สวัสดีครับผมอายุ22 ปี
ต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเขียนอะไรแบบนี้ในพันทิปเหมือนกันครับแต่ตอนนี้คือมันไม่รุ้จะระบายที่ำหน้หมือนกันครับ
ผมมีความรุ้สึกตลอดเวลาครับว่าตัวเองไม่มีความสุขในชีวิตเลย มันรู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลาเหมือนว่าทั้งโลกมีแค่เราคนเดียวครับ ต้องบอกก่อนนครับบ้านผมประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัวค่อนข้างมีฐานะที่ดีพอสมควรครับ แต่มันก็แลกมาด้วยอะไรหลายๆยอ่างครับเช่นผมรุ้สึกว่าแม่ผมเองก็เป้นคนที่เครียดตลอดเวลาพอไม่ได้ดั่งใจก็จะระเบิดอารมร์ออกมารุนแรงครับเช่น ด่าผมด้วยคำหยาบคายต่างๆสารพัดมากมายครับ ไม่เว้นแต่ไล่ให้ไปตายหรูดบ่อยๆครับว่าเวรกรรมอะไรที่มีลูกเป็นผม คำเหล่านี้ล้วนแต่เป้นสิ่งที่ผมได้ยินและได้รับมันมาตั้งแต่เด้กๆ +พ่อแม่ ผมไม่ได้เลี้ยงผมมาด้วยครับ คือจะเจอกันแค่ตอนเยนทำให้ผมเองไม่กล้าที่จะพูดหรือจะเปิดใจมาแต่ตั้งแต่เด้กๆแล้วครับพอมีปัยละหาอะไรก้เจะเก็บไว้คนเดียวตลอด จนมาช่วงหลังๆผมรุ้สึก อาการของผมมันค่อยขรุนแรงขึ้นเช่รผมเก้บตัวกลางคืนไม่นอน พอบางทีแม่เดินขึ้นบ้านมาผมต้องรีบวิ่งหนีลงมาข้างล่างครับผมเป้นแบบนี่มาได้ครึ่งปีแล้วครับอีกอย่างผมเคยเข้ารับรับการผ่าตัดใหญ่ครับทำให้บางครั้งผมไม่สามารถทำอะไรเหมือนคนทั่วไปได้พอบอกพ่อแม่ปุ้บสิ่งที่ได้รับกลับมาคือแบบว่าทำไมต้องอ้างจะอ่อนแอไปถึงไหนไปตายเถอะงั้น จนหลังๆผมยอมรับนะครับว่าผมถึงจุดตันมากๆคือหมดอาลัยตายอยากในชีวิตมากเคยนั่งเครื่องบินไปยุโรป15 ชั่วโมงต้องแอบเข้าห้องน้ำเครื่องบินไปร้องไห้ครับเพราะรู้สึกเศร้าเสียใจแบบไม่มีเหตุผล จนหลังๆผมยอมรับครับว่าผมเริ่มใช้สารเสพติด เพราะมันทำให้รู้สึกว่าผมหนีจากโลกนี้ไปได้ชั่วคราวครับผมใช้มันหนักขึ้นเรื่อยๆครับจนตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมมืดแปดด้านมากครับไม่มีอะไรในชีวิตเป็นกำลังใจหรือแรงบันดาลใจในชีวิตเลยไม่อยากทำอะไรไม่อยากเจอใครเลย ผมไม่รู้ว่าจะหาทางออกจากปัญหานี้ยังไงครับ ผมทุกข์ทรมานมากจนรู้สึกว่าเริ่มที่จะไม่ไหวแล้วครับขอแนะนำด้วยครับ
อีกเรื่องนะครับผมเคยมีอาการเอามีดมากรีดมือตัวเองอยู่5-6 ครั้งแล้วครับเพราะรู้สึกว่ามันสนุกดีครับ
อยากทราบว่าอาการที่กำลังเป็นคืออะไรครับ
ต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเขียนอะไรแบบนี้ในพันทิปเหมือนกันครับแต่ตอนนี้คือมันไม่รุ้จะระบายที่ำหน้หมือนกันครับ
ผมมีความรุ้สึกตลอดเวลาครับว่าตัวเองไม่มีความสุขในชีวิตเลย มันรู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลาเหมือนว่าทั้งโลกมีแค่เราคนเดียวครับ ต้องบอกก่อนนครับบ้านผมประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัวค่อนข้างมีฐานะที่ดีพอสมควรครับ แต่มันก็แลกมาด้วยอะไรหลายๆยอ่างครับเช่นผมรุ้สึกว่าแม่ผมเองก็เป้นคนที่เครียดตลอดเวลาพอไม่ได้ดั่งใจก็จะระเบิดอารมร์ออกมารุนแรงครับเช่น ด่าผมด้วยคำหยาบคายต่างๆสารพัดมากมายครับ ไม่เว้นแต่ไล่ให้ไปตายหรูดบ่อยๆครับว่าเวรกรรมอะไรที่มีลูกเป็นผม คำเหล่านี้ล้วนแต่เป้นสิ่งที่ผมได้ยินและได้รับมันมาตั้งแต่เด้กๆ +พ่อแม่ ผมไม่ได้เลี้ยงผมมาด้วยครับ คือจะเจอกันแค่ตอนเยนทำให้ผมเองไม่กล้าที่จะพูดหรือจะเปิดใจมาแต่ตั้งแต่เด้กๆแล้วครับพอมีปัยละหาอะไรก้เจะเก็บไว้คนเดียวตลอด จนมาช่วงหลังๆผมรุ้สึก อาการของผมมันค่อยขรุนแรงขึ้นเช่รผมเก้บตัวกลางคืนไม่นอน พอบางทีแม่เดินขึ้นบ้านมาผมต้องรีบวิ่งหนีลงมาข้างล่างครับผมเป้นแบบนี่มาได้ครึ่งปีแล้วครับอีกอย่างผมเคยเข้ารับรับการผ่าตัดใหญ่ครับทำให้บางครั้งผมไม่สามารถทำอะไรเหมือนคนทั่วไปได้พอบอกพ่อแม่ปุ้บสิ่งที่ได้รับกลับมาคือแบบว่าทำไมต้องอ้างจะอ่อนแอไปถึงไหนไปตายเถอะงั้น จนหลังๆผมยอมรับนะครับว่าผมถึงจุดตันมากๆคือหมดอาลัยตายอยากในชีวิตมากเคยนั่งเครื่องบินไปยุโรป15 ชั่วโมงต้องแอบเข้าห้องน้ำเครื่องบินไปร้องไห้ครับเพราะรู้สึกเศร้าเสียใจแบบไม่มีเหตุผล จนหลังๆผมยอมรับครับว่าผมเริ่มใช้สารเสพติด เพราะมันทำให้รู้สึกว่าผมหนีจากโลกนี้ไปได้ชั่วคราวครับผมใช้มันหนักขึ้นเรื่อยๆครับจนตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมมืดแปดด้านมากครับไม่มีอะไรในชีวิตเป็นกำลังใจหรือแรงบันดาลใจในชีวิตเลยไม่อยากทำอะไรไม่อยากเจอใครเลย ผมไม่รู้ว่าจะหาทางออกจากปัญหานี้ยังไงครับ ผมทุกข์ทรมานมากจนรู้สึกว่าเริ่มที่จะไม่ไหวแล้วครับขอแนะนำด้วยครับ
อีกเรื่องนะครับผมเคยมีอาการเอามีดมากรีดมือตัวเองอยู่5-6 ครั้งแล้วครับเพราะรู้สึกว่ามันสนุกดีครับ