การทรมานคือการรอคอย .................................... โดย หล่อขวัญ

แสงสุรีย์ สาดส่อง ต้องไอหมอก ดอกไม้งอก งามชื่น ระรื่นไหว ลมอ่อนพัด พาพร่าง ละอองไพร กลิ่นหอมไกล โรยรื่น ชื่นอารมณ์ ยามตะวัน ทาบฟ้า สีครามแจ่ม ดอกไม้งาม แซมโลก สวยสุขสม รอยยิ้มแย้ม แต้มผ่าน ม่านสายลม

O เมื่อคลื่นฝน .. พรมพร่างไม่ว่างเว้น ค่อยโรยเส้นล้อมห่มสายลมร่ำ จึง-ผืนฟ้ารอบด้านคลี่ม่านดำ ของคืนค่ำให้สยาย .. ลงคลายตัว O เพียงจะให้หม่นหมอง .. ที่มองว่า เหมือนรูปรอยเหว่ว้า .. ยามฟ้าหลัว บังดวงวัน

หรือเพียงไรในชีวีดีไปกว่า เติมทิวาเก็บตะวันแต้มฝันรุ่ง วางละไมใส่ตะแกรงแล้วแต่งปรุง เพิ่มพยุงพยับฝนยามหล่นโปรย ใส่กระแสแรรายเติมสายรุ้ง วาดเฟื่องฟุ้งฟายฟ่องผ่องระโหย เร่รายทางวางขอบกรอบลมโชย ประดาโดย

ลมโชยโปรยกลิ่นหญ้า แดดอ่อนทาแนวเขาไกล ทางเลาะเลียบน้ำใส ใจเบาสบายคล้ายฝันดี เสียงนกบอกยามเช้า ร้องเบาเบาในพฤกษ์ศรี ป่าเขาลมรำเพยพลี เหมือนได้หนีความวุ่นวาย แวะนั่งมองท้องฟ้า ปล่อยเวลาให้ล่องลาย คลื่

กรุ่นจรุงฟุ้งฟ่องละอองกลั่น วสันต์ผันเวียนเปลี่ยนพรรษา โคจรหมุนรอบกรอบเวลา องศาแตกต่างเข้าย่างกราย นิมมานน่านฟ้าอุษาสาง หยาดฉ่ำน้ำค้างพราวพร่างสาย เกล็ดฝอยย้อยหยดจรดปลาย กลิ่นอายบริสุทธิ์ผุดผ่องอวล อุ

สายรุ้งเรียว เกี่ยวโค้ง ตรงขอบฟ้าวางทาบทา ดูงาม เมื่อยามสายหลังหยาดหยด ร่วงกรุ่น พิรุณปราย รุ้งทอสาย เลิศล้ำ อร่ามตา สะท้อนแสง สีคราม งามไสว กลางน้ำใส โอบ