กวีในดงดาบ : รัก - รอ - เลือก - ร้าง

หินยังอ่อนกร่อนได้ใกล้น้ำเซาะ จะจำเพาะใจคนทนแข็งขืน กระไรนั่นหันห่างร้างจุดยืน อ่อนจิตชื่นรื่นร่ายคล้ายลับลา เหมือนหินแกร่งแหว่งเว้าเข้าเป็นซอก โดนระลอกน้ำฟาดสาดโถมถา เนิ่นนานวันผันเปลี่ยนเวียนหมุนพา