เราสมควรมีเพื่อนไหม?

ก็เริ่มต้นง่ายๆว่าเราดูเหมือนจะถูกทุกคนมองว่า โรตจิตไปแล้ว เพราะด้วยความขี้โมโหวีนแตกถึงขั้นทำลายข้าวของ แต่โดยปกติแล้วไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนด้วย บวกกับเวลาจะเข้าหาใครก็จะถูกรังเกียจเอาง่ายๆซะอย่างงั้น จนไม่รู้ว่าตัวเองควรจะมีเพื่อน หรือสมควรแล้วที่ไม่มีใครคบแล้วทำใจยอมรับซะจะดีกว่า แถมตอนนี้ยังต้องมาเป็นเบี้ยล่างคนๆนึ่งด้วย ตอนนี้รู้สึกไม่ไว้ใจใครสักคน  แล้วเริ่มจะอคติต่อคนอื่นมากขึ้นเรื่อยๆด้วย ก็คือทุกคนที่อยู่รอบข้างไม่อยากเข้าใกล้ เราก็มักจะอยู่ห่างๆอยู่แล้ว จนไม่รู้ว่าจริงๆเป็นคนที่แย่เกินทนหรือ มีปัญหาในการเข้าสังคมกันแน่ รู้สึกท้อ