"เราโดนฝูงเอเลี่ยนล้อมอยู่รึไงมันเดินอยู่รอบตัวพวกเราเลยค่อยๆใกล้มาเรื่อยๆแล้ว" เคนพูดขึ้นพร้อมกับเล็งปืนไปที่สิ่งที่เหมือนกับเอเลี่ยน
"ทุกคนใจเย็นอย่าแตกตื่นเกาะกลุ่มกันไว้"โลแกนพูดเพื่อเรียกสติให้กับคนอื่นๆ
พวกมันทุกตัวเดินมาจนล้อมทีมสำรวจได้สำเร็จแล้วก็มีหนึ่งในพวกมันตัวนึงตัวสูงและใหญ่กว่าตัวอื่นซึ่งเป็นจ่าฝูงก็ได้เดินตรงเข้ามาหาพวกเขามันเดินวนรอบๆเหมือนกำลังตรวจสอบอะไรบางอย่างแล้วมันก็ได้มาหยุดอยู่ที่เอมิลี่มันยื่นตัวมันเข้ามาใกล้เอมิลี่จนแทบจะถึงตัวมันหันหน้าไปที่กระเป๋าเป้ก็เธอสักพักมันก็ชูหัวขึ้นและดวงตาของมันก็เปลี่ยนสีจากสีขาวขวัญบุหรี่เป็นสีเขียวอ่อนๆหลังจากนั้นพวกมันที่ล้อมอยู่ก็ค่อยๆหลีกทาง โลแกนเห็นดังนั้นจึงสั่งให้ทุกคนเดินย้อนกลับไปที่ลำธารพวกเขาเดินช้าๆอย่างระมัดระวังโดยมีเจ้าสัตว์ประหลาดยืนอยู่ข้างๆพวกมันค่อยๆเดินมาปิดทางที่พวกโลแกนพึ่งจะเดินผ่านราวกับว่าไม่ให้พวกเขาเดินย้อนกลับมาอีก โลแกนนำทีมนักสำรวจออกมาจากฝูงของเอเลี่ยนได้สำเร็จพวกเขาแทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะรอดชีวิตจากฝูงเอเลี่ยนพวกนั้นโดยมีอะไรบางอย่างในกระเป๋าเป้ของเอมิลี่พวกเขาเดินมาได้สักพักก็ได้เกิดข้อสงสัยว่าอะไรที่ทำให้ฝูงเอเลี่ยนเหล่านั้นยอมปล่อยตัวพวกเขาไป แซมและแอนนาจึงได้ถามเพื่อที่จะได้เห็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเอมิลี่ เธอเปิดกระเป๋าให้แซมและแอนนาดูในกระเป๋าของเธอไม่มีอะไรเลยที่จะเป็นเหมือนของที่ไล่ฝูงเอเลี่ยนพวกนั้นไปได้นอกจากขวดโหล่ที่เก็บตัวอย่างของดอกไม้ประหลาดที่เอมิลี่เก็บมาหลังจากที่หมออีวานบอกให้ทุกคนกลับไปยังช่องมิติ
"น่าจะเป็นดอกไม้นี่แหละมั้งทีทำให้เจ้าเอเลี่ยนพวกนั้นยอมปล่อยเราออกมา" แอนนาพูดขึ้นหลังได้เห็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเอมิลี่
"เป็นไปได้นะเราอาจจะเข้าไปในอาณาเขตของมันและเจ้าดอกไม้นี่ก็น่ามีกลิ่นหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้พวกมันรู้สึกว่าเราเป็นมิตร" เอมิลี่พูดขึ้น เธอปิดกระเป๋าและนำมาสะพายที่หลังของเธอและเดินหน้าต่อ เดินไปได้สักระยะแองเจิ้ลที่เดินอยู่ด้านหลังขบวน เธอได้ยินเสียงแปลกๆเสียงเหมือนกับเสียงของสัตว์สี่เท้ากำลังวิ่งมาจากไกลๆเธอจึงหันหน้าไปมองเธอเห็นแสงสีส้มจำนวนมากกระจัดกระจายไปคนละทิศทั้งบนกิ่งไม้และพื้นดินเธอจึงบอกให้ทุกคนหันมาดูโลแกนสั่งให้เควินหยิบกล้องมาส่องดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อเควินนำกล้องมาส่องก็พบว่าฝูงสัตว์สี่ขาที่เหมือนเอเลี่ยนที่พวกเขาพึ่งจะเจอกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง พวกมันจำนวนนึงกำลังวิ่งมาทางพวกเขา เควินจึงบอกให้ทุกคนไปหลบข้างๆต้นไม้เพื่อความปลอดภัยพวกเขาหลบข้างต้นไม้ตามที่เควินบอกสักพักกลุ่มของสัตว์สี่ขาจำนวนนึงก็วิ่งผ่านพวกเขาไปดวงตาของพวกมันเปลี่ยนเป็นสีส้มสภาพของพวกมันเหมือนกลัวอะไรบางอย่างเมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกมันวิ่งผ่านไปแล้ว ในขณะที่พวกเขากำลังออกจากที่กำบังก็มีเจ้าเอเลี่ยนสี่ขาสองตัววิ่งมาและล้มลงต่อหน้าพวกเขาลำตัวของมันทั้งสองมีแผล ฉกรรจ์ลักษณะเป็นกรงเล็บขนาดไม่ใหญ่มากอยู่ตามลำตัวของพวกมันมีตัวนึงหางที่เหมือนกับหนวดของมันขาดรุ่งริ่งเหมือนโดนอะไรบางอย่างฉีกออกอย่างโหดเหี้ยมและเขาที่ถูกหักออกไปข้างนึงในขณะที่พวกเขากำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและกำลังมองหาสิ่งที่ทำร้ายสัตว์สี่ขาที่น่าสงสารนี้พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องที่ชวนขนลุกดังกังวานออกมาและสิ่งที่พวกเขาได้เห็นต่อไปก็คือสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนว่าจะมีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ที่สุดที่พวกเขาเคยเจอ มันมีหัวที่กลมมีดวงตาเพียงแค่ดวงเดียวอยู่ตรงกลางใบหน้ามีตาดำที่น่ากลัวอยู่ข้างในมันมีปากที่กว้างและฟันแหลมนับไม่ถ้วนลำตัวตัวสีดำอ่อนๆมันมีแขนขาที่ยาวและกรงเล็บที่แหลมคมบริเวณแขนและขาของมันมีตุ่มกลมขาวติดอยู่เรียงรายและมีสิ่งที่คล้ายกับลูกตาดำที่ชวนขนลุกของมันอยู่ข้างใน
มันกระโจนเข้าใส่สิ่งมีชีวิตสี่ขาอย่างรวดเร็วจากบนต้นไม้และใช้กรงเล็บของมันกรีดและคว้านลงไปที่บาดแผลของเหยื่อและควักเอาเครื่องในออกมากองบนพื้นกลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายชวนอ้วก พวกของมันอีกตัวไต่ไปตามตัวของเหยื่อถึงบริเวณหัวและใช้กรงเล็บเจาะไปที่ลูกตาเลือดสดๆพุ่งออกมาพร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของฝ่ายที่ถูกกระทำยิ่งร้องเหมือนยิ่งยุให้เจ้าสิ่งมีชีวิตป่าเถื่อนพวกนี้ มันทำการเจาะเข้าไปในลูกตาเหยื่อเข้าไปลึกเรื่อยๆยิ่งทำให้เหยื่อร้องออกมามากขึ้นจนเสียงค่อยๆเบาลงและเงียบไปเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนเมื่อไม่ได้ยินเสียงของเหยื่อที่ร้องก็โมโหเจาะไปที่หัวของเหยื่อซ้ำแล้วซ้ำอีกจับหัวของเหยื่อเขย่าและร้องด้วยความคลั่งมันหันไปเห็นเหยื่ออีกตัวที่นอนรอความตายอยู่ข้างๆพวกมันไม่รอช้าที่จะเข้าไปทรมาณเหยื่อจนสิ้นใจอย่างโหดเหี้ยมพวกมันขึ้นไปนั้งบนหัวและตัวของเหยื่อและเหมือนมันกำลังสื่อสารกัน พวกมันไม่ได้กินเหยื่อที่นอนตายอยู่ตรงหน้าของพวกมันเลยแม้แต่น้อย ทีมสำรวจต่างตกใจและช๊อคมากกับสิ่งที่พึ่งเกิดต่อหน้าพวกเขาและมันทำให้พวกเขารู้ได้อย่างนึงว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตป่าเถื่อนพวกนี้ไม่ได้ล่าเหยื่อเพื่อการกินแต่มันล่าเพื่อความสนุกส่วนตัวของพวกมันล้วนๆ เจ้าสัตว์เอเลี่ยนสี่ขาที่พวกเขาเห็นในตอนแรกที่เห็นว่ามันน่ากลัวเทียบไม่ได้เลยกับเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนพวกนี้ที่ทำให้เจ้าเอเลี่ยนสี่ขากลายเป็นสัตว์ที่น่าสงสารไปเลย
โลแกนทำมือสั่งให้ทุกคนถอยออกห่างจากสัตว์นรกแต่ทันทีที่พวกเขาขยับตัวออกจากที่กำบังตุ่มลูกตาที่มีตาดำที่อยู่ตามแขนขาของมันก็เหลือบมาเห็นพวกเขาเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนหยุดสื่อสารกันและค่อยๆหันมาทางพวกเขาพร้อมกันทั้งสองตัวพร้อมยิ้มปากกว้างเห็นฟันนับร้อยของมัน น้ำลายของมันไหลออกมาจากปากราวกับว่าพวกมันเห็นเหยื่อใหม่ให้ทรมาณเล่นแก้เซ็งในค่ำคืนที่แสนจะน่าเบื่อ โลแกนเห็นดังนั่นจึงบอกให้ทุกคนวิ่งตรงไปยังลำธารโดยไวที่สุด สิ้นคำสั่งทุกคนออกวิ่งเหมือนกับนักกีฬาโอลิมปิคที่อยากจะได้เหรียญทองมาครอบครองพวกมันร้องคำรามด้วยเสียงที่น่าขนลุกและกระโดดขึ้นไปบนยอดต้นไม้อย่างรวดเร็วพวกโลแกนวิ่งหนีเอาตัวรอดพร้อมกับหันมาเล็งปืนไปยังเป้าหมายแต่ก็ไร้ผลพวกมันรวดเร็วว่องไวแถมยังกระโดดไปมาระหว่างต้นไม้ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนกับลิง พวกเขาวิ่งกันไปได้สักระยะนึงก็ถูกเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนจู่โจมมันกระโจนมาคร่อมตัวของเจมส์อย่างรวดเร็วและกำลังจะใช้กรงเล็บเพื่อทรมาณเขา
"ปัง!!!" เสียงปืนM4A1ดังขึ้น1นัดเควินคนที่เป็นคนยิงปืนนัดนั้นยิงโดนลูกตากลางใบหน้าของเจ้าสัตว์เถื่อนเต็มๆเขารีบวิ่งเข้ามาดึงเจมส์ขึ้นและวิ่งต่อ เจมส์หันมาดูผลงานที่เควินทำไปเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นมันเอามือทั้งสองข้างกุมไปที่ลูกตาที่โดนยิงแต่สิ่งที่ต้องทำให้เจมส์ต้องตกตะลึงก็คือตุ่มขาวที่เหมือนกับลูกตาของมันบนแขนข้างซ้ายค่อยๆยุบหายไปในเนื้อของมันและเคลื่อนที่ใต้ผิวหนังของมันอย่างช้าๆไปที่กลางหน้าของมันจนกลายเป็นลูกตาดวงใหม่ให้กับเจ้าสัตว์เถื่อนมันร้องคำรามด้วยความโกรธและวิ่งด้วยความเร็วในแบบที่ลูกปืนเองก็ยิงไม่ทันมันเจาะเข้าไปที่ลูกตาซ้ายของเขาและควักมันออกมาเจมส์ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเลือดออกนองเต็มหน้าของเขาไหลราวกับน้ำตกเควินหันมาพร้อมเล็งปืนไปที่เจ้าสัตว์เถื่อน สิ่งที่เขาเห็นคือมันกำลังกินลูกตาของเจมส์เข้าไปและลูกตา ดวงนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนไปแทนที่เนื้อข้างซ้ายที่พึ่งจะถูกใช้เป็นลูกตาดวงใหม่ของมัน เควินไม่รอช้าสาดกระสุนกระหน่ำไปที่ตุ่มสีขาวที่อยู่ตามตัวของมันแต่ครั้งนี้มันมีเปลือกเหมือนกับเปลือกตาแข็งๆเลื่อนมาปิดตุ่มสีขาวเอาไว้มันคำรามและกระโดดหายเข้าไปในต้นไม้ เควินรีบไปดึงเจมส์ที่เสียตาไปข้างนึงออกมาและบอกให้เขาวิ่งต่อไปพร้อมกับตะโกนบอกพวกโลแกนที่วิ่งอยู่ข้างหน้า
"พวกมันกินลูกตาเป็นอาหาร ตาที่พวกมันกินจะถูกเข้าไปแทนที่เนื้อข้างๆแขนและขามันถ้าเรายิงลูกตาที่อยู่กลางหน้าและตามตัวมันจนหมดผมว่าเราน่าจะชนะมันได้" เควินตะโกนพร้อมกับวิ่งไปด้วย โลแกนหันไปบอกให้พวกแซมระวังลูกตาเอาไว้พร้อมกำชับลูกน้องให้เล็งไปที่ลูกตาบนตัวและกลางหน้าของมันไม่นานนักพวกมันตัวนึงก็กระโดดหวังโจมตีเคนแต่พลาดเคนหลบได้แล้วหันไปสาดกระสุนใส่ลูกตาบริเวณแขนและกลางใบหน้าของมัน มันเสียลูกตาบริเวณแขนไปจำนวนนึงแต่ก็ยังเหลือลูกตาที่สามารถที่จะดึงมาใช้ได้อยู่ มันอีกตัวที่ถูกเควินยิงก็กระโจนเข้าใส่แม็คแต่ครั้งนี้มันไม่พลาดแม็คล้มลงมันใช้ขาของมันเหยียบแขนของเขาไว้ทำให้ไม่สามารถยิงได้มันกำลังเอื้อมกรงเล็บมาควักตาของเขา แต่โลแกนและแองเจิ้ลก็เข้ามาและยิงกราดไปที่ลูกตาของมัน มันสองตัวเสียลูกตาไปจำนวนมากจนพวกมันต้องถอยมันกระโดดหายไปในความมืด แองเจิ้ลพยุงแม็คขึ้นมาและให้ทุกคนมารวมกันหมออีวานเข้ามาดูอาการและรักษาแผลของเจมส์ที่ถูกควักตาซ้ายออกพวกเขาเหนื่อยล้าและมีคนเจ็บโลแกนจึงบอกให้เดินไปหาที่ที่น่าจะปลอดภัยและพักกันก่อนพวกเขาเดินมาสักพักนึงก็เจอทำเลดีๆที่จะพักกันโลแกนสั่งให้เคนขึ้นไปบนยอดต้นไม้และส่องดูลำธาร
"อีกไม่ไกลแล้วครับเดินถึงน่าจะเช้าพอดี" เคนพูด โลแกนมองไปยังนาฬิกาของเขาเป็นเวลาตี4ครึ่งเขาอยากที่จะเดินข้างล่างมากกว่าเพราะข้างบนกิ่งก้านไม้ใหญ่ที่เชื่อมกันเหล่านี้มันวิ่งค่อนข้างลำบากแถมยังต้องหลบต้นไม้ที่ขึ้นเรียงรายกันอีก เขาลงจากกิ่งไม้ยักษ์แต่ก็พบว่าอากาสยังคงเต็มไปด้วยคาร์บอนไดออกไซด์อยู่จึงกลับขึ้นไปบนกิ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงโลแกนจึงให้ทุกคนเดินทางต่อไปยังลำธารคาดว่าอีกชั่วโมงเดียวก็น่าจะถึง พวกเขาเดินมาได้สัก20นาทีก็ได้ยินเสียงที่น่าขนลุกดังออกมามันคือเสียงของเจ้าสัตว์เถื่อนสองตัวเดิมที่ย้อนกลับมาชำระแค้นที่มีต่อพวกเขาแต่ครั้งนี้มันพาเพื่อนมาด้วยอีก3 มันล้อมพวกเขาทุกทิศทางแสงของพระจันทร์ที่สาดแสงรอดช่องของต้นไม้ใหญ่แสดงให้เห็นถึงรูปร่างของสัตว์เถื่อนทั้ง5ที่ยืนและห้อยตัวบนต้นไม้ล้อมพวกเขาอยู่ได้อย่างน่ากลัวจำนวนของพวกมันเท่ากันกับทหารในทีมสำรวจราวกับพวกมันรู้ว่าถ้าฆ่าพวกที่มีปืนทิ้งซะพวกที่เหลือก็เป็นงานง่ายๆดูเหมือนว่าพวกมันจะเป็นสัตว์สังคมที่มีระดับสติปัญญาอยู่ในระดับนึง
Parallel มิติมรณะ ตอนที่3 ป่าปิศาจ(2)
"ทุกคนใจเย็นอย่าแตกตื่นเกาะกลุ่มกันไว้"โลแกนพูดเพื่อเรียกสติให้กับคนอื่นๆ
พวกมันทุกตัวเดินมาจนล้อมทีมสำรวจได้สำเร็จแล้วก็มีหนึ่งในพวกมันตัวนึงตัวสูงและใหญ่กว่าตัวอื่นซึ่งเป็นจ่าฝูงก็ได้เดินตรงเข้ามาหาพวกเขามันเดินวนรอบๆเหมือนกำลังตรวจสอบอะไรบางอย่างแล้วมันก็ได้มาหยุดอยู่ที่เอมิลี่มันยื่นตัวมันเข้ามาใกล้เอมิลี่จนแทบจะถึงตัวมันหันหน้าไปที่กระเป๋าเป้ก็เธอสักพักมันก็ชูหัวขึ้นและดวงตาของมันก็เปลี่ยนสีจากสีขาวขวัญบุหรี่เป็นสีเขียวอ่อนๆหลังจากนั้นพวกมันที่ล้อมอยู่ก็ค่อยๆหลีกทาง โลแกนเห็นดังนั้นจึงสั่งให้ทุกคนเดินย้อนกลับไปที่ลำธารพวกเขาเดินช้าๆอย่างระมัดระวังโดยมีเจ้าสัตว์ประหลาดยืนอยู่ข้างๆพวกมันค่อยๆเดินมาปิดทางที่พวกโลแกนพึ่งจะเดินผ่านราวกับว่าไม่ให้พวกเขาเดินย้อนกลับมาอีก โลแกนนำทีมนักสำรวจออกมาจากฝูงของเอเลี่ยนได้สำเร็จพวกเขาแทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะรอดชีวิตจากฝูงเอเลี่ยนพวกนั้นโดยมีอะไรบางอย่างในกระเป๋าเป้ของเอมิลี่พวกเขาเดินมาได้สักพักก็ได้เกิดข้อสงสัยว่าอะไรที่ทำให้ฝูงเอเลี่ยนเหล่านั้นยอมปล่อยตัวพวกเขาไป แซมและแอนนาจึงได้ถามเพื่อที่จะได้เห็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเอมิลี่ เธอเปิดกระเป๋าให้แซมและแอนนาดูในกระเป๋าของเธอไม่มีอะไรเลยที่จะเป็นเหมือนของที่ไล่ฝูงเอเลี่ยนพวกนั้นไปได้นอกจากขวดโหล่ที่เก็บตัวอย่างของดอกไม้ประหลาดที่เอมิลี่เก็บมาหลังจากที่หมออีวานบอกให้ทุกคนกลับไปยังช่องมิติ
"น่าจะเป็นดอกไม้นี่แหละมั้งทีทำให้เจ้าเอเลี่ยนพวกนั้นยอมปล่อยเราออกมา" แอนนาพูดขึ้นหลังได้เห็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเอมิลี่
"เป็นไปได้นะเราอาจจะเข้าไปในอาณาเขตของมันและเจ้าดอกไม้นี่ก็น่ามีกลิ่นหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้พวกมันรู้สึกว่าเราเป็นมิตร" เอมิลี่พูดขึ้น เธอปิดกระเป๋าและนำมาสะพายที่หลังของเธอและเดินหน้าต่อ เดินไปได้สักระยะแองเจิ้ลที่เดินอยู่ด้านหลังขบวน เธอได้ยินเสียงแปลกๆเสียงเหมือนกับเสียงของสัตว์สี่เท้ากำลังวิ่งมาจากไกลๆเธอจึงหันหน้าไปมองเธอเห็นแสงสีส้มจำนวนมากกระจัดกระจายไปคนละทิศทั้งบนกิ่งไม้และพื้นดินเธอจึงบอกให้ทุกคนหันมาดูโลแกนสั่งให้เควินหยิบกล้องมาส่องดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อเควินนำกล้องมาส่องก็พบว่าฝูงสัตว์สี่ขาที่เหมือนเอเลี่ยนที่พวกเขาพึ่งจะเจอกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง พวกมันจำนวนนึงกำลังวิ่งมาทางพวกเขา เควินจึงบอกให้ทุกคนไปหลบข้างๆต้นไม้เพื่อความปลอดภัยพวกเขาหลบข้างต้นไม้ตามที่เควินบอกสักพักกลุ่มของสัตว์สี่ขาจำนวนนึงก็วิ่งผ่านพวกเขาไปดวงตาของพวกมันเปลี่ยนเป็นสีส้มสภาพของพวกมันเหมือนกลัวอะไรบางอย่างเมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกมันวิ่งผ่านไปแล้ว ในขณะที่พวกเขากำลังออกจากที่กำบังก็มีเจ้าเอเลี่ยนสี่ขาสองตัววิ่งมาและล้มลงต่อหน้าพวกเขาลำตัวของมันทั้งสองมีแผล ฉกรรจ์ลักษณะเป็นกรงเล็บขนาดไม่ใหญ่มากอยู่ตามลำตัวของพวกมันมีตัวนึงหางที่เหมือนกับหนวดของมันขาดรุ่งริ่งเหมือนโดนอะไรบางอย่างฉีกออกอย่างโหดเหี้ยมและเขาที่ถูกหักออกไปข้างนึงในขณะที่พวกเขากำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและกำลังมองหาสิ่งที่ทำร้ายสัตว์สี่ขาที่น่าสงสารนี้พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องที่ชวนขนลุกดังกังวานออกมาและสิ่งที่พวกเขาได้เห็นต่อไปก็คือสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนว่าจะมีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ที่สุดที่พวกเขาเคยเจอ มันมีหัวที่กลมมีดวงตาเพียงแค่ดวงเดียวอยู่ตรงกลางใบหน้ามีตาดำที่น่ากลัวอยู่ข้างในมันมีปากที่กว้างและฟันแหลมนับไม่ถ้วนลำตัวตัวสีดำอ่อนๆมันมีแขนขาที่ยาวและกรงเล็บที่แหลมคมบริเวณแขนและขาของมันมีตุ่มกลมขาวติดอยู่เรียงรายและมีสิ่งที่คล้ายกับลูกตาดำที่ชวนขนลุกของมันอยู่ข้างใน
มันกระโจนเข้าใส่สิ่งมีชีวิตสี่ขาอย่างรวดเร็วจากบนต้นไม้และใช้กรงเล็บของมันกรีดและคว้านลงไปที่บาดแผลของเหยื่อและควักเอาเครื่องในออกมากองบนพื้นกลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายชวนอ้วก พวกของมันอีกตัวไต่ไปตามตัวของเหยื่อถึงบริเวณหัวและใช้กรงเล็บเจาะไปที่ลูกตาเลือดสดๆพุ่งออกมาพร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของฝ่ายที่ถูกกระทำยิ่งร้องเหมือนยิ่งยุให้เจ้าสิ่งมีชีวิตป่าเถื่อนพวกนี้ มันทำการเจาะเข้าไปในลูกตาเหยื่อเข้าไปลึกเรื่อยๆยิ่งทำให้เหยื่อร้องออกมามากขึ้นจนเสียงค่อยๆเบาลงและเงียบไปเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนเมื่อไม่ได้ยินเสียงของเหยื่อที่ร้องก็โมโหเจาะไปที่หัวของเหยื่อซ้ำแล้วซ้ำอีกจับหัวของเหยื่อเขย่าและร้องด้วยความคลั่งมันหันไปเห็นเหยื่ออีกตัวที่นอนรอความตายอยู่ข้างๆพวกมันไม่รอช้าที่จะเข้าไปทรมาณเหยื่อจนสิ้นใจอย่างโหดเหี้ยมพวกมันขึ้นไปนั้งบนหัวและตัวของเหยื่อและเหมือนมันกำลังสื่อสารกัน พวกมันไม่ได้กินเหยื่อที่นอนตายอยู่ตรงหน้าของพวกมันเลยแม้แต่น้อย ทีมสำรวจต่างตกใจและช๊อคมากกับสิ่งที่พึ่งเกิดต่อหน้าพวกเขาและมันทำให้พวกเขารู้ได้อย่างนึงว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตป่าเถื่อนพวกนี้ไม่ได้ล่าเหยื่อเพื่อการกินแต่มันล่าเพื่อความสนุกส่วนตัวของพวกมันล้วนๆ เจ้าสัตว์เอเลี่ยนสี่ขาที่พวกเขาเห็นในตอนแรกที่เห็นว่ามันน่ากลัวเทียบไม่ได้เลยกับเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนพวกนี้ที่ทำให้เจ้าเอเลี่ยนสี่ขากลายเป็นสัตว์ที่น่าสงสารไปเลย
โลแกนทำมือสั่งให้ทุกคนถอยออกห่างจากสัตว์นรกแต่ทันทีที่พวกเขาขยับตัวออกจากที่กำบังตุ่มลูกตาที่มีตาดำที่อยู่ตามแขนขาของมันก็เหลือบมาเห็นพวกเขาเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนหยุดสื่อสารกันและค่อยๆหันมาทางพวกเขาพร้อมกันทั้งสองตัวพร้อมยิ้มปากกว้างเห็นฟันนับร้อยของมัน น้ำลายของมันไหลออกมาจากปากราวกับว่าพวกมันเห็นเหยื่อใหม่ให้ทรมาณเล่นแก้เซ็งในค่ำคืนที่แสนจะน่าเบื่อ โลแกนเห็นดังนั่นจึงบอกให้ทุกคนวิ่งตรงไปยังลำธารโดยไวที่สุด สิ้นคำสั่งทุกคนออกวิ่งเหมือนกับนักกีฬาโอลิมปิคที่อยากจะได้เหรียญทองมาครอบครองพวกมันร้องคำรามด้วยเสียงที่น่าขนลุกและกระโดดขึ้นไปบนยอดต้นไม้อย่างรวดเร็วพวกโลแกนวิ่งหนีเอาตัวรอดพร้อมกับหันมาเล็งปืนไปยังเป้าหมายแต่ก็ไร้ผลพวกมันรวดเร็วว่องไวแถมยังกระโดดไปมาระหว่างต้นไม้ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนกับลิง พวกเขาวิ่งกันไปได้สักระยะนึงก็ถูกเจ้าสัตว์ป่าเถื่อนจู่โจมมันกระโจนมาคร่อมตัวของเจมส์อย่างรวดเร็วและกำลังจะใช้กรงเล็บเพื่อทรมาณเขา
"ปัง!!!" เสียงปืนM4A1ดังขึ้น1นัดเควินคนที่เป็นคนยิงปืนนัดนั้นยิงโดนลูกตากลางใบหน้าของเจ้าสัตว์เถื่อนเต็มๆเขารีบวิ่งเข้ามาดึงเจมส์ขึ้นและวิ่งต่อ เจมส์หันมาดูผลงานที่เควินทำไปเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นมันเอามือทั้งสองข้างกุมไปที่ลูกตาที่โดนยิงแต่สิ่งที่ต้องทำให้เจมส์ต้องตกตะลึงก็คือตุ่มขาวที่เหมือนกับลูกตาของมันบนแขนข้างซ้ายค่อยๆยุบหายไปในเนื้อของมันและเคลื่อนที่ใต้ผิวหนังของมันอย่างช้าๆไปที่กลางหน้าของมันจนกลายเป็นลูกตาดวงใหม่ให้กับเจ้าสัตว์เถื่อนมันร้องคำรามด้วยความโกรธและวิ่งด้วยความเร็วในแบบที่ลูกปืนเองก็ยิงไม่ทันมันเจาะเข้าไปที่ลูกตาซ้ายของเขาและควักมันออกมาเจมส์ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเลือดออกนองเต็มหน้าของเขาไหลราวกับน้ำตกเควินหันมาพร้อมเล็งปืนไปที่เจ้าสัตว์เถื่อน สิ่งที่เขาเห็นคือมันกำลังกินลูกตาของเจมส์เข้าไปและลูกตา ดวงนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนไปแทนที่เนื้อข้างซ้ายที่พึ่งจะถูกใช้เป็นลูกตาดวงใหม่ของมัน เควินไม่รอช้าสาดกระสุนกระหน่ำไปที่ตุ่มสีขาวที่อยู่ตามตัวของมันแต่ครั้งนี้มันมีเปลือกเหมือนกับเปลือกตาแข็งๆเลื่อนมาปิดตุ่มสีขาวเอาไว้มันคำรามและกระโดดหายเข้าไปในต้นไม้ เควินรีบไปดึงเจมส์ที่เสียตาไปข้างนึงออกมาและบอกให้เขาวิ่งต่อไปพร้อมกับตะโกนบอกพวกโลแกนที่วิ่งอยู่ข้างหน้า
"พวกมันกินลูกตาเป็นอาหาร ตาที่พวกมันกินจะถูกเข้าไปแทนที่เนื้อข้างๆแขนและขามันถ้าเรายิงลูกตาที่อยู่กลางหน้าและตามตัวมันจนหมดผมว่าเราน่าจะชนะมันได้" เควินตะโกนพร้อมกับวิ่งไปด้วย โลแกนหันไปบอกให้พวกแซมระวังลูกตาเอาไว้พร้อมกำชับลูกน้องให้เล็งไปที่ลูกตาบนตัวและกลางหน้าของมันไม่นานนักพวกมันตัวนึงก็กระโดดหวังโจมตีเคนแต่พลาดเคนหลบได้แล้วหันไปสาดกระสุนใส่ลูกตาบริเวณแขนและกลางใบหน้าของมัน มันเสียลูกตาบริเวณแขนไปจำนวนนึงแต่ก็ยังเหลือลูกตาที่สามารถที่จะดึงมาใช้ได้อยู่ มันอีกตัวที่ถูกเควินยิงก็กระโจนเข้าใส่แม็คแต่ครั้งนี้มันไม่พลาดแม็คล้มลงมันใช้ขาของมันเหยียบแขนของเขาไว้ทำให้ไม่สามารถยิงได้มันกำลังเอื้อมกรงเล็บมาควักตาของเขา แต่โลแกนและแองเจิ้ลก็เข้ามาและยิงกราดไปที่ลูกตาของมัน มันสองตัวเสียลูกตาไปจำนวนมากจนพวกมันต้องถอยมันกระโดดหายไปในความมืด แองเจิ้ลพยุงแม็คขึ้นมาและให้ทุกคนมารวมกันหมออีวานเข้ามาดูอาการและรักษาแผลของเจมส์ที่ถูกควักตาซ้ายออกพวกเขาเหนื่อยล้าและมีคนเจ็บโลแกนจึงบอกให้เดินไปหาที่ที่น่าจะปลอดภัยและพักกันก่อนพวกเขาเดินมาสักพักนึงก็เจอทำเลดีๆที่จะพักกันโลแกนสั่งให้เคนขึ้นไปบนยอดต้นไม้และส่องดูลำธาร
"อีกไม่ไกลแล้วครับเดินถึงน่าจะเช้าพอดี" เคนพูด โลแกนมองไปยังนาฬิกาของเขาเป็นเวลาตี4ครึ่งเขาอยากที่จะเดินข้างล่างมากกว่าเพราะข้างบนกิ่งก้านไม้ใหญ่ที่เชื่อมกันเหล่านี้มันวิ่งค่อนข้างลำบากแถมยังต้องหลบต้นไม้ที่ขึ้นเรียงรายกันอีก เขาลงจากกิ่งไม้ยักษ์แต่ก็พบว่าอากาสยังคงเต็มไปด้วยคาร์บอนไดออกไซด์อยู่จึงกลับขึ้นไปบนกิ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงโลแกนจึงให้ทุกคนเดินทางต่อไปยังลำธารคาดว่าอีกชั่วโมงเดียวก็น่าจะถึง พวกเขาเดินมาได้สัก20นาทีก็ได้ยินเสียงที่น่าขนลุกดังออกมามันคือเสียงของเจ้าสัตว์เถื่อนสองตัวเดิมที่ย้อนกลับมาชำระแค้นที่มีต่อพวกเขาแต่ครั้งนี้มันพาเพื่อนมาด้วยอีก3 มันล้อมพวกเขาทุกทิศทางแสงของพระจันทร์ที่สาดแสงรอดช่องของต้นไม้ใหญ่แสดงให้เห็นถึงรูปร่างของสัตว์เถื่อนทั้ง5ที่ยืนและห้อยตัวบนต้นไม้ล้อมพวกเขาอยู่ได้อย่างน่ากลัวจำนวนของพวกมันเท่ากันกับทหารในทีมสำรวจราวกับพวกมันรู้ว่าถ้าฆ่าพวกที่มีปืนทิ้งซะพวกที่เหลือก็เป็นงานง่ายๆดูเหมือนว่าพวกมันจะเป็นสัตว์สังคมที่มีระดับสติปัญญาอยู่ในระดับนึง