เราแต่งงานแล้ว มีลูก 2 คน คนโตอายุ 9 ขวบ คนเล็ก 2 ขวบ ตอนนี้อาศัยอยู่กับบ้านแม่ของสามี ตอนนี้รู้สึกบ้านเริ่มคับแคบ และลูกคนโตของเราก็สมควรต้องแยกห้องนอน ได้แล้ว (นอนรวมกัน 4 คน) ความสัมพันธ์ของเรากับบ้านสามีก็ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ ที่จริงคิดย้ายแยกครอบครัวนานแล้ว แต่สามีไม่สะดวกเพราะต้องดูแลแม่ สามีเป็นลูกคนเล็ก มีพี่สาว ส่วนพี่สาวเขาใช้ชีวิตอยู่กับสามีที่ต่างประเทศ ซึ่งพี่สาวสามีมีลูกชาย 1 คนอายุ 11 ขวบ อยู่รวมกันที่บ้านหลังนี้ พี่สาวสามีจะกลับไทยปีละครั้ง ครั้งละ 3 เดือน ซึ่งช่วงที่กลับมาก็ทำให้เรากับแม่สามีมีปัญหากันบ้าง ทำให้เราทะเลาะกับสามีบ้าง (เราเข้ากับพี่สามีไม่ได้) ที่ผ่านมาก็พยายามอดทน ไม่ตอบโต้ ไม่เถียง ไม่มีปากเสียง ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาก็จะพูดว่าต้องแยกบ้าน แยกครอบครัว อยู่แบบนี้อึดอัด พาลทำให้แม่สามีเราเป็นไปด้วย ซึ่งตัวพี่สามีเองทำทีท่าจะย้ายออกไปปลูกบ้านข้าง ๆ แล้วแยกแม่สามี ลูกชายเขา ไปอยู่หลังที่จะสร้างใหม่ แต่พูดมาสองสามปีแล้วก็ยังไม่ได้ย้ายไปไหน. พอดีช่วงนี้มีโควิด ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถกลับมาไทยได้ เราก็รู้สึกโล่งใจ บางคนอาจคิดว่า เขากลับมาแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ แค่ 3 เดือน จะอะไรนักหนา ทนได้ก็ได้ ใช่ค่ะ ทนได้ก็ทน แต่มันอึดอัดมาก มีปัญหาทุกวัน เหน็บแนมทุกวัน พาลเอาแม่สามีไม่คุยกับเราอีก เพราะกลัวลูกสาวเสียใจ
ตอนนี้มีโครงการบ้านสร้างใหม่ เราไปดูมา ราคาโอเค 2.2 ล้าน เรารับได้และส่งไหว แต่ติดตรงที่ว่า โครงการนี้อยู่ห่างจากบ้านสามีประมาณ 10 กิโล เรารู้ในใจแหละว่า สามีไปย้ายไปอยู่กับเราแน่ ๆ เพราะเขาต้องดูแลแม่เขา ซึ่งก็จริง เพราะคำแรกที่เขาพูดหลังจากที่เราบอกว่า เราจะซื้อบ้าน เขาถามมาว่า จะอยู่กับใคร เราก็บอกว่าอยู่กับลูก เขาเลยบอกว่า เขาไปอยู่ด้วยไม่ได้นะ เขาจะอยู่กับแม่ มันเป็นคำตอบที่เรารู้อยู่แล้ว แต่ทำไมมันเจ็บไม่รู้นะ
ตอนนี้เราตัดสินใจจะจองบ้าน. โดยที่สามีไม่ได้ไปอยู่ด้วย แต่เราก็จะไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านใหม่กับบ้านสามี ตอนนี้เรามองแค่ว่า เราหาพื้นที่ให้ลูกเราอยู่ ให้ลูกเรามีบ้านของเขา. เพราะบ้านสามียังคงมีพี่สาวและหลานชายเขา ซึ่งก็โตขึ้นทุกวัน แล้วแล้วมันก็ยังเป็นบ้านของพวกเขาซึ่งหลังจากสามีเขาเกษียรก็มีแผนว่าจะกลับมาอยู่ที่ไทยพร้อมกับสามีต่างชาติ
หากอนาคตเกิดอะไรขึ้นมา ลูกเราจะไม่มีพื้นที่ หรือบ้านให้อยู่ เราคิดมากไปมั้ย การตัดสินใจครั้งนี้ เราทำถูกมั้ย. ที่รีบตัดสินใจเพราะอายุเราจะเกินเกณฑ์ที่ธนาคารให้กู้ซื้อบ้านแล้ว. แต่ในขณะเดียวกันมันก็จะทำให้เรากับสามีห่างกันขึ้นรึเปล่า. ทำไมมันถึงรู้สึกหน่วง ๆ รู้สึกเหมือนเราจะตัดสินใจพลาดมั้ย
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
ตัดสินใจซื้อบ้านครั้งนี้ดีหรือไม่ ทำไมรู้สึกหน่วง ๆ
ตอนนี้มีโครงการบ้านสร้างใหม่ เราไปดูมา ราคาโอเค 2.2 ล้าน เรารับได้และส่งไหว แต่ติดตรงที่ว่า โครงการนี้อยู่ห่างจากบ้านสามีประมาณ 10 กิโล เรารู้ในใจแหละว่า สามีไปย้ายไปอยู่กับเราแน่ ๆ เพราะเขาต้องดูแลแม่เขา ซึ่งก็จริง เพราะคำแรกที่เขาพูดหลังจากที่เราบอกว่า เราจะซื้อบ้าน เขาถามมาว่า จะอยู่กับใคร เราก็บอกว่าอยู่กับลูก เขาเลยบอกว่า เขาไปอยู่ด้วยไม่ได้นะ เขาจะอยู่กับแม่ มันเป็นคำตอบที่เรารู้อยู่แล้ว แต่ทำไมมันเจ็บไม่รู้นะ
ตอนนี้เราตัดสินใจจะจองบ้าน. โดยที่สามีไม่ได้ไปอยู่ด้วย แต่เราก็จะไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านใหม่กับบ้านสามี ตอนนี้เรามองแค่ว่า เราหาพื้นที่ให้ลูกเราอยู่ ให้ลูกเรามีบ้านของเขา. เพราะบ้านสามียังคงมีพี่สาวและหลานชายเขา ซึ่งก็โตขึ้นทุกวัน แล้วแล้วมันก็ยังเป็นบ้านของพวกเขาซึ่งหลังจากสามีเขาเกษียรก็มีแผนว่าจะกลับมาอยู่ที่ไทยพร้อมกับสามีต่างชาติ
หากอนาคตเกิดอะไรขึ้นมา ลูกเราจะไม่มีพื้นที่ หรือบ้านให้อยู่ เราคิดมากไปมั้ย การตัดสินใจครั้งนี้ เราทำถูกมั้ย. ที่รีบตัดสินใจเพราะอายุเราจะเกินเกณฑ์ที่ธนาคารให้กู้ซื้อบ้านแล้ว. แต่ในขณะเดียวกันมันก็จะทำให้เรากับสามีห่างกันขึ้นรึเปล่า. ทำไมมันถึงรู้สึกหน่วง ๆ รู้สึกเหมือนเราจะตัดสินใจพลาดมั้ย
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ