ประสบการณ์จากการทำแท้งและผลกรรมที่ได้รับ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 7 ปี ที่ผ่านมา จขกท.ได้ทำแท้งลูกในไส้ของตัวเองไป เนื่องจากตอนนั้นยังไม่พร้อม กำลังเรียนหนังสือ อยู่ในระหว่างฝึกงาน ซึ่ง จขกท.เองก็ยอมรับว่าได้ทำความผิดอย่างมหันต์ หลังจากที่ทำมา ชีวิตก็ไม่เคยมีความสุขเลย มีเรื่องราวหลายๆอย่างที่ทำให้ จขกท.ต้องกะเลาะกับแฟน จนเกือบได้เลิกลากัน แต่สุดท้ายก็ยังประคับประคองมาได้ และ จขกท.เองกับแฟนก็ได้หมั่นทำบุญขออุทิศให้ลูกที่ได้ทำร้ายเขาไป ทำมาโดยตลอด ไม่ว่าจะทำบุญถวายสังฆทาน ถือศีล8 สวดมนต์(เมื่อมีเวลา) เวลาก็เนิ่นนานผ่านมาแล้วหลายปี พอมาปี 2560 ช่วงเดือนสิงหาคม จขกท.ก็ได้ตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง ระหว่างตั้งครรภ์ จขกท.ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ฝากครรภ์ปกติ คิดว่าลูกแข็งแรงดี เพื่อนก็แนะนำให้ไปตรวจคัดกรอง4D เพื่อความมั่นใจว่าลูกแข็งแรงดี จขกท.เองก็ชะล่าใจ คิดว่าเดี๋ยวค่อยไป  และเพื่อนก็ทักมาอีกรอบ  ก็เลยตัดสินใจไป พอไปตรวจก็เหมือนโดนแจ็คพอต เต็มๆ  คุณหมอตรวจเจอว่าหัวใจลูกไม่ปกติ (แค่นั้นแหล่ะ ความรู้สึกของคนเป็นแม่ แทบทรุด) ถามคุณหมอบอกแล้วเราจะรักษา หรือทำอะไรได้บ้างไหมคะ คุณหมอก็บอกว่า ถ้าคุณมาตรวจเร็วกว่านี้ คุณหมอจะเซ็นหรือแนะนำให้ ทางคุณพ่อและคุณแม่ตัดสินใจเอาเด็กออก (ในใจคิดว่ายังไงก็จะไม่ทำอีกแน่นอน) แต่ตอนนี้อายุครรภ์เยอะ 24 สัปดาห์แล้ว หมอไม่ทำให้ ยังไงก็ต้องให้เขาคลอดมาแล้วรักษาเขาต่อไป  คุณหมอก็ให้กำลังใจ บอกว่า คุณแม่ไม่ต้องคิดมาก  โรคนี้เขารักษาได้ โต มีลูกเยอะแยะ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องคิดมาก หมอสมัยนี้เขาเก่ง  และคุณหมอขอแนะนำให้คุณแม่ย้าย รพ.ฝากครรภ์ เป็น รพ.ใหญ่นะ เพื่อทีมแพทย์และเครื่องมือจะได้เตรียมความพร้อมสำหรับการเกิดมาของลูก  จขกท.ก็ทำตามคำแนะนำคุณหมอทุกอย่าง ย้าย รพ.ตอนที่อายุครรภ์จะ 7 เดือนแล้ว โชคดีมากที่ รพ.ใหญ่แห่งหนึ่งรับฝากครรภ์โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ช่วงนี้ถามว่าเหนื่อยไหม ตอบได้เลยว่าเหนื่อยมาก ลูกดิ้นน้อยลง ยิ่งกังวลใจ สุดท้ายก็ถึงวันที่รอคอย คุณหมอนัดผ่า เมื่อเดือน พฤษภาคม 2561 ที่ผ่านมา การผ่าคลอดเป็นไปด้วยดี ได้ยินเสียงร้องไห้ของลูก ยังไม่ทันได้เห็นหน้า  คุณหมอก็พาลูกไปที่ห้องเด็กกึ่งวิกฤต วันนั้นทั้งวันยังไม่เห็นหน้าลูก ช่วงบ่ายมาคุณหมอบอกให้คุณพ่อไปเยี่ยมลูกได้ (คุณพ่อก็ไปเยี่ยมลูก) รหว่างวันมีทั้งคุณหมอเด็ก  คุณหมอแม่มาเยี่ยมทั้งวัน และยิ่งหนักกว่านั้นคือ คุณหมอที่มาจะบอกว่า ลูกมีอาการหัวเล็กกว่าเกณฑ์บ้าง ตับโตบ้าง มีผื่นน่าจะเกิดจากการติดเชื้อบ้าง อะไรหลายอย่าง แค่ได้ยินแต่นี้ จะเป็นยังไงล่ะ พอคุณหมอออกจากห้อง คนเป็นแม่ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้อย่างเดียว (แค่โรคหัวใจก็เยอะมากพอแล้ว ทำไมลูกต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก) เรายังไม่เห็นลูกก็คิดตามคุณหมอ  พออีกวันด้วยความอยากเจอหน้าลูก จขกท.กระพยายามทำตัวให้แข็งแรง เพื่อที่จะขอพยาบาลอนุญาตให้ไปดูลูกได้  สุดท้ายก็ได้ไป คุณพ่อก็พาไป ตรงที่คุณพ่อมาดูลูกเมื่อวาน ตกใจใหญ่หาลูกไม่เจอ ถามพยาบาลๆก็ งง สุดท้ายเจออีกห้อง คราวนี้ย้ายไปห้องเด็กวิกฤตเลย (NICU) พอเห็นลูกเท่านั้นแหล่ะ น้ำตาแห่งความดีใจ และน้ำตาแห่งความสงสารก็มาเต็ม ลูกน่ารักมา ขาว แก้มเต็ม ผมดก (หัวที่คุณหมอว่าเล็ก ก็ไม่ได้เล็กมาก) ดีใจระดับนึง เมื่อมองไปเตียงข้างๆ เด็กคนอื่นยิ่งหนักกว่าเราก็มี (ให้กำลังใจตัวเอง) หลังจากนั้นคุณหมอก็ยังคงหาสาเหตุที่ทำให้น้องศีรษะเล็กกว่าเกณฑ์ มาเจาะทั้งเลือดคุณแม่ และคุณลูก (คิดดูว่าแม่เจ็บขนาดนี้  แล้วลูกจะทรมานขนาดไหน) สุดท้ายผลตรวจเลือดไม่ได้แสดงอะไรทั้งสิ้น ถามคุณหมอๆก็บอกว่า สงสัยน้องเขาคงหัวเล็กตั้งแต่คลอดอ่ะค่ะคุณแม่ เอิ่ม....ขอบคุณค่ะคุณหมอ (เราก็กังวล  อีกอย่างค่าใช้จ่ายก็เยอะนะคะ ที่ต้องตรวจ ทั้งแม่และลูก  แต่เพื่อความสบายใจก็ถือว่าโอเคค่ะ) ถึงวันที่พักฟื้นดีขึ้น คุณหมอให้คุณแม่ออกจาก รพ.ได้ แต่ลูกต้องยังฝากเลี้ยงนะคะ ทำเรื่องฝากเลี้ยง เพื่อรอทำการรักษาหัวใจ ด้วยการสวนต่อไป (ช่วงนี้ตึกโรคหัวใจ มีโรคอีสุกอีใสระบาด ยังย้ายน้องไปเลยไม่ได้) ทำไงได้คุณหมอแจ้งมาแบบนี้  สิ่งที่เราทำได้คือ ต้องปั๊มนมมาส่งลูก  มาเยี่ยมลูกทุกวันวันละ 2 ชม. ที่พัก กับ รพ.ก็ไกลพอสมควร ทำแบบนี้เรื่อยๆ ถามอาการจากคุณหมอ  คุณหมอก็บอกว่า อาการนางก็โอเคไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง รอแพลนเหมือนเดิม วันจันทร์จะถึงนี้ ตึกหัวใจจะเปิดวอร์ด ให้ย้ายไปรักษาวันจันทร์เลยนะคะ (วันเสาร์ ที่คุณหมอแจ้ง) เราได้ยินแบบนี้โคตรดีใจ ลูกจะไม่เจ็บแล้ว จะดีขึ้น จะได้กลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว พอมาเช้าวันอาทิตย์ (กำลังดูละครสังข์ทอง) เบอร์โทรทาง รพ.เข้ามา (ไม่อยากจะรับเลย แต่ก็ต้องรับ) และความคิดทุกอย่างที่คิดไว้ก็ลดลงเมื่อได้รับสายจากคุณหมอ คุณหมอให้รีบไป รพ.ด่วนอาการของน้องจะไม่ไหวแล้ว แทรกซ้อนหลายอย่างและฉับพลันมาก  ติดเชื้อบ้าง ลำไส้ผิดปกติ น่าจะรับยาที่รักษาโรคหัวใจเยอะเกินไป ตอนที่เรื่องหัวใจค่อยว่ากัน  คุณหมอต้องพาน้องไปทำการรักษาลำไส้ก่อน (คือตอนนั้น เราไม่มีสิทธิ์หรือมีทางเลือกอื่น และคุณหมอว่าอะไรก็ตามคุณหมอหมด ขอให้ลูกรอด) จขกท.และครอบครัวก้รีบไป รพ. ไปเซ้นเอกสารให้ทาง รพ.รักษา เตรียมความพร้อมของลูกในการย้ายไปห้องผ่าตัด พอย้ายลูกไปห้องผ่าตัด นั่งรอประมาณ ชม.ครึ่งได้ คุณหมอได้เรียกคุณแม่กับคุณพ่อไปคุยที่ห้องคุยกับญาติ  และแล้วความรู้สึกนี้ก็มาถึง คุณหมอบอกว่า คุณพ่อกับคุณแม่พอจะทราบอยู่แล้วเนอะว่า น้องเขามีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ โดยปกติถ้าเด็กทั่วไป ปั๊มหัวใจไม่ถึง 2 นาที น้องก็จะกลับคืนมา แต่ตอนนี้ทีมแพทย์ได้ช่วยชีวิตน้องมาร่วม 20 นาทีแล้ว ที่น้องหยุดหายใจ  ถึงน้องจะกลับมาก็จะไม่เหมือนเดิม ถ้าาา....หลังจากนี้ไปที่คุณหมอจะไปช่วยชีวิตน้องอีกครั้ง  ถ้าน้องไม่กลับคืนมา คุณหมอขอยุติการช่วยชีวิตไว้แต่เพียงเท่านี้นะคะ จขกท.ได้ยินแบบนี้แล้ว จะทำไงได้ ลูกก็สู้มามากแล้ว ทรมานมาเยอะเช่นกัน ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องตอบว่า คุณหมอก็ได้ทำการช่วยชีวิตน้องได้อย่างเต็มที่แล้ว ขอให้คุรหมอยุติการช่วยชีวิตน้องได้เลยค่ะ ทีมแพทย์ก็วิ่งเข้าไปทำการรักษาน้อง ส่วนเราจะทำอะไรได้ นอกจากร้องไห้ แทบขาดใจ...คุณยายของน้อง ก็เทียวเรียก จขกท.อยู่ตลอด กลัว จขกท.จะเป็นลม ความสูญเสียครั้งนี้มันทรมานมาก ต้องยอมรับให้ได้ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ทันตั้งตัวเลย...รักมาก ทรมานมาก เจ็บปวดที่สุด

ก็เลยคิดว่า กรรมที่เคยทำกับเขาไว้  เขาคงมาทำกับแม่ มาเอาคืนแล้ว บุญกุศลที่พ่อกับแม่ได้ทำให้ เขาคงไม่รับ เพราะอาฆาตรเรามาก แต่แม่กับพ่อก็ได้รับผลกรรมนั้นแล้ว และหลังจากนี้ก็จะหมั่นทำบุญให้ลูกทั้งสองเท่าที่จะทำได้

สุดท้ายอยากขอคำแนะนำจากผู้รู้ หรือผู้มีประสบการณ์ ถ้า จขกท.จะมีลูกคนถัดไป จขกท.จะได้เลี้ยงลูกไหม เขาจะเป็นแบบนี้อีกไหม ผลกรรมที่ได้รับแล้ว ยังจะมีอีกหรือไม่
ถ้ากระทู้นี้ทำให้หลายท่านรู้สึกไม่ดี หรืออยากจะสมน้ำหน้าก็ไม่ว่ากันนะคะ อยากระบาย อยากเล่า หรือแชร์ประสบการณ์ให้ฟังค่ะ