#กระทู้ระบาย เริ่มเรื่องมีอยู่ว่าตัวผมคบกับผู้หญิงคนนึงเธอก็ไม่ได้สวยงามอะไรเป็นพิเศษ ตัวผมเองก็เช่นกัน
ผมก็คบกับผู้หญิงคนนี้มาสักพัก ผมก็ทำงานแล้วส่วนเขาก็เรียนอยู่ บ้างวันผมคิดถึงผมก็ไปรับบ้าง ก็นะคนคบกันก็อยากเจออยากอยู่ด้วยกันอ่ะ
พอเริ่มสักพักแล้วตอนนั้นเขาก็เริ่มฝึกงานแล้ว บ้างวันเขาอยู่กลางวันผมก็ไปหาบ้าง อยู่ใกล้ๆกันน่ะครับเลิกงานก็ไปหาบ้างซื้ออะไรให้กินบ้าง
ฝึกงานแรกๆก็ยังปกติไม่มีอะไรเปลี่ยน พอเขาได้ไปอยู่รอบกลางคืน เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป โทรไปปลุกก็ไม่รับ ช่วนคุยหน่อยก็ว่าบ่น อะไรนิดหน่อยก็มีอารู้สึก ตอนนั้นไม่มีอะไรดีเลย คิดว่าผมทำอะไรผิดผมไม่ดีอะไรหรือเปล่าเอาจริงๆตอนนั้นเรามีเวลาคุยกันจริงๆแค่1ชั่วโมงเองครับ สำหรับผมแล้วตัวผมรอมาตลอดว่าเมื่อไหร่จะได้คุยกัน ในความคิดผมทุกคนมีเวลาเท่ากันอ่ะครับ อยู่ที่ว่าจะเจียดให้ผมหรือป่าว ตัวเขาไม่เคยพยายามอะไรให้กับผมเลย แต่ตรงข้ามกันผมครับ ผมพยายาม ดิ้นรน หาเวลา คือผมทำทุกอย่างที่ผมทำได้อ่ะ
ครับ แต่พอถึงวันนั้นผมขอคุยอะไรกับเธอ คุยปรับทัศนคติกัน แต่เขากลับบอกเลิกผมแต่เขาไม่ได้บอกเหตุผลว่าเลิกทำไม ผมเองก็สตั้นสิ ตอนนั้นผมไม่ยื้ออะไรนะเพราะเคยยื้อแล้ว ไม่ใช่ว่าตัวผมหมดความรู้สึกแต่เพราะยื้อไปเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้วมันจะกลายเป็นสงสาร ก็คบกันได้ไม่นานหรอกแต่มันก็คือความรักอ่ะครับ เขาไม่บอกเหตุผลว่าเลิกทำไม ผมก็คิดอะไรไม่ถูกเลย555555 จนผมต้องทักไปถามเพื่อนสนิทเขาถึงได้รู้คำตอบ ว่าเขาไม่ได้หมดรัแต่เขาไม่ได้รักสตั้นนนักกว่าเก่าอีก ผมก็คิดว่าที่ผ่านมามันไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรอ ที่ทำไปมันศูน? ไม่ดีอะไรก็เปลี่ยนให้ ยังมีอะไรที่อยากทำด้วยกันอีกเยอะเลย แต่ก็ได้นะไม่ได้พิเศษอะไร
ธรรมดาเกินกว่าจะพิเศษสำหรับใคร
กระทู้ระบายนะครับอยากอ่านหรือคำเม้นก็ได้
พิมงงๆหน่อยนะครับโทษที
ความรักห่วยแตก
ผมก็คบกับผู้หญิงคนนี้มาสักพัก ผมก็ทำงานแล้วส่วนเขาก็เรียนอยู่ บ้างวันผมคิดถึงผมก็ไปรับบ้าง ก็นะคนคบกันก็อยากเจออยากอยู่ด้วยกันอ่ะ
พอเริ่มสักพักแล้วตอนนั้นเขาก็เริ่มฝึกงานแล้ว บ้างวันเขาอยู่กลางวันผมก็ไปหาบ้าง อยู่ใกล้ๆกันน่ะครับเลิกงานก็ไปหาบ้างซื้ออะไรให้กินบ้าง
ฝึกงานแรกๆก็ยังปกติไม่มีอะไรเปลี่ยน พอเขาได้ไปอยู่รอบกลางคืน เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป โทรไปปลุกก็ไม่รับ ช่วนคุยหน่อยก็ว่าบ่น อะไรนิดหน่อยก็มีอารู้สึก ตอนนั้นไม่มีอะไรดีเลย คิดว่าผมทำอะไรผิดผมไม่ดีอะไรหรือเปล่าเอาจริงๆตอนนั้นเรามีเวลาคุยกันจริงๆแค่1ชั่วโมงเองครับ สำหรับผมแล้วตัวผมรอมาตลอดว่าเมื่อไหร่จะได้คุยกัน ในความคิดผมทุกคนมีเวลาเท่ากันอ่ะครับ อยู่ที่ว่าจะเจียดให้ผมหรือป่าว ตัวเขาไม่เคยพยายามอะไรให้กับผมเลย แต่ตรงข้ามกันผมครับ ผมพยายาม ดิ้นรน หาเวลา คือผมทำทุกอย่างที่ผมทำได้อ่ะ
ครับ แต่พอถึงวันนั้นผมขอคุยอะไรกับเธอ คุยปรับทัศนคติกัน แต่เขากลับบอกเลิกผมแต่เขาไม่ได้บอกเหตุผลว่าเลิกทำไม ผมเองก็สตั้นสิ ตอนนั้นผมไม่ยื้ออะไรนะเพราะเคยยื้อแล้ว ไม่ใช่ว่าตัวผมหมดความรู้สึกแต่เพราะยื้อไปเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้วมันจะกลายเป็นสงสาร ก็คบกันได้ไม่นานหรอกแต่มันก็คือความรักอ่ะครับ เขาไม่บอกเหตุผลว่าเลิกทำไม ผมก็คิดอะไรไม่ถูกเลย555555 จนผมต้องทักไปถามเพื่อนสนิทเขาถึงได้รู้คำตอบ ว่าเขาไม่ได้หมดรัแต่เขาไม่ได้รักสตั้นนนักกว่าเก่าอีก ผมก็คิดว่าที่ผ่านมามันไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรอ ที่ทำไปมันศูน? ไม่ดีอะไรก็เปลี่ยนให้ ยังมีอะไรที่อยากทำด้วยกันอีกเยอะเลย แต่ก็ได้นะไม่ได้พิเศษอะไร
ธรรมดาเกินกว่าจะพิเศษสำหรับใคร
กระทู้ระบายนะครับอยากอ่านหรือคำเม้นก็ได้
พิมงงๆหน่อยนะครับโทษที