สมัครเข้ามาเพื่อระบายโดนเฉพาะเลยค่ะ เริ่มเลยละกันนะคะ
จริงๆคนมองเราจากข้างนอกเป็นคนดูเป็นเด็กธรรมดาคนนึง ดูร่าเริง ชีวิตอาจจะดูน่าอิจฉาด้วนซ้ำ เพื่อนหลายคนบอกนะว่าน่าอิจฉา แต่เค้าคงไม่รู้ว่าจริงมันไม่ได้เป็นงั้น ต้องบอกก่อนเลยว่าครอบครัวเราก็มีฐานประมาณนึง มีรายได้ประมาณเกือบล้านบาทต่อเดือน เลยอาจจะมีผู้หญิงอยากเค้าหาพ่อเราเยอะมั้ง ตั้งแต่เด็กๆ พ่อกะแม่มีปัญหากันตลอดเรื่องพ่อมีภรรยาหลายๆคนจนเอาชินอ่ะจำความได้ก็มีเรื่องนี้มาตลอด แต่หลักมันอยู่ตรงที่ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกัน สุดท้ายคนที่จะรับอารมณ์ต่อไปก็เป็นเรา หันมาด่า หยาบๆบ้างอะไรบ้าง ตั้งแต่เด็กจนโลกมากบอกตามตรงไม่เคยรู้เลยว่าความสุขคืออะไร ทุกครั้งที่กลับมาบ้านไม่อยากจะพูดคุยกะใครเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกก็คิดว่าคนอื่นเค้าเป็นแบบเราหรือป่าว พ่อแม่เค้าพูดคำหยาบมั้ย แต่พอมารู้จักพ่อแม่เพื่อนเฮ้ยทำไมพ่อแม่เค้าดีจัง ทำไมเค้าพูดเพราะกันจัง อิจฉาเพื่อนมากที่มีพ่อแม่แบบนั้น เราแค่ถามแม่ว่าจานนี้ใช้ได้มั้ยแม่ก็พูดกลับมาว่า ก็แหกตาดูเองสิ เรานี่งงเลยว่าทำไมตอบดีๆมั้ยยากจัง ข้ามตอนเด็กไปเลยละกันถ้าเล่าจะยาวไปหน่อย เราถูกเลี้ยงมาแบบห้ามกลับดึกมาตลอด จนตอนนี้อายุ 20 แล้วก็ยังไม่ให้กลับดึกเเกินทุ่มนึง เพราะต้องมาช่วงงานด้วย เราคิดว่าตั้งแต่เด็กจนอายุเท่านี้เราไม่เคยทำอะไรออกนอกกรอบที่แม่ให้ไว้เลย ไม่เคยเที่ยวกลางคือ ไม่ดื่ม ไม่โดดเรียน คือเป็นเด็กเรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้อ่ะ แต่แม่ก็ยังด่าว่าว่าแรดประจำ เลยไม่เข้าใจว่าต้องทำยังไง ตั้งแต่เข้ามหาลัยใครอยู่มหาลัยก็จะรู้อะนะว่า งานเยอะและเหนื่อยมากจริงๆ เวลามีงานต้องกลับดึกก็ทำไมได้เพราะพ่อก็จะบอกว่า จะเอาแต่เรียนได้ไงถ้ามีไม่มีเงินก็เรียนไม่ได้ อ่าวแล้วต้องทำไงอ่ะ งานเดียวไม่เท่าไหร่ พองานกลุ่มขอเพื่อนกลับก่อนบ่อยๆเพื่อนก็ไม่พอใจ พ่อก็ไม่พอใจ นี่ต้องเลือกใคร ยิ่งช่วงนี้เครียดมาก ทำงานทั้งคืนแต่กลับจามอก็ต้องมาทำงานให้พ่อต่อ มีวันนึงเราแบบไม่ไหวจริงอ่า มันไม่ได้นอนมา 3 วันเติมเลย เลยกลับไปนอนตื่นมาตอน 3 ทุ่ม พ่อเจอพ่อก็ถามทำไมไม่ไปทำงาน ก็บอกไปตรงๆว่าไม่ไหวจิงๆ ไม่ได้นอนเลย พ่อด่าเลยจ้า แล้วพ่อละ.....ยาว ไม่สบายจะตายยังไงก็ต้องออกไปทำงาน มันเหนื่อยแบบไม่ไหวแล้วจิงๆอ่ะ เราอยากลาออกจากมอ แต่เราไม่กล้าบอก เราต้องแค่เพื่อนมั้ย ทำงานกลุ่มกลับก่อนก็ไม่ได้ ไม่กลับพ่อด่าอีก เอาไงกะชีวิตดีช่วงนี้เหนื่อยจนอยากจะบ้าตายละ เรามารู้จักผู้ชายคนนึง แฟนเราปัจจุบันเรารักพ่อแม่เค้ามาก เป็นพ่อแม่ที่แบบเราไม่เคยเจอเองแหละ พูดเพราะกันเหลือเกินไม่ได้มีฐานะดีอะไรนะ แต่เราไปบ้านเค้าที่ไรจะช่วยอะไรเค้าก็ไม่ให้ ไม่เคยใช้เราทำอะไรเลย ไม่เคยดุด่าเราเลย ผิดกะเวลาแฟนมาบ้านเราเลย พ่อแม่เราใช้แฟนเราทุกอย่าง ด่าหยาบๆอีก แล้วแบบเค้าไม่เคยเจอแบบนี้อ่า พ่อแม่เค้าไม่ดุ พูดเพราะอีก แถมเค้าไม่เค้าต้องทำอะไรเวลาอยู่บ้าน เอิ่ม สงสารเค้าเนอะ ต้องมาเจออะไรไม่รู้ไปด้วย มีใครมีทางออกให้มั้ย ทางออกไปเจอสิ่งดีๆกว่านี้ ไม่ต้องมีเงินทองเท่าที่มี แต่อยากมีความสุขมากกว่า เล่าได้เท่านี้แหละเล่าละเอียดไปเดี๋ยวมีคนรู้ว่าใคร
ทำไมถึงพ่อกับแม่ถึงไม่ลองเข้าใจเราบ้าง
จริงๆคนมองเราจากข้างนอกเป็นคนดูเป็นเด็กธรรมดาคนนึง ดูร่าเริง ชีวิตอาจจะดูน่าอิจฉาด้วนซ้ำ เพื่อนหลายคนบอกนะว่าน่าอิจฉา แต่เค้าคงไม่รู้ว่าจริงมันไม่ได้เป็นงั้น ต้องบอกก่อนเลยว่าครอบครัวเราก็มีฐานประมาณนึง มีรายได้ประมาณเกือบล้านบาทต่อเดือน เลยอาจจะมีผู้หญิงอยากเค้าหาพ่อเราเยอะมั้ง ตั้งแต่เด็กๆ พ่อกะแม่มีปัญหากันตลอดเรื่องพ่อมีภรรยาหลายๆคนจนเอาชินอ่ะจำความได้ก็มีเรื่องนี้มาตลอด แต่หลักมันอยู่ตรงที่ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกัน สุดท้ายคนที่จะรับอารมณ์ต่อไปก็เป็นเรา หันมาด่า หยาบๆบ้างอะไรบ้าง ตั้งแต่เด็กจนโลกมากบอกตามตรงไม่เคยรู้เลยว่าความสุขคืออะไร ทุกครั้งที่กลับมาบ้านไม่อยากจะพูดคุยกะใครเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกก็คิดว่าคนอื่นเค้าเป็นแบบเราหรือป่าว พ่อแม่เค้าพูดคำหยาบมั้ย แต่พอมารู้จักพ่อแม่เพื่อนเฮ้ยทำไมพ่อแม่เค้าดีจัง ทำไมเค้าพูดเพราะกันจัง อิจฉาเพื่อนมากที่มีพ่อแม่แบบนั้น เราแค่ถามแม่ว่าจานนี้ใช้ได้มั้ยแม่ก็พูดกลับมาว่า ก็แหกตาดูเองสิ เรานี่งงเลยว่าทำไมตอบดีๆมั้ยยากจัง ข้ามตอนเด็กไปเลยละกันถ้าเล่าจะยาวไปหน่อย เราถูกเลี้ยงมาแบบห้ามกลับดึกมาตลอด จนตอนนี้อายุ 20 แล้วก็ยังไม่ให้กลับดึกเเกินทุ่มนึง เพราะต้องมาช่วงงานด้วย เราคิดว่าตั้งแต่เด็กจนอายุเท่านี้เราไม่เคยทำอะไรออกนอกกรอบที่แม่ให้ไว้เลย ไม่เคยเที่ยวกลางคือ ไม่ดื่ม ไม่โดดเรียน คือเป็นเด็กเรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้อ่ะ แต่แม่ก็ยังด่าว่าว่าแรดประจำ เลยไม่เข้าใจว่าต้องทำยังไง ตั้งแต่เข้ามหาลัยใครอยู่มหาลัยก็จะรู้อะนะว่า งานเยอะและเหนื่อยมากจริงๆ เวลามีงานต้องกลับดึกก็ทำไมได้เพราะพ่อก็จะบอกว่า จะเอาแต่เรียนได้ไงถ้ามีไม่มีเงินก็เรียนไม่ได้ อ่าวแล้วต้องทำไงอ่ะ งานเดียวไม่เท่าไหร่ พองานกลุ่มขอเพื่อนกลับก่อนบ่อยๆเพื่อนก็ไม่พอใจ พ่อก็ไม่พอใจ นี่ต้องเลือกใคร ยิ่งช่วงนี้เครียดมาก ทำงานทั้งคืนแต่กลับจามอก็ต้องมาทำงานให้พ่อต่อ มีวันนึงเราแบบไม่ไหวจริงอ่า มันไม่ได้นอนมา 3 วันเติมเลย เลยกลับไปนอนตื่นมาตอน 3 ทุ่ม พ่อเจอพ่อก็ถามทำไมไม่ไปทำงาน ก็บอกไปตรงๆว่าไม่ไหวจิงๆ ไม่ได้นอนเลย พ่อด่าเลยจ้า แล้วพ่อละ.....ยาว ไม่สบายจะตายยังไงก็ต้องออกไปทำงาน มันเหนื่อยแบบไม่ไหวแล้วจิงๆอ่ะ เราอยากลาออกจากมอ แต่เราไม่กล้าบอก เราต้องแค่เพื่อนมั้ย ทำงานกลุ่มกลับก่อนก็ไม่ได้ ไม่กลับพ่อด่าอีก เอาไงกะชีวิตดีช่วงนี้เหนื่อยจนอยากจะบ้าตายละ เรามารู้จักผู้ชายคนนึง แฟนเราปัจจุบันเรารักพ่อแม่เค้ามาก เป็นพ่อแม่ที่แบบเราไม่เคยเจอเองแหละ พูดเพราะกันเหลือเกินไม่ได้มีฐานะดีอะไรนะ แต่เราไปบ้านเค้าที่ไรจะช่วยอะไรเค้าก็ไม่ให้ ไม่เคยใช้เราทำอะไรเลย ไม่เคยดุด่าเราเลย ผิดกะเวลาแฟนมาบ้านเราเลย พ่อแม่เราใช้แฟนเราทุกอย่าง ด่าหยาบๆอีก แล้วแบบเค้าไม่เคยเจอแบบนี้อ่า พ่อแม่เค้าไม่ดุ พูดเพราะอีก แถมเค้าไม่เค้าต้องทำอะไรเวลาอยู่บ้าน เอิ่ม สงสารเค้าเนอะ ต้องมาเจออะไรไม่รู้ไปด้วย มีใครมีทางออกให้มั้ย ทางออกไปเจอสิ่งดีๆกว่านี้ ไม่ต้องมีเงินทองเท่าที่มี แต่อยากมีความสุขมากกว่า เล่าได้เท่านี้แหละเล่าละเอียดไปเดี๋ยวมีคนรู้ว่าใคร