สามีติดยา ทุกข์ใจมาก

สามีติดยามานานมาก เราอยู่ด้วยกันมา20ปี เค้าเคยติดมาก่อนตอนที่เราอยู่กันเอง แล้วเค้าคงเสพมาเรื่อยๆ แต่เราไม่รู้เพราะเราต้องไปทำงานนอกบ้าน พอเรามาเปิดร้านของตัวเองต้องอยู่ด้วยกันตลอด2ปี เค้าดีมากขยันขายของ เพราะตอนแรกเราจนทำงานนอกบ้านเงินไม่เคยพอใช้ต้องยืมคนอื่นตลอด พอมีร้านของตัวเองเลยตั้งใจมากตื่นเช้ามาเปิดร้านขายของไม่เคยไปเสพอีกเลยจนเราลืมว่าเค้าเคยเสพมาก่อน ตอนที่เปิดร้านเองลูกอายุได้1ขวบ ตอนแรกที่เปิดร้านเป็นไปด้วยดี แต่พอปีที่3 เราต้องย้ายจากบ้านเช่ามาบ้านที่เรา ซื้อซึ่งมีนอยู่ติดกันตอนนั้นร้านยังสร้างไม่เสร็จแฟนก็ไปคบกับคนงานก่อสร้าง แล้วก็ไอ้พวกคนที่ขายยาบ้าแถวบ้าน พอทีนี้ตั้งแต่นั้นมาเราสังเกตว่าทำไมหน้าแฟนเรามันเกร็งๆผิดปกติ พูดด้วยก็ไม่ยอมมองหน้า เราก็เลยรู้เพราะกลางคืนไม่นอน ข้าวไม่กิน อยู่คนเดียวในห้องไม่ยอมให้ใครเข้าไป ไม่สนใจขายของ ไม่สนใจลูก หน้าบ้านจะยุ่งยังไงไม่เคยออกมาดู ทำให้โมโหมาก เวลาเค้าเสพเค้าจะหายไปอยู่ในห้องคนเดียวประมาณ2วัน2คืน แล้ววันที่3 จะเริ่มออกมาหาอะไรกิน แล้วก็จะพูดอะไรเพ้อเจ้อไปเรื่อย เราไม่อยากเห็นหน้าเลย เวลาเสพหน้ามันจะเปลี่ยนไป จะเกร็งๆ จะกัดกราม คือสรุปไม่อยากมองหน้าไม่อยากเห็น และโมโหมาก แต่ที่ทรมานที่สุด คือเรื่องมาขอนอนด้วย แต่เราไม่อยากเราโมโหอยู่ เราไม่อยากได้กลิ่นตัวไม่อยากมองหน้า ถ้าเราไม่ยอม มันก็ะไปอาละวาดปาข้าวของ มีอยู่ครั้งนึงลูกก็กำลังหลับ มันปากระจกอย่างแรงจนแตกดีนะลูกไม่ตื่น เวลาที่มันเสพแล้วมันมีอารมณ์ เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เสพแล้วก็จะทะเลาะกันเรื่องเดิมๆทุกครั้ง มันหาว่าเราไม่เหมือนเดิม มันจะต้องไปหานอนด้วยแล้ว มันบอกมีผู้หญิงมาชอบแต่มันก็ไม่สนใจ แล้วทำไมเราเป็นแบบนี้ มันบอกจะพังบ้าน พังของให้หมดเลย เราจะกลัวมากแต่ตอนหลังเราไม่อยากมีเรื่อง เราก็ต้องทำเป็นยอมไป จะเอาไงก็เอา พยายามไม่มองหน้า แล้วมันก็จะคอยให้เราเริ่มก่อนเรารู้สึกทรมานมากไม่อยากทำแบบนี้เลย เราเกลียดมาก พอนอนเสร็จรุ่งเช้าอีกวันก็หลับเป็นตาย พอตื่นมาก็เป็นคนเก่า ตอนที่เค้าปกติเค้าดีมากเลย พอปกติได้ประมาณ4วัน เริ่มหงุดหงิดพูดอะไรก็ไม่เข้าหู หาเรื่องตลอด เหมือนที่รองรับอารมณ์ แล้วสักพักก็ไปหาไอ้คนข้างบ้านซื้อยามาเสพอีก วนอยู่แบบนี้จน4ปีติด ไม่เคยหยุดเกิน7วันได้สักที เราคิดทุกครั้งที่มันเสพว่าเราจะทนไปเพื่ออะไร เรามีแค่ลูกก็พออยู่กัน2คนมีความสุขดี อยากจะหนีไปหลายครั้ง มีอยู่ครั้งนึงเราไม่ยอมลงไปตามให้ขึ้นมานอนด้วย มันเลยโมโหมาถึงเช้า แล้วก็หาเรื่อง จนทะเลาะกัน แล้วมันก็ไล่ออกจากบ้าน ตอนแรกเราก็ยังไม่ไป มันก็พูดอีกว่ากูไม่อยากเห็นหน้ารีบๆไปได้แล้ว ทีนี้เราก็โมโหเก็บเสื้อผ้า เราแล้วก็ลูก หมาอีก1 ก็ไป ผ่านไปไม่ถึงคืนก็โทรมาง้อ ว่าต่อไปจะไม่ไล่อีก เราก็กลับมา จริงๆแล้ว ตอนเปิดร้านเรามีหนี้เยอะที่หมดไปกับการลงทุน ตอนที่ซื้อบ้านเป็นเงินของสามีที่เอามาดาวน์ บ้านจึงไม่ใช่ของเรา เราแค่ส่งค่างวดเอาเงินจากที่ขายของมาหมุนส่ง ถ้าเราออกไปหนี้จากพี่ๆที่เรายืมมาคงไม่ได้ใช้แน่ๆ ถ้าเราไม่มีหนี้ตรงนี้ เราไม่อยุ่แน่ แต่พอเค้ากลับมาเป็นปกติเราก็ดีใจนะและคิดว่ามีความสุขดี เราทนไปก่อนแล้วกันเผื่ออะไรจะดีขึ้น แต่พอเค้ามาเสพอีก เราก็ไม่อยากอยู่เลย เคยพาไปบำบัดที่โรงพยาบาลนะ แต่ก็ไม่ดีขึ้น เจอหมอ2ครั้ง นอกนั้นเวลาหมอนัด ไม่เคยไปเพราะเสพยาอยู่ แล้วก็ไม่ไปอีกเลย เคยโทรแจ้งตำรวจแล้วหลายครั้งมากให้มาจับไอ้คนขายข้างบ้าน แต่ก็ไม่เห็นมันโดนจับเลย แล้วก็ถามกลับเราด้วยว่าโทรจากไหน เรารู้สึกไม่ปลอดภัย เราเลยไม่แจ้ง มีคนบอกว่ามันเอาของมาจากตำรวจ เรากลัวโดนเก็บเราเลยไม่โทรอีก ได้แต่ทนจนทุกวันนี้ ไม่รู้จะทำไง พูดกับใครก็ไม่ได้ เราเห็นแฟนคนอื่นเค้าทำมาหากินขยัน แต่ทำไมแฟนเราเป็นแบบนี้ อายุเท่าไหร่แล้วยังติดยาอยู่อีก เราอายคนอื่นเค้าจัง