การที่เราคิดจะจีบใครจริงๆสักคน และอยู่กับเค้าไปนานๆ ไม่ใช่ฟันแล้วทิ้ง หัวใจของเราต้องรู้สึกอย่างไรครับ คือผมไม่รู้จักว่ารักแรกพบเป็นอย่างไร ไม่รู้จักว่ารักแท้คืออะไร ไม่รู้จักว่าความรักเป็นเช่นไร การสบตาแล้วปิ๊งปั๊งเป็นยังไง แต่แค่ผมเคยพบ ผญ.คนนึงเป็นระยะเวลาสั้นๆแค่ 4วัน แต่สิ่งที่ผมรู้สึกในใจตอนนั้นคือ ชอบ อยากคุยด้วย ถ้าได้อยู่ด้วยนานๆจะลองจีบเลย แต่ตอนนั้นแค่ 4วัน เวลามันน้อยไปหน่อยที่จะทำความรู้จัก และเราก็พูดไม่เก่งเอาซะเลย แต่ความรู้สึกกับคนนั้นคือ ผมเข้าใจเลยว่าการเห็นคนที่เรารักมีความสุขแล้วเราก็สุขด้วยเป็นอย่างไร ผมรู้สึกดีกับคนนี้ทั้ง วจีกรรม มโนกรรมและกายกรรม ไม่คิดทะลึ่งอะไรกับเขาเลย ผมรู้สึกหลงละมั๊ง เพราะหลังจากนั้นผมกลับมานั่งค้นหาประวัติเค้า ก็ทำให้รู้ว่าไลฟ์สไตล์ต่างกันมาก ทั้งความรู้ ความสามารถ ฐานะ ผมก็เลยเออ..เลิกๆคิดถึงไปแล้วกัน เพราะมันคงไม่เหมาะกันหรอกแบบนี้
แต่ถ้าจะมองกับ ผญ.อื่นทั่วไปก็แค่เออ สวย น่ารัก หุ่นดี แต่ในใจก็เฉยๆมากกว่าไม่ได้อยากอะไร แต่กับคนที่เราอยากคบด้วยก็ตามที่เล่ามา ก็ไม่รู้ว่าความคิด ความรู้สึกแบบนั้นถูกต้อง เหมาะสม คู่ควรกับการจะจีบสาวสักคนไหม หรือใครมีนิยาม ความรู้สึก กฏเกณฑ์ ข้อแนะนำมากกว่านี้ ช่วยแนะนำผมบ้างครับ
ถ้าจะจีบ ผญ. สักคนหัวใจเรา ความรู้สึกเราต้องเป็นอย่างไรครับ
แต่ถ้าจะมองกับ ผญ.อื่นทั่วไปก็แค่เออ สวย น่ารัก หุ่นดี แต่ในใจก็เฉยๆมากกว่าไม่ได้อยากอะไร แต่กับคนที่เราอยากคบด้วยก็ตามที่เล่ามา ก็ไม่รู้ว่าความคิด ความรู้สึกแบบนั้นถูกต้อง เหมาะสม คู่ควรกับการจะจีบสาวสักคนไหม หรือใครมีนิยาม ความรู้สึก กฏเกณฑ์ ข้อแนะนำมากกว่านี้ ช่วยแนะนำผมบ้างครับ