ขอเกริ่นก่อนนะครับ
พอดีตั้งแต่ผมยังเด็ก พ่อแม่เลิกกัน ตั้งแต่ผมยังไม่ถึง 5 ขวบ ผมลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง
ผมอยู่กับพ่อ มาตลอด (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถึงไม่อยู่กับแม่)
แต่แม่ก็แอบมาหาตลอดตอนที่พ่อไม่อยู่ ทั้งที่บ้าน หรือที่โรงเรียน
พอพ่อรู้หรือเห็นแม่ ก็จะพาลอาละวาท ไล่แม่ให้กลับบ้าน
พ่อแม่ผม ทั้งคู่เลิกกันแล้ว มีครอบครัวใหม่ทั้งคู่
พอผมขึ้น มัธยม พ่อผมก็พาผมไปอยู่ ตจว. ไปทำธุรกิจ แต่ผมคิดเองว่าอาจให้ผมหนีห่างแม่
ผ่านไปได้ 10 ปี พ่อพาผมกลับมาอยู่ กทม.เหมือนเดิม และพามาหาแม่ตอนจบ มัธยม
ผมอยู่กับพ่อตลอด แต่ไปหาแม่ ช่วงปิดเทอมบ้างแต่หลักๆ อยู่ครอบครัวฝั่งพ่อ จนผมเรียนจบ มีงานทำ
ทำงานได้ไม่กี่ปี ก็คบกับแฟน พาไปกินข้าวกับพ่อ ครั้งนึง ไปกินข้าวกับแม่ครั้งนึง เพื่อให้ท่านรู้จักว่าผมคบกัน แต่ยังไม่ได้คิดเรื่องแต่งงาน
เข้าเรื่อง
พอผมจะแต่งงานก็แจกบัตรเชิญแขกทางพ่อทุกคน แต่ทางแม่ไม่ได้บอก คิดว่าแต่งแล้วจะไปบอกทีหลัง อันนี้ผมผิดผมยอมรับ
ผ่านงานแต่งงานไป ติดงานต่างๆ เลยลืมว่าจะไปบอกแม่
จนสุดท้าย แม่แอบมารู้จากคนแถวบ้านว่าผมแต่งงานแล้ว ใจก็คิดว่าจะบอกแม่
แต่แม่ผมเสียใจเพราะผมไม่บอกแม่ว่าจะแต่งงาน
แกบอกว่า แม่มีพี่น้องทางนี้ ทุกคนรอว่าถ้าผมแต่งงานต้องบอกเขานะ ซึ่งผมไม่รู้
ผมก็ไม่รู้จะหาทางออกทางไหน เพราะตอนนี้แม่รู้อยู่คนเดียวไม่ได้บอกพี่น้อง (ป้ากับน้าผม)
แกพูดไปร้องไห้ไป ผมสงสารแม่ครับ ไม่อยากให้แม่เสียใจเพราะผม
ครอบครัวทางแม่ก็มีแต่หลานสาวมีผมที่เป็นหลานชายคนเดียว
เหตุผมที่ผมไม่ได้บอกแม่ก็คือ กลัวว่าแม่จะมางานแต่งงาน แล้วเจอกับพ่อ จะมีเรื่องกันแค่นั้นจริงๆ
ตอนนี้ก็ไม่กล้าไปบ้านแม่ คุยผ่านทาง LINE บ้างนิดหน่อย คุยมากแกจะเสียใจอีก
ผมเลยไม่รู้จะทำอย่างไรให้แกทำใจได้และสบายใจว่าผมแต่งงานแล้ว และแกบอกพี่น้องแกได้อย่างสบายใจ
เพิ่มเติม ตอนนี้ผ่านมา 4ปีแล้ว
บอกแม่ทุกอย่าง ผมเพิ่งมีลูกสาว 1 คน
ส่งรูปลูกไปให้แม่ดู แกก้อบอกว่าไม่มีวาสนาได้เป็นย่า อยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขคงไม่ได้ ผิดที่ผมเองอาจจะคิดน้อยไป แม่เลยเสียใจขนาดนี้
แม่เสียใจ เพราะไม่ได้บอกว่าแต่งงาน ผมควรทำไงดีครับ
พอดีตั้งแต่ผมยังเด็ก พ่อแม่เลิกกัน ตั้งแต่ผมยังไม่ถึง 5 ขวบ ผมลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง
ผมอยู่กับพ่อ มาตลอด (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถึงไม่อยู่กับแม่)
แต่แม่ก็แอบมาหาตลอดตอนที่พ่อไม่อยู่ ทั้งที่บ้าน หรือที่โรงเรียน
พอพ่อรู้หรือเห็นแม่ ก็จะพาลอาละวาท ไล่แม่ให้กลับบ้าน
พ่อแม่ผม ทั้งคู่เลิกกันแล้ว มีครอบครัวใหม่ทั้งคู่
พอผมขึ้น มัธยม พ่อผมก็พาผมไปอยู่ ตจว. ไปทำธุรกิจ แต่ผมคิดเองว่าอาจให้ผมหนีห่างแม่
ผ่านไปได้ 10 ปี พ่อพาผมกลับมาอยู่ กทม.เหมือนเดิม และพามาหาแม่ตอนจบ มัธยม
ผมอยู่กับพ่อตลอด แต่ไปหาแม่ ช่วงปิดเทอมบ้างแต่หลักๆ อยู่ครอบครัวฝั่งพ่อ จนผมเรียนจบ มีงานทำ
ทำงานได้ไม่กี่ปี ก็คบกับแฟน พาไปกินข้าวกับพ่อ ครั้งนึง ไปกินข้าวกับแม่ครั้งนึง เพื่อให้ท่านรู้จักว่าผมคบกัน แต่ยังไม่ได้คิดเรื่องแต่งงาน
เข้าเรื่อง
พอผมจะแต่งงานก็แจกบัตรเชิญแขกทางพ่อทุกคน แต่ทางแม่ไม่ได้บอก คิดว่าแต่งแล้วจะไปบอกทีหลัง อันนี้ผมผิดผมยอมรับ
ผ่านงานแต่งงานไป ติดงานต่างๆ เลยลืมว่าจะไปบอกแม่
จนสุดท้าย แม่แอบมารู้จากคนแถวบ้านว่าผมแต่งงานแล้ว ใจก็คิดว่าจะบอกแม่
แต่แม่ผมเสียใจเพราะผมไม่บอกแม่ว่าจะแต่งงาน
แกบอกว่า แม่มีพี่น้องทางนี้ ทุกคนรอว่าถ้าผมแต่งงานต้องบอกเขานะ ซึ่งผมไม่รู้
ผมก็ไม่รู้จะหาทางออกทางไหน เพราะตอนนี้แม่รู้อยู่คนเดียวไม่ได้บอกพี่น้อง (ป้ากับน้าผม)
แกพูดไปร้องไห้ไป ผมสงสารแม่ครับ ไม่อยากให้แม่เสียใจเพราะผม
ครอบครัวทางแม่ก็มีแต่หลานสาวมีผมที่เป็นหลานชายคนเดียว
เหตุผมที่ผมไม่ได้บอกแม่ก็คือ กลัวว่าแม่จะมางานแต่งงาน แล้วเจอกับพ่อ จะมีเรื่องกันแค่นั้นจริงๆ
ตอนนี้ก็ไม่กล้าไปบ้านแม่ คุยผ่านทาง LINE บ้างนิดหน่อย คุยมากแกจะเสียใจอีก
ผมเลยไม่รู้จะทำอย่างไรให้แกทำใจได้และสบายใจว่าผมแต่งงานแล้ว และแกบอกพี่น้องแกได้อย่างสบายใจ
เพิ่มเติม ตอนนี้ผ่านมา 4ปีแล้ว
บอกแม่ทุกอย่าง ผมเพิ่งมีลูกสาว 1 คน
ส่งรูปลูกไปให้แม่ดู แกก้อบอกว่าไม่มีวาสนาได้เป็นย่า อยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขคงไม่ได้ ผิดที่ผมเองอาจจะคิดน้อยไป แม่เลยเสียใจขนาดนี้