กวีในดงดาบ : ลมหายใจในป่าเมือง

เย็นย่ำตะวันรอน ทิพากรเริ่มอ่อนแสง เมฆขาวขอบฟ้าแดง สีสันแห่งสนธยา ฝูงนกผกโผบิน กลับคืนถิ่นรังเคหา ระฆังย่ำดังมา บอกเวลาจะค่ำลง หรีดหริ่งกริ่งเรไร ระงมไพรพนาพง ดนตรีกล่อมป่าดง เห่ขานขับรับราตรี ร

ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

...สำหรับการใช้ชีวิตแบบบ้านสวนบ้านป่า  ดูๆไปก็น่าจะมีความสุขสงบนะครับ คนเมืองหลายคน พอสร้างฐานะร่ำรวยแล้วก็อยากมีบ้านสวนบ้านป่า  ซึ่งชีวิตบ้านสวนบ้านป่าก็มิใช่ว่าจะมีมุมสงบมุมเดียว บางมุมและ

https://www.youtube.com/watch?v=4sm2eQ1bG-E ยากนักแล้วห่วงละห้อยจักคล้อยผ่านเมื่อหอมหวานรสประณีตเริ่มหวีดแว่วอุ่นในอกยกตัวอยู่ทั่วแนว-หวานก็แผ้วผ่องตัวอยู่ทั่วตา จึง-แววตาเมื่อกวาดอย่างวาดหวังราวชี้ส