ทำไมอยู่ที่อื่นทำอะไรก็ดูเหนื่อยกว่าอยู่บ้านคะ

จขกท ได้มาเรียนต่างจังหวัดค่ะ ซึ่งไกลบ้านพอสมควร ตอนเเรกก็พยายามมองโลกในเเง่บวกคิดว่าดีเเล้ว จะได้มาหาประสบการณ์หาเพื่อนใหม่รู้จักคนใหม่ๆ เเต่พอเรียนมาซักพักสำหรับการเรียนค่อนข้างโอเคค่ะ จขกท เรียนเข้าใจทำข้อสอบได้เเต่บางวิชาก็ยากหน่อยเเต่ จขกท ก็พยายามนะคะ พอเราเหนื่อยเรื่องเรียนเราไหวคะหนักเเค่ไหนก็ไหว เพราะ สายที่เลือกเป็นสิ่งที่ ชอบมากค่ะ เเต่ที่เหนื่อยมากเเละทำให้อยากซิ่วคือ กิจกรรมของ คณะ สาขา มหาลัย เราคิดว่าตัวเองก็เป็นเด็กกิจกรรมคนหนึ่งค่ะ เเต่บางทีมันก็เยอะจนเกินไป จนมาส่งผลเสียต่อการเรียน รุ่นพี่ก็ยัดกิจกรรมทุกอย่างให้โดยไม่ถามความสมัครใจ ทั้งที่ไม่ได้เป็นกิจกรรมบังคับ ยิ่งเรามาอยู่ต่างจังหวัดความเหงา ความคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อเเม่ มันเหนื่อยคูณสองเลยค่ะ ตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ เราเป็นคนอารมณ์ดีมากนะคะ เเต่พอได้มาอยู่คนเดียวมันเหงาเเละรู้สึกโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ บางทีก็นอนร้องไห้  เหนื่อยใจนี่ฟื้นฟูยากจังเลย จขกท คิดนะคะว่าขนาดเราเเค่มาเรียนเเล้วยังเหนื่อยขนาดนี้ เเล้วคนที่เขาต้องไปทำงานต่างจังหวัด ห่างพ่อ ห่างเเม่ ห่างลูกมา เขาจะคิดถึงบ้านขนาดไหน เขาจะรู้สึกโดดเดี่ยวขนาดไหน จขกท พิมพ์ไปร้องไห้ไป รู้สึกชีวิตนี่มันยากจัง ความทุกข์ความเหนื่อยของคนเรามันไม่เท่ากันบางคนบอกว่า จขกท อ่อนเเอ เเค่นี้ก็ทนไม่ไหว เเต่ความ
อนทน ความเข้มเเข็งเเต่ละคนมันทีไม่เท่ากันจริงๆ  จขกท อยากมีใครซักคนที่คอยให้คำปรึกษา เป็นเพื่อน เป็นพี่ เเค่คอยรับฟัง ชีวิตที่เป็นลูกคนเดียวเเละเด็กสุดในตระกูล ซึ่งห่างจากลูกพี่ลูกน้องเป็น10ปี มันโดดเดียวมากเลยค่ะ เหนื่อยที่ต้องคอยยิ้มให้ทุกคนคอยตอบทุกคนว่ามาเรียนสนุกมาก อยู่ที่นี่สบายดี


สุดท้ายนี้ถ้า จขกท พิมพ์เยอะไป หรือ พิมพ์ ผิด ก็ขออภัยด้วยนะคะ TT