มีแต่คนนึกถึงเวลามีปัญหา

ครอบครัวเราไม่ได้รวยมาก แต่เราเป็นคนเก็บเงิน เพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่เดือน
คือมันเกิดมานานแล้ว แต่เริ่มมารู้สึกไม่โอเคช่วงนี้ เราแยกออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว
คือที่บ้านเราเวลามีปัญหาเรื่องเงิน จะโทรมาหาเราตลอด ไม่เคยโทรถามว่าเป็นไง เวลาโทรมาทุกครั้งก็จะมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว
โดนจับบ้าง ต้องประกัน ยืมเอาไปลงทุนบ้าง อะไรบ้าง มันเยอะ
เราเบื่อมาก เคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้แล้ว แต่ก็ต้องให้เพราะครวบครัวเดียวกัน มันเลี่ยงไม่ได้เพราะสงสารจริงๆ
แต่พอเราให้ไปทุกครั้ง เราก็ลำบาก ต้องกินข้าวกับมาม่าเพื่อที่เงินที่คำนวนไว้จะไม่ลด และมีพอใช้ไปแต่ละเดือน
เราเหนื่อยมาก เราร้องไห้เกือบทุกวัน บางทีก็น้อยใจนะ ไม่เคยโทรมาถามไถ่ โทรมาแต่ไถตังค์
เราเหนื่อยที่มีเงิน เราเหนื่อยที่เกิดมาในครวบครัวนี้ แต่เรารัก เราก็ให้
บางทีก็เกิดคำถามนะ ว่าครอบครัวเราเคยรักเราบ้างหรือเปล่า
เราเหนื่อย
เราท้อ