" พี่ไปแค่นี้เอง เดี๋ยวพี่ก็กลับมา "
ประโยคสุดท้ายที่เราได้พูดคุยกัน ...
เรากับแฟนคบกันมาจะ 4 ปีแล้วค่ะ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่ 7/07/61 เราเพิ่งเลิกงาน แฟนก็โทรมาปกติถามว่าจะกลับหอรึยัง เราก็บอกว่ายังไม่กลับ เค้าเลยขอไปหาเพื่อนแถวตลิ่งชัน เราก็ไม่ค่อยอยากให้ไป แต่เราต้องยอมให้ไปเพราะเราสะดุดกับประโยคที่เค้าบอกเรา " เราไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย พี่เหงา พี่เอาเวลาที่รอเราไปอยู่กับเพื่อนมันก็เหมือนพี่รอเราอยู่ที่ห้องรึป่าว " นี่เป็นประโยคที่ทำให้เราคิดว่าเราจะลาออกจากงานตั้งแต่เค้าเสียเลยค่ะ แต่สุดท้ายก่อนเค้าเสียเค้ามารับเรากลับไปส่งที่หอนะคะ แต่ก็ขอออกไปอีก เราไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นการหอมกันครั้งสุดท้าย บอกรักกันครั้งสุดท้าย เพราะช่วงตีสองมีเบอร์เค้าโทรเข้ามา เรานึกว่าเค้าจะโทรมาบอกว่าขอนอนบ้านเพื่อน แต่ไม่ใช่ค่ะเป็นตำรวจโทรมาบอกว่าแฟนเราประสบอุบัติเหตุขับรถแหกโค้งไปชนกับรถตู้ อาการสาหัส เราไม่เชื่อก็ด่าตำรวจไปว่าอย่ามาล้อเล่น ตำรวจก็บอกว่าพูดจริง เราทรุดเลยค่ะแต่ในใจก็ยังมีความหวังว่าเค้าจะยังอยู่ แต่สักพักพยาบาลกู้ชีพก็ขอคุยกับเราแล้วบอกว่า "ขออนุญาติยุติการทำการช่วยเหลือนะคะ เพราะร่างกายเค้าไม่ตอบสนองแล้ว " เราเหมือนโดนฆ้อนปอนด์ฟาดหัวจังๆ สติแตกเหมือนคนบ้า เค้าถามเราว่าจะมาหาแฟนที่ที่เกิดเหตุไหม เราก็บอกว่าไปค่ะ แต่พอไปถึงเราทำได้แค่ยืนดูเค้านอนอยู่ตรงนั้น เราไม่กล้าเข้าไป เราได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ห่างๆ เราทำใจไม่ได้ จนถึงทุกวันนี้ก็ผ่านมาจะเดือนนึงแล้ว เราก็ยังคงร้องไห้ทุกวัน ยังคิดถึงเค้าทุกวัน ต้องทำเข้มแข็งต่อหน้าทุกคน สุดท้ายพออู่คนเดียวก็กลับมาร้องไห้คนเดียว เพราะพี่เค้าเป็นเหมือนบ้านของเรา บ้านที่เราใช้หลบผู้คนหลบทุกสิ่งทุกอย่างที่เลวร้าย เป็นที่พักพิงให้กับเราแต่วันนี้เราไม่มีบ้านหลังนั้นอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ...
ทำใจยากมากจริงๆค่ะ 😭
โดยส่วนตัวตั้งแต่เค้าเสียเราไม่ได้ฝันเห็นเค้านะคะ ไม่ได้พูดลากันเลย แต่จะเป็นคนรอบข้างที่เห็นและสัมผัสได้แทนและมาบอกกับเราว่าเค้า ห่วงเรามากๆ ห่วงมากที่สุดเพราะเค้าดูแลเรามาอย่างดี เราเองส่วนใหญ่จะได้กลิ่นมากกว่าพวกกลิ่นธูป กลิ่นน้ำอบ แต่คนอื่นจะเห็นเป็นภาพที่เค้าอยากให้เห็น ซึ่งมีแต่ภาพเรา
อุบัติเหตุพรากคนที่เป็นเหมือนบ้านไปจากเรา...
ประโยคสุดท้ายที่เราได้พูดคุยกัน ...
เรากับแฟนคบกันมาจะ 4 ปีแล้วค่ะ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่ 7/07/61 เราเพิ่งเลิกงาน แฟนก็โทรมาปกติถามว่าจะกลับหอรึยัง เราก็บอกว่ายังไม่กลับ เค้าเลยขอไปหาเพื่อนแถวตลิ่งชัน เราก็ไม่ค่อยอยากให้ไป แต่เราต้องยอมให้ไปเพราะเราสะดุดกับประโยคที่เค้าบอกเรา " เราไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย พี่เหงา พี่เอาเวลาที่รอเราไปอยู่กับเพื่อนมันก็เหมือนพี่รอเราอยู่ที่ห้องรึป่าว " นี่เป็นประโยคที่ทำให้เราคิดว่าเราจะลาออกจากงานตั้งแต่เค้าเสียเลยค่ะ แต่สุดท้ายก่อนเค้าเสียเค้ามารับเรากลับไปส่งที่หอนะคะ แต่ก็ขอออกไปอีก เราไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นการหอมกันครั้งสุดท้าย บอกรักกันครั้งสุดท้าย เพราะช่วงตีสองมีเบอร์เค้าโทรเข้ามา เรานึกว่าเค้าจะโทรมาบอกว่าขอนอนบ้านเพื่อน แต่ไม่ใช่ค่ะเป็นตำรวจโทรมาบอกว่าแฟนเราประสบอุบัติเหตุขับรถแหกโค้งไปชนกับรถตู้ อาการสาหัส เราไม่เชื่อก็ด่าตำรวจไปว่าอย่ามาล้อเล่น ตำรวจก็บอกว่าพูดจริง เราทรุดเลยค่ะแต่ในใจก็ยังมีความหวังว่าเค้าจะยังอยู่ แต่สักพักพยาบาลกู้ชีพก็ขอคุยกับเราแล้วบอกว่า "ขออนุญาติยุติการทำการช่วยเหลือนะคะ เพราะร่างกายเค้าไม่ตอบสนองแล้ว " เราเหมือนโดนฆ้อนปอนด์ฟาดหัวจังๆ สติแตกเหมือนคนบ้า เค้าถามเราว่าจะมาหาแฟนที่ที่เกิดเหตุไหม เราก็บอกว่าไปค่ะ แต่พอไปถึงเราทำได้แค่ยืนดูเค้านอนอยู่ตรงนั้น เราไม่กล้าเข้าไป เราได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ห่างๆ เราทำใจไม่ได้ จนถึงทุกวันนี้ก็ผ่านมาจะเดือนนึงแล้ว เราก็ยังคงร้องไห้ทุกวัน ยังคิดถึงเค้าทุกวัน ต้องทำเข้มแข็งต่อหน้าทุกคน สุดท้ายพออู่คนเดียวก็กลับมาร้องไห้คนเดียว เพราะพี่เค้าเป็นเหมือนบ้านของเรา บ้านที่เราใช้หลบผู้คนหลบทุกสิ่งทุกอย่างที่เลวร้าย เป็นที่พักพิงให้กับเราแต่วันนี้เราไม่มีบ้านหลังนั้นอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ...
ทำใจยากมากจริงๆค่ะ 😭
โดยส่วนตัวตั้งแต่เค้าเสียเราไม่ได้ฝันเห็นเค้านะคะ ไม่ได้พูดลากันเลย แต่จะเป็นคนรอบข้างที่เห็นและสัมผัสได้แทนและมาบอกกับเราว่าเค้า ห่วงเรามากๆ ห่วงมากที่สุดเพราะเค้าดูแลเรามาอย่างดี เราเองส่วนใหญ่จะได้กลิ่นมากกว่าพวกกลิ่นธูป กลิ่นน้ำอบ แต่คนอื่นจะเห็นเป็นภาพที่เค้าอยากให้เห็น ซึ่งมีแต่ภาพเรา