กระทู้นี่จะเรียกว่ากระทู้ระบายก็ได้นะคะ ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วอย่าด่าอย่าว่าเราเลย อึดอัดมากค่ะ ไม่มีแม้แต่เพื่อน ครอบครัวก็เหมือนจะไม่เข้าใจ คนรอบข้างก็คอยแต่จะแควะเรา ใครรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าก็เอาแต่เรียกว่าเราเป็นบ้า เรียนไม่มีเพื่อนเลยค่ะ อยู่หอ ใช้ชีวิตคนเดียว ยิ่งตอนทำงานกลุ่มนี่แบบไม่มีใครต้องการเลยค่ะ ท้อค่ะ ไม่รู้จะทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน อยากให้แฟนคอยอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจ คอยซัพพอร์ตเรา  เค้าก็เอาแต่พูดว่าเราเป็นบ้า ไม่มีใครเข้าใจเลย รู้สึกว่ามีแต่ตัวเอง พยายามจะรักตัวเองแล้ว แต่ยิ่งรักตัวเองมากๆก็เหมือนยิ่งอยากตายมากเท่านั้น เพราะการตายมันทำให้เราไม่ต้องรู้สึกอะไรอีกต่อไป เคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ทุกครั้งมันทำไม่สำเร็จ ตอนนี้จิตใจแย่มาก เหมือนตั้งใจจะประคับประครองตัวเองแต่เหมือนยิ่งทำยิ่งรู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่อยากรับรุ้ไม่อยากรุ้สึกอะไร จะทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไรคะ พิมพ์ไปยังร้องไห้ไปเลย ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะ แต่มันสมเพชความรุ้สึกตัวเอง แต่อยากให้คนรอบข้างเข้าใจ