ไม่อยากเป็นเเล้วได้ไหมคนเก่ง เหนื่อยเเล้ว อยากใช้ชีวิตในเเบบที่ตัวเองอยากใช้บ้าง โดยที่ไม่ต้องมานั่งคิดว่าถ้าเราใช้ชีวิตเเบบที่อยากเป็นเเล้ว จะทำให้เรารู้สึกเเย่รึเปล่า เเค่อยากพาตัวเองไปในที่ ที่อยากไป กินในสิ่งที่อยากกิน ทำในสิ่งที่อยากทำ เเต่ทำไมโลกนี้ถึงใจร้ายกับเราจังเลย เราเป็นเเค่เด็กที่อายุ20คนหนึ่ง ที่ต้องการอยากจะใช้ชีวิตในเเบบที่อยากใช้บ้าง บางทีก็ไม่อยากตื่นมาใช้ชีวิตเลย ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียว โดดเดี่ยวชะมัด ชีวิตที่มองไม่เห็นเเสงสว่างเลย ไม่เห็นอนาคตเลย อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เเบบเเลบคนอื่น อยากมีพ่อมีเเม่ที่คอยซัพพอร์ต คอยถามไถ่ชีวิตของเรา อยากกินข้าวกับครอบครัว อยากไปเที่ยวกับครอบครัว เเละที่สำคัญเราอยากมีคนรอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่นบ้าง เวลาเหนื่อยๆก็อยากให้มีคนมานั่งรับฟัง เวลาหิวข้าว ก็อยากให้มีเเม่มาคอยทำกับข้าวให้กินบ้าง เวลาสอบได้คะเเนนดี ก็อยากจะอวดครอบครัวบ้าง ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตโดดเดี่ยวจังเลยค่ะ ไปเรียน เลิกเรียนทำงานpart-time ตื่นมาก็ไปเรียน ใช้ชีวิตวนลูปเเบบนี้ จนบางทีเราโครตเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องส่งตัวเองเรียน เหนื่อยที่ไม่เคยมีครอบครัวให้กำลังใจ เหนื่อยที่ชีวิตเราเเย่อยู่เเล้ว เเต่ในตอนนั้นก็ดันมีเรื่องที่โครตจะเเย่กว่าเข้ามาเเทรก อยากเป็นคนที่โตกว่านี้จัง เพราะคิดเสมอว่าถ้าโตขึ้น เราคงทำอะไรได้มากกว่านี้ คงได้ใช้ชีวิตในเเบบที่ต้องการมากกว่านี้ คงได้กินของอร่อยที่อยากกิน ไม่ต้องมานั่งคิดว่าเงินจะพอใช้ในเเต่ละวันไหม ไม่ต้องมานั่งคิดว่าจะมีเงินจ่ายค่าหอเเต่ละเดือนมั้ย เเต่คิดเสมอว่าคนเรามีจังหวะชีวิตเสมอ ตอนนี้มันอาจจะเเย่ที่สุดก็ได้ เเต่เราเชื่อว่าสักวันชีวิตเราจะดีกว่านี้🥺🥹