เรามีพี่น้องร่วมเราด้วยเป็น 4 คน เราเป็นลูกคนกลาง
เรามักจะมีปัญหากับพ่อเเม่บ่อยกว่าคนอื่นในบ้านเลย
เราอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะปัญหาเรารู้สึกเเก้ไม่ตรงจุดสักที เราเองอยู่ม.4 เราเป็นคนขี้เกียจไม่เอาไหนเเต่เราสามารถหาเงินเองได้โดยไม่ขอพ่อเเม่ มันไม่มากหรอกตีประมาณวันล่ะ150-200หรออาจจะมากกว่านั้น พอมีเยอะเราก็ให้พ่อเเม่ยืม เป็นเงินจำนวนเงิน4000บาท เราหามาใน 3 เดื่อน ใช้คำว่ายืมเเละตกลงว่าจะให้ทุกๆสินเดื่อนเราหามาได้ขนานนี้เราคิดว่าเราเก่งมากเลยถ้าหาเงินได้ขนานนี้ พี่ชายเราจบ ม.6 เเล้วเเต่เเม่ดรอปเรียนมาช่วยธุระกิจทางบ้าน เเต่เราคิดว่าไม่ได้ช่วยอะไรเลยตื่นตี3 นอนบ่าย 3 เป็น
เเบบนี้ทุกวัน เราคิดว่าพ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากันพี่สาวคนที่ 2 ก็เรียน กศน ติดเพื่อน น้องสาวขึ้น ม.3 ก่อนที
ส่วนม.4 มีเงินใช้เเต่ไม่มีเพื่อนเราเข้ากับใครไม่เก่งเลย ทางบ้านมีธุระกิจส่วนตัวเราไปเที่ยวกันทุกปีเเต่พอเปิดร้านมา ได้ 6 ปีมันนานมากนานจริงๆๆพ่อเป็นคนหัวร้อนไม่ฟังเหตุผลเเละจะเเคร์คนอื่นมากว่าลูกตัวเองตลอด พ่อจะชอบเอาเราไปเทียมกับลูกค้นอื่นเสมอเราตอบโต้ตลอดเเต่พอเยอะขึ้นพูดกุไอสัสใสหลอกด่าถึงจะพูดเล่นพูดเล่น "เรียนไม่จบหรอ เดี่ยวก็ไม่ขายตัวรอดูเลย" พ่อที่พูดกับลูกเเบบนี้ พอเปิดอกคุยกับยาย ยายก็พูดไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกหรอกจริงหรออยากถามความคิดเห็นควรทำไงพอนิ่งใสไม่พูดด้วยก็หาว่าเป็นใบ้ ตลกดีจังทุกคำที่พ่อคิดว่าตลกขำเเต่ในใจคนเป็นลูกโครตเจ็บปวดเเค่ไหนตีเราให้คนอื่นเห็นให้คนในร้านที่เป็นพนักงานเห็นเเล้วเอาไปพูดเป็นเรื่องตลกทุกวันนี้ความรู้สึกมันเเย่พอเเล้วจะให้เเย่ไปถึงได้
มีปัญหากับครอบครัวบ่อยมากควรทำไงดี
เรามักจะมีปัญหากับพ่อเเม่บ่อยกว่าคนอื่นในบ้านเลย
เราอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะปัญหาเรารู้สึกเเก้ไม่ตรงจุดสักที เราเองอยู่ม.4 เราเป็นคนขี้เกียจไม่เอาไหนเเต่เราสามารถหาเงินเองได้โดยไม่ขอพ่อเเม่ มันไม่มากหรอกตีประมาณวันล่ะ150-200หรออาจจะมากกว่านั้น พอมีเยอะเราก็ให้พ่อเเม่ยืม เป็นเงินจำนวนเงิน4000บาท เราหามาใน 3 เดื่อน ใช้คำว่ายืมเเละตกลงว่าจะให้ทุกๆสินเดื่อนเราหามาได้ขนานนี้เราคิดว่าเราเก่งมากเลยถ้าหาเงินได้ขนานนี้ พี่ชายเราจบ ม.6 เเล้วเเต่เเม่ดรอปเรียนมาช่วยธุระกิจทางบ้าน เเต่เราคิดว่าไม่ได้ช่วยอะไรเลยตื่นตี3 นอนบ่าย 3 เป็น
เเบบนี้ทุกวัน เราคิดว่าพ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากันพี่สาวคนที่ 2 ก็เรียน กศน ติดเพื่อน น้องสาวขึ้น ม.3 ก่อนที
ส่วนม.4 มีเงินใช้เเต่ไม่มีเพื่อนเราเข้ากับใครไม่เก่งเลย ทางบ้านมีธุระกิจส่วนตัวเราไปเที่ยวกันทุกปีเเต่พอเปิดร้านมา ได้ 6 ปีมันนานมากนานจริงๆๆพ่อเป็นคนหัวร้อนไม่ฟังเหตุผลเเละจะเเคร์คนอื่นมากว่าลูกตัวเองตลอด พ่อจะชอบเอาเราไปเทียมกับลูกค้นอื่นเสมอเราตอบโต้ตลอดเเต่พอเยอะขึ้นพูดกุไอสัสใสหลอกด่าถึงจะพูดเล่นพูดเล่น "เรียนไม่จบหรอ เดี่ยวก็ไม่ขายตัวรอดูเลย" พ่อที่พูดกับลูกเเบบนี้ พอเปิดอกคุยกับยาย ยายก็พูดไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกหรอกจริงหรออยากถามความคิดเห็นควรทำไงพอนิ่งใสไม่พูดด้วยก็หาว่าเป็นใบ้ ตลกดีจังทุกคำที่พ่อคิดว่าตลกขำเเต่ในใจคนเป็นลูกโครตเจ็บปวดเเค่ไหนตีเราให้คนอื่นเห็นให้คนในร้านที่เป็นพนักงานเห็นเเล้วเอาไปพูดเป็นเรื่องตลกทุกวันนี้ความรู้สึกมันเเย่พอเเล้วจะให้เเย่ไปถึงได้