ผมเป็นผู้ชายที่รักแค่คนเดียว เป็นคนชอบเที่ยว ชอบกิน ปาร์ตี้
แต่ผมไม่เคยที่จะเถลไถลนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง แต่มันสวนทางกับเขา เขาไม่ค่อยไปไหน แต่เขาชอบเจอคนเพื่อไปมีสัมพันธ์อะไรกัน
วันนี้ผมปล่อยให้เขาไปตามทางที่เขาต้องการ และผมก็เดินออกมาในจุดที่ผมควรอยู่ ....
ถึงมันจะหนักหน่อย แต่ผมก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ใช่ไหม ?
ดีกว่าที่จะต้องมาใช้ชีวิตคู่บนความระแวง ไม่วันนี้ก็วันหน้า เรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นอีก
วันนี้ผมเลือกที่จะรักตัวเองมากกว่าคนอื่น ค่อยๆให้เวลารักษาแผลนี้ไป ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับ ?
ผมเลือกที่จะถอยออกมา เพื่อรักษาความรู้สึกตัวเองถูกต้องที่สุดใช่ไหมครับ ?
ทำให้ผมคิดได้ว่า บางที! ทางเดินของเขากับผมมันสวนทางกันจริงๆ ต่อให้เวลามากมาย ก็ไม่สามารถลบแผลเป็น หรือปมในใจนี้ได้
ผมเลยเลือกที่จะถอยออกมา ตัดสินใจแยกทางกันกับเขา เพื่อที่จะให้เขาไปใช้ชีวิตในแบบของเขา
เขารักสนุก เขาชอบเจอผู้คนมากมาย ในขณะที่ผมเป็นผู้ชายที่รักแค่คนเดียว เป็นคนชอบเที่ยว ชอบกิน ปาร์ตี้
แต่ผมไม่เคยที่จะเถลไถลนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง แต่มันสวนทางกับเขา เขาไม่ค่อยไปไหน แต่เขาชอบเจอคนเพื่อไปมีสัมพันธ์อะไรกัน
วันนี้ผมปล่อยให้เขาไปตามทางที่เขาต้องการ และผมก็เดินออกมาในจุดที่ผมควรอยู่ ....
ถึงมันจะหนักหน่อย แต่ผมก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ใช่ไหม ?
ดีกว่าที่จะต้องมาใช้ชีวิตคู่บนความระแวง ไม่วันนี้ก็วันหน้า เรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นอีก
วันนี้ผมเลือกที่จะรักตัวเองมากกว่าคนอื่น ค่อยๆให้เวลารักษาแผลนี้ไป ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับ ?