กระทู้นี้ขอระบายเกี่ยวกับเรื่องในชีวิตผมนะครับ

ผมอะเล่น YouTube เล่นไปเล่นมาก็เจอแต่เด็กที่เป็นนักร้องในใจคิดว่าเขาเก่งเนอะมีความสามารถอิจฉานะแต่เราก็คงทำแบบเขาไม่ได้อ่าผมจึงไปเล่นเฟสเห็นเด็กอายุน้อยกว่าเราอีกในมาสเตอร์เชฟทำอาหารได้ขนาดนั้นโครตเก่เลยผมจึงหันมามองตัวเองว่าเราทำอะไรได้บ้างร้องเพลงเคยลองเรียนผ่านคริปใน YouTube แล้วไม่เวิร์ค อาหารผมก็ทำได้แค่พวกยำพวกวิชาการก็ทำอะไรไม่ได้เลย(แต่ยังดีที่แนะแนวได้เกรด4 😂)มีคนบอกว่าผมถ่านรูป+แต่งรูปสวย แต่คนที่ดีกว่าเราก็มีเยอะอีกอย่างมันเป็นเพราะกล้องเป็นเพราะมุมไม่ใช่เพราะผม เคยเรียนดนตรีไทยนะแต่เล่นอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่างจับจังหวะก็ไม่เป็นที่บ้านมีเมโลเดียนใช้เป็นหมดแต่ใครๆก็ทำได้จำโน๊ต+กดโน๊ตถูก+เป่า ใครทำไม่ได้ก็คงพิการแล้วละ บวกกับความซู่มซ่ามผมแล้วผมว่าผมโครตเฝอะฝะเลย แถมมีแต่เพื่อนๆบางคนชอบแซวเล่นว่าหน้าเหมือนโจนมาส่องกระจกแล้วเออใช้สโลแกน หน้าดำ+สิวเยอะ+รอยย่นนี่ไม่ต้องพูดถึง คิ้วหนาตาโปนอีก ตัวอ้วนดำสิวขึ้นบนร่างกายที่ขาเคยน้ำเหลืองไม่ดีแพลเป็นเพียบแหมแค่นี้ก็ไม่มีอะไรดีละ ชีวิตแต่ก็คนเราเลือกเกิดไม่ได้อ่าทนๆไป
ป.ล.ผมอายุ14อยู่ม.2 รู้สึกมีเรื่องเครียดเยอะเหลือเกินไม่รู้คนอายุเท่ากันเป็นแบบนี้หรอ่าว
😊ยังใงก็ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน🙏