บทนำ
เฮ้ยยยยยยยยยยยยย โลกนี้ช่างน่าเบื่อจริงๆเลย ว่ามั้ย?มองไปทางไหนก็เจอแต่คนเขาเดินเป็นคู่กันทั้งนั้น อิจฉาโว๊ยยยยยย ชีวิตของฉัน ไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย ฮื้ม!!!ลืมแนะนำตัวเลย 555 >3< สวัสดีฉันชื่อไซเรนน่ะ อิอิ ชื่อฉันนะอาจจะเหมือนชื่อผู้ชายแต่ฉันน่ะไม่แมนน่ะจะบอกให้ ฉันน่ะอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพนี้แหละ อีกสองวันก็เปิดเทอมแล้วปีนี้ฉันขึ้น ม.4 /…ช่างมันเถอะเดี่ยวก็รู้ แต่ที่รู้ๆวันเนี้ยฉันนัดเพื่อนไว้สองคน คือ เอิร์ธ กับ เบส วันนี้เรานัดกันไว้ว่าจะไปเล่นบาสที่สวนสาธาราณะ พวกเราอ่าไปไหนไปกันน่ะแต่ที่ไม่ไปคือไปมี เรื่องนี้แหละ “ไซ…พวกฉันสองคนมาล่ะ”เมื่อเสียงของเบสที่ดังลอดช่องหน้าต่างเล็กๆได้ดังเข้าสู่หูของฉันสมองของฉันก็ได้สั่งการให้ไปยิบรองเท้ากีฬาและลูกบาสแล้วลงดิ่งสู่ด้านมือ ถุ้ย!!! ไม่ใช่และ “อ่าว ว่าไงกว่าจะเดินลงมาได้”เสียงทุ้มๆนุ่มนวลของเอิร์ธเอยขึ้นหลังจากที่ฉันเดินลงมา ภายในบ้านฉันน่ะหรอ? ก็เหมือนบ้านปกติทั่วๆไปน่ะการกินอยู่ก็เรียบง่าย ส่วนเรื่องเงินใช้จ่ายก็…ฉันขอไม่พูดแล้วกัน ในบ้านฉันน่ะก็อยู่กัน 6 คนก็มีแม่พ่อแล้วก็พี่ชายหนึ่งน้องชายฝาแฝดส่วนฉันเป็นคนกลางพี่ชายฉันเขาอยู่ ม.6 ชื่อไซราส และ น้องชายสุดป่วนอยู่ ม.2 ชื่อไซโคนและไซเคน เราสี่พี่น้องรักกันมากน่ะไปไหนก็ไปด้วยกันจนคนข้างบ้านฉันน่ะ ต้องอิจฉาครอบครัวฉันทั้งซอยเลยแม้กระทั้งเบสและเอิร์ธยังต้องอิจฉา 55555555555555 “นี้ๆสรุปพวกเราจะไปกันได้รึยัง นี้ไซเธอนั่งเพ้ออะไรเมื่อกี่”เมื่อเสียงขอเบสพูดขึ้นมาฉันก็เสียอารมณ์เล่าน่ะสิ! แล้วเอิร์ธก็ตรงดิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซด์ แล้วขี่ไปที่สวนสาธารณะนั้นทันที แต่!วันนี้ทำแปลกจังไม่ค่อยมีใครมาเลยแหะ ที่เห็นน่ะก็มีแค่พวกเรา สามคนที่ยืนอยู่ที่จอดรถและก็มี…ผู้หญิงแก่หนึ่งคนนั่งอยู่ที่ ม้านั่งสีดำพอฉันกำลังจะเดินเข้าไปถามไกล้ๆก็สังเกตได้ว่าตัวเธอนั้นสั่นเหมือนเจ้าเข้าเลยทีเดียว น่าตาของเธอนั้นดูแล้วชั่งเศร้าหมองเสียเหลือเกิน “คุณยายคะ ผู้คนเขาหายไปไหนหมดคะ?” ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะดูน่าตายายแกคนนี้แล้วดูเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ฉันถาม “อ่อพอดีเขาไปดูคนโดนรถชนที่สะพานกัน”พอฉันหันน่ากลับเพื่อที่จะถามเบสกับเอิร์ธก็พบว่าสองคนนั้นหายไปแล้ว!!! โอ้แม่เจ้าแปลว่าตอนนีก็เหลือแต่คุณยายสยองกับฉันน่ะสิ โอ๊ยตายแล้ว “หนูจ๊ะ ยายมีอะไรจะให้หนูหนึ่งอย่างก่อนยายจะไปหนูจะรับไว้มั้ย?”เสียงของคุณยายสยองได้ดังขึ้นอีกครั้งฉันก็นั่งคิดอยู่เป็นชั่วโมงเลยทีเดียว “แต่ยายคะ หนูไม่ได้ให้ขนมปังกับแยมยายเหมือนในนิทานเลยน่ะแล้วยายจะให้หนูทำไม”ฉันเริ่มสงสัยในสิ่งที่ยายจะให้ “เอาเถอะน่ะยายให้ไม่เยอะหรอก” แล้วยายก็ทำปากขมุบขมิบ และก็นั่งพึมพำครู่หนึ่งและก็เอามือเน่าๆมาแปะที่หัวของฉัน โอ๊ยเจ็บ!!! สักพักหนึ่งฉันก็สลบสไหลไปพร้อมกับของที่ยายให้ แต่เอะ?(ยายให้อะไรฉัน-3-)
Oh! My Baby ไซเรนที่รัก
เฮ้ยยยยยยยยยยยยย โลกนี้ช่างน่าเบื่อจริงๆเลย ว่ามั้ย?มองไปทางไหนก็เจอแต่คนเขาเดินเป็นคู่กันทั้งนั้น อิจฉาโว๊ยยยยยย ชีวิตของฉัน ไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย ฮื้ม!!!ลืมแนะนำตัวเลย 555 >3< สวัสดีฉันชื่อไซเรนน่ะ อิอิ ชื่อฉันนะอาจจะเหมือนชื่อผู้ชายแต่ฉันน่ะไม่แมนน่ะจะบอกให้ ฉันน่ะอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพนี้แหละ อีกสองวันก็เปิดเทอมแล้วปีนี้ฉันขึ้น ม.4 /…ช่างมันเถอะเดี่ยวก็รู้ แต่ที่รู้ๆวันเนี้ยฉันนัดเพื่อนไว้สองคน คือ เอิร์ธ กับ เบส วันนี้เรานัดกันไว้ว่าจะไปเล่นบาสที่สวนสาธาราณะ พวกเราอ่าไปไหนไปกันน่ะแต่ที่ไม่ไปคือไปมี เรื่องนี้แหละ “ไซ…พวกฉันสองคนมาล่ะ”เมื่อเสียงของเบสที่ดังลอดช่องหน้าต่างเล็กๆได้ดังเข้าสู่หูของฉันสมองของฉันก็ได้สั่งการให้ไปยิบรองเท้ากีฬาและลูกบาสแล้วลงดิ่งสู่ด้านมือ ถุ้ย!!! ไม่ใช่และ “อ่าว ว่าไงกว่าจะเดินลงมาได้”เสียงทุ้มๆนุ่มนวลของเอิร์ธเอยขึ้นหลังจากที่ฉันเดินลงมา ภายในบ้านฉันน่ะหรอ? ก็เหมือนบ้านปกติทั่วๆไปน่ะการกินอยู่ก็เรียบง่าย ส่วนเรื่องเงินใช้จ่ายก็…ฉันขอไม่พูดแล้วกัน ในบ้านฉันน่ะก็อยู่กัน 6 คนก็มีแม่พ่อแล้วก็พี่ชายหนึ่งน้องชายฝาแฝดส่วนฉันเป็นคนกลางพี่ชายฉันเขาอยู่ ม.6 ชื่อไซราส และ น้องชายสุดป่วนอยู่ ม.2 ชื่อไซโคนและไซเคน เราสี่พี่น้องรักกันมากน่ะไปไหนก็ไปด้วยกันจนคนข้างบ้านฉันน่ะ ต้องอิจฉาครอบครัวฉันทั้งซอยเลยแม้กระทั้งเบสและเอิร์ธยังต้องอิจฉา 55555555555555 “นี้ๆสรุปพวกเราจะไปกันได้รึยัง นี้ไซเธอนั่งเพ้ออะไรเมื่อกี่”เมื่อเสียงขอเบสพูดขึ้นมาฉันก็เสียอารมณ์เล่าน่ะสิ! แล้วเอิร์ธก็ตรงดิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซด์ แล้วขี่ไปที่สวนสาธารณะนั้นทันที แต่!วันนี้ทำแปลกจังไม่ค่อยมีใครมาเลยแหะ ที่เห็นน่ะก็มีแค่พวกเรา สามคนที่ยืนอยู่ที่จอดรถและก็มี…ผู้หญิงแก่หนึ่งคนนั่งอยู่ที่ ม้านั่งสีดำพอฉันกำลังจะเดินเข้าไปถามไกล้ๆก็สังเกตได้ว่าตัวเธอนั้นสั่นเหมือนเจ้าเข้าเลยทีเดียว น่าตาของเธอนั้นดูแล้วชั่งเศร้าหมองเสียเหลือเกิน “คุณยายคะ ผู้คนเขาหายไปไหนหมดคะ?” ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะดูน่าตายายแกคนนี้แล้วดูเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ฉันถาม “อ่อพอดีเขาไปดูคนโดนรถชนที่สะพานกัน”พอฉันหันน่ากลับเพื่อที่จะถามเบสกับเอิร์ธก็พบว่าสองคนนั้นหายไปแล้ว!!! โอ้แม่เจ้าแปลว่าตอนนีก็เหลือแต่คุณยายสยองกับฉันน่ะสิ โอ๊ยตายแล้ว “หนูจ๊ะ ยายมีอะไรจะให้หนูหนึ่งอย่างก่อนยายจะไปหนูจะรับไว้มั้ย?”เสียงของคุณยายสยองได้ดังขึ้นอีกครั้งฉันก็นั่งคิดอยู่เป็นชั่วโมงเลยทีเดียว “แต่ยายคะ หนูไม่ได้ให้ขนมปังกับแยมยายเหมือนในนิทานเลยน่ะแล้วยายจะให้หนูทำไม”ฉันเริ่มสงสัยในสิ่งที่ยายจะให้ “เอาเถอะน่ะยายให้ไม่เยอะหรอก” แล้วยายก็ทำปากขมุบขมิบ และก็นั่งพึมพำครู่หนึ่งและก็เอามือเน่าๆมาแปะที่หัวของฉัน โอ๊ยเจ็บ!!! สักพักหนึ่งฉันก็สลบสไหลไปพร้อมกับของที่ยายให้ แต่เอะ?(ยายให้อะไรฉัน-3-)