กระทู้ที่ไม่ต้องการคำตอบ

เคยใหมรู้สึกว่าบ้างครั้งโลกอย่างกว้างแต่ดูเหมือนเราไม่มีที่อยู่ บ้างครั้งอ่านไปเจอบ้างฟีดเตอเย้ๆได้กลับบ้านแล้วหันมาดูตัวเองทำไมเราไม่ได้กลับบ้านแบบเขานะบ้างที่หาเงินมาแทบไม่ได้ใช้อะไรแต่เงินกับไม่เหลือ ของที่ตัวเองอยากได้แต่กลับไม่ได้ซื้อ ต้องรองรับอารมณ์คนนั่นคนนี้ถูกว่าให้ทั้งทีไม่ผิด ไม่ค่อยได้รับคำว่าขอโทษ ชีวิตคู่เหมือนจะหักเหตลอดไปด้วยกันสามวันดีสี่วันไข้คนที่เข้ามาส่วนมากก็หวังผลประโยชน์ เรียนหนังสือก็หาเพื่อนจริงใจได้น้อย บ้างครั้งก็อยากตายให้จบๆไป นั่งคิดถึงเรื่องต่าง พ่อแม่ก็ไม่ครบอย่างคนอื้นถึงแม้ปากจะบอกว่าไม่สนใจอะไร แต่ในใจกลับร่ำรองให้ครอบครัวกลับมาเหมือนเดิมแต่ก็เป็นไปไม่ได้ ถูกพี่ด่าว่าเกิดมาทำให้ครอบครัวแยกทางกัน ทนอยู่บนความเข้มแข็งที่ไม่ได้อยากเป็น เรื่องบ้างอย่างไม่เคยมีใครถามว่าใหวไหม เจอแต่คำว่าสู้ๆนะ เดินทางในโลกที่เหมือนตัวเดียว ทั้งทีมีคนรอบกายแต่กับไม่รู้สึกว่ามี อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้างก็ทำไม่ได้ถ้าเราบอกอยากไปนั้นนี้เขาก็บอกว่าไปสิ แต่ก็ไปไม่ได้ ติดปัญหาหลายอย่าง ทนอยู่กับความรู้สึกเอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเหมี่ยงเขามาอม เป็นที่ระบายมากว่าได้ระบาย พอเขาบังคับให้ระบายกับพูดไม่ออก นั่งร้องไห้ ถูกด่าว่าเป็นคนไรสาระ อยากบอกว่าบ้างครั้งกูก็ไม่ไหว อยากนี้ไปจากจุดนี้จุดที่เป็นอยู่ อยากตายไวๆ ไม่อยากรับรู้เรื่องของใคร ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนถูกทิ้งกลางป่า ให้หลงทางอยู่ตรงนั้น คู่ชีวิตที่มีพอปรึกษาอะไรก็บอกเค้าแบกปัญหามาพอล่ะ หรือเรางี่เง่าไปเอง ชีวิตชาตินี้ ขอให้เกิดชาติหน้าหมดเวรกรรมนี้อย่าให้ต้องมาเกิดแบบนี้เลย ถ้าวันใดวันหนึ่งเทียนชีวิตดับแล้วขอให้ดวงจิตดับสลายไปทีเถอะไม่อยากเกิดมารับรู้อะไรแล้ว แต่ตอนนี้คงต้องก้มหน้าใช้เวรกรรมต่อไป เกิดชาติหน้าฉันใด อย่าได้พบเจอแบบนี้เลย