จขกท.ขอแชร์ประสบการณ์
ไม่สิขอพื้นที่ระบาย
แรกเริ่มขอเล่าก่อนว่า จขกท.เป็นคนที่สดใสร่าเริง กล้าคิดกล้าทำกล้าแสดง ชอบเป็นจุดสนใจ และก้ชอบคำชมมากๆเลยละ เป็นที่รักของเพื่อนๆและครอบครัว จขกท.ช่วยแม่ขายของตั้งแต่ประถมต้น(จริงสิ ตั้งแต่ประถมต้น) พูดง่ายๆก้เหมือนๆเด็กทั่วๆไปนั้นแหละ
เข้าเรื่องตั้งแต่สาเหตุที่จขกท.แตกหักกับแม่
จขกท.ตั้งชื่อมันว่าหมา
จขกท.มีพี่คนหนึ่งที่เคารพ รัก และไว้ใจดั่งพี่ชายคนนี้มาก เมื่อแม่ตีถ้ามันอยู่ก้จะมาปกป้องตลอด
ประมาณประถม5 ที่หมาเอาหนอนดำออกมาให้ดู จขกท.ไม่รู้มันเอาออกมาทำไม ทำไมไม่เอาออกในห้องน้ำแล้วฉี่ ก้เลยบอกให้ไปห้องน้ำสิ ด้วยความเด็กมากจึงไม่ได้สนใจ แต่จำได้แม่นเลยไอนั้นยังติดตามาจนทุกวันนี้ จขกท.ร้องอี้และอ้วกลมออกมา หลายวันหลังจากนั้นหมามันชวนไปเซ่เว่นระหว่างเดินมันก้เปิดคลิปให้ดู ถึงได้รู้ว่าหนอนดำมันใช้ทำอย่างอื่นด้วย ยิ่งดูยิ่งคลื่นไส้ขยะแขยงกำลังจะหนีไปมันก้เข้ามากอดด้านหลัง มันบอกจากด้านหลังว่าหนูรู้ไหมพี่รักหนูมากนะ แล้วมันเอามือมาจับนม จับหมีน้อยๆของจขกท.และเอามือจขกท.จับหนอดดำหยกหยอยนั้น จขกท.ตกใจกลัวมากๆทำอะไรไม่ถูกจนฉี่ราด ทั้งกระทุ้งศอกใส่มันทั้งสะบัดตัวแล้วรีบหนีไป จขกท.นำเรื่องนี้ไปบอกแม่แต่แม่ไม่เชื่อและบอกว่ามันแค่เอ็นดูหนูจึงกอดหนูเฉยๆ พอเถียงไปก้โดนแม่ด่ากลับมา จขกท.รู้สึกเสียใจมากคิดว่าคนที่พึ่งได้และรักมากที่สุดจะทำแบบนี้ แต่มันไม่จบแค่นี่นี้สิ จขกท.พยายามหลีกเลี่ยงมันตลอดเมื่อแม่รู้เข้าก้ด่าและตี ที่รังเกียจมัน มันรู้แบบนี้มันก้ได้ใจมากกว่าเดิมทำมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งขโมยกางเกงในบาง กางเกงในเป็นคราบบาง(จขกท.มารู้ภายหลังเมื่อโตแล้วว่ามันคือน้ำว่_ว,ไม่เอะใจทำไรว่ากางเกงในที่หายไปมันเอาไปทำไร) บางครั้งก้มองด้วยสายตาแปลกๆมา มีคืนหนึ่งที่มันแอบย่องเข้ามาลูบๆคลำๆ ตอนนั้นตกใจกลัวมากๆเลย ไม่กล้าเรียกคน พยายามรวบรวมความกล้าเรียกน้ามันก้หนีไปแล้ว กังวลว่าบอกน้าไปจะเชื่อไหม หรือควรทำไงดี ถามตัวเองย้ำๆซ้ำ ขนาดห้องนอนยังเข้ามาได้ อยากจะตายให้มันพ้นๆไป จนระยะหลังๆมานี้จขกท.ก้เริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว นอนก้นอนไม่หลับ ยังฝันร้ายอีก หวาดกลัวนู้นหวาดกลัวนี้ไปหมด ไม่กล้าบอกใครได้แต่เก็บไว้คนเดี่ยวเงียบๆ ถึงขั้นจขกท.ปวดหัวมากๆมีแต่ภาพมันและแม่ตีลอยเต็มไปหมด ปวดหัวจนพูดไม่ได้ แทบสำลัก รู้สึกแขนขาอ่อนแรงอีกทรมาณมากๆ หลังจากนั้นมาจขกท.ก็ได้รู้จากคุณตาว่าปวดหัวจนหมดสติไป หลังจากกลับจากโรงบาลก็ต้องกินยาร่วมเดือน จขกท.บอกแม่ไปแค่ว่าเรียนจนปวดหัว ตอนนั้นแม่ก็ดูแลจขกท.บังคับให้กินยาตลอด จนดีขึ้นหน่อย(แม้เรื่องนี้จะติดตาโตทำไงก้ลืมไม่ได้) จขกท.เริ่มที่จะเปิดใจขึ้นบางแล้วลองปรับตัวเข้าหาเพื่อนๆ คุยให้มากขึ้น เขียนบันทึกความรู้สึกต่างๆสำรวงตัวเอง แต่สุดท้ายก้แย่ลงเพราะมันอีกครั้ง
ต่อมาม.2เมื่อหมามันทำอีกครั้ง ทำให้จขกท.รังเกียจเซก ดีที่มันยังไม่ทันได้ข่มขื่นจขกท. แต่สภาพจิตใจจขกท.บอบช้ำจนเกินทน
รายละเอียดเดี่ยวมาต่อ
ฉันโดนทำร้ายร่างกายและใจโดยแม่ของฉันกับคนรอบข้าง
ไม่สิขอพื้นที่ระบาย
แรกเริ่มขอเล่าก่อนว่า จขกท.เป็นคนที่สดใสร่าเริง กล้าคิดกล้าทำกล้าแสดง ชอบเป็นจุดสนใจ และก้ชอบคำชมมากๆเลยละ เป็นที่รักของเพื่อนๆและครอบครัว จขกท.ช่วยแม่ขายของตั้งแต่ประถมต้น(จริงสิ ตั้งแต่ประถมต้น) พูดง่ายๆก้เหมือนๆเด็กทั่วๆไปนั้นแหละ
เข้าเรื่องตั้งแต่สาเหตุที่จขกท.แตกหักกับแม่
จขกท.ตั้งชื่อมันว่าหมา
จขกท.มีพี่คนหนึ่งที่เคารพ รัก และไว้ใจดั่งพี่ชายคนนี้มาก เมื่อแม่ตีถ้ามันอยู่ก้จะมาปกป้องตลอด
ประมาณประถม5 ที่หมาเอาหนอนดำออกมาให้ดู จขกท.ไม่รู้มันเอาออกมาทำไม ทำไมไม่เอาออกในห้องน้ำแล้วฉี่ ก้เลยบอกให้ไปห้องน้ำสิ ด้วยความเด็กมากจึงไม่ได้สนใจ แต่จำได้แม่นเลยไอนั้นยังติดตามาจนทุกวันนี้ จขกท.ร้องอี้และอ้วกลมออกมา หลายวันหลังจากนั้นหมามันชวนไปเซ่เว่นระหว่างเดินมันก้เปิดคลิปให้ดู ถึงได้รู้ว่าหนอนดำมันใช้ทำอย่างอื่นด้วย ยิ่งดูยิ่งคลื่นไส้ขยะแขยงกำลังจะหนีไปมันก้เข้ามากอดด้านหลัง มันบอกจากด้านหลังว่าหนูรู้ไหมพี่รักหนูมากนะ แล้วมันเอามือมาจับนม จับหมีน้อยๆของจขกท.และเอามือจขกท.จับหนอดดำหยกหยอยนั้น จขกท.ตกใจกลัวมากๆทำอะไรไม่ถูกจนฉี่ราด ทั้งกระทุ้งศอกใส่มันทั้งสะบัดตัวแล้วรีบหนีไป จขกท.นำเรื่องนี้ไปบอกแม่แต่แม่ไม่เชื่อและบอกว่ามันแค่เอ็นดูหนูจึงกอดหนูเฉยๆ พอเถียงไปก้โดนแม่ด่ากลับมา จขกท.รู้สึกเสียใจมากคิดว่าคนที่พึ่งได้และรักมากที่สุดจะทำแบบนี้ แต่มันไม่จบแค่นี่นี้สิ จขกท.พยายามหลีกเลี่ยงมันตลอดเมื่อแม่รู้เข้าก้ด่าและตี ที่รังเกียจมัน มันรู้แบบนี้มันก้ได้ใจมากกว่าเดิมทำมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งขโมยกางเกงในบาง กางเกงในเป็นคราบบาง(จขกท.มารู้ภายหลังเมื่อโตแล้วว่ามันคือน้ำว่_ว,ไม่เอะใจทำไรว่ากางเกงในที่หายไปมันเอาไปทำไร) บางครั้งก้มองด้วยสายตาแปลกๆมา มีคืนหนึ่งที่มันแอบย่องเข้ามาลูบๆคลำๆ ตอนนั้นตกใจกลัวมากๆเลย ไม่กล้าเรียกคน พยายามรวบรวมความกล้าเรียกน้ามันก้หนีไปแล้ว กังวลว่าบอกน้าไปจะเชื่อไหม หรือควรทำไงดี ถามตัวเองย้ำๆซ้ำ ขนาดห้องนอนยังเข้ามาได้ อยากจะตายให้มันพ้นๆไป จนระยะหลังๆมานี้จขกท.ก้เริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว นอนก้นอนไม่หลับ ยังฝันร้ายอีก หวาดกลัวนู้นหวาดกลัวนี้ไปหมด ไม่กล้าบอกใครได้แต่เก็บไว้คนเดี่ยวเงียบๆ ถึงขั้นจขกท.ปวดหัวมากๆมีแต่ภาพมันและแม่ตีลอยเต็มไปหมด ปวดหัวจนพูดไม่ได้ แทบสำลัก รู้สึกแขนขาอ่อนแรงอีกทรมาณมากๆ หลังจากนั้นมาจขกท.ก็ได้รู้จากคุณตาว่าปวดหัวจนหมดสติไป หลังจากกลับจากโรงบาลก็ต้องกินยาร่วมเดือน จขกท.บอกแม่ไปแค่ว่าเรียนจนปวดหัว ตอนนั้นแม่ก็ดูแลจขกท.บังคับให้กินยาตลอด จนดีขึ้นหน่อย(แม้เรื่องนี้จะติดตาโตทำไงก้ลืมไม่ได้) จขกท.เริ่มที่จะเปิดใจขึ้นบางแล้วลองปรับตัวเข้าหาเพื่อนๆ คุยให้มากขึ้น เขียนบันทึกความรู้สึกต่างๆสำรวงตัวเอง แต่สุดท้ายก้แย่ลงเพราะมันอีกครั้ง
ต่อมาม.2เมื่อหมามันทำอีกครั้ง ทำให้จขกท.รังเกียจเซก ดีที่มันยังไม่ทันได้ข่มขื่นจขกท. แต่สภาพจิตใจจขกท.บอบช้ำจนเกินทน
รายละเอียดเดี่ยวมาต่อ