ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ2ปีกว่าๆ เราสองคนเรียนที่เดียวกันเเต่ผมเรียนจบก่อนเเละมาทำงานอยู่กรุงเทพแต่แฟนก็มาหาเป็นช่วงๆ ช่วงแรกเราสองคนก็รักกันปกติอาจมีทะเลาะกันบ้างนิดๆหน่อยๆ เขาเป็นคนขี้ประชดเอาเเต่ใจ ผมก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้างเพราะผมต้องทำงาน เหนื่อยกับงานอยู่เเล้ว นับวันเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเราสองคนต่างคนต่างงอนกัน เเต่ผมก็เริ่มสงสัยละว่าเขาทำตัวแปลกๆเริ่มเปลี่ยนไป ผมโทรไปก็ด่าผมหงุดหงิดใส่ผม ปกติไปไหนมาไหนเราก็ขอไปด้วย(อยู่ในสาย) แต่หลังๆมาเขาเปลี่ยนไป ผมก็รอให้เขากับผมใจเย็นกันเเล้วมาคุยเรื่องประเด่นต่างๆที่เราทะเลาะกัน โดยผมเริ่มประโยคแรกคือ เทอผมเหนื่อยไม่มีความสุขเลยเพราะเราเอาเเต่ทะเลาะกัน เราเลิกกันดีมั้ยหรือเรามาหาทางแก้(ใจจริงผมก็อยากลองดูว่าเเฟนยังรักกันอยู่หรือป่าว) อะไรประมาณนี้ แฟนผมเขาก็อารมณ์ขึ้นมาทันที เเล้วบอกผมว่าไม่ต้องเเก้อะไรหรอกต่างคนต่างไปเลย เหนื่อยเหมือนกัน ผมร้องไห้ขอร้องแฟนว่ารักกันต้องช่วยๆกันแก้หาทางออกสิ เเต่เขาก็ไม่สนใจเอาเเต่พูดว่า พอๆ เหนื่อย ขออยู่คนเดียว เเละเขาก็ร้องไห้ตามผม เเละเขาก็ขอให้ผมช่วยเคารพการตัดสินใจของเขาด้วย ผมเลยต้องทำใจ รู้สึกผิดว่าผมทำอะไรผิดไป มันถึงต้องเลิกกันขนาดนี้เลย เสียใจมากๆ เดินทางไปง้อถึงมหาลัยเขาก็ไม่ลงมาโทรมาไล่ผมกลับ ให้ไปร้องที่หอผม ทั้งที่ผมร้องไห้อยู่ข้างถนนขอร้องเขา สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์ เป็นครั้งแรกที่ชำใจสุดๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเปลี่ยนขนาดนี้ ปกติแฟนเป็นคนใจอ่อนเห็นใจผมมากๆ เเต่ครั้งนี้เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ผมกลับมาถึงหอ นอนคิดร้องไห้ทั้งคืนนอนไม่หลับ2วัน2คืน หัวมือเท้าชาไปหมดไม่กินข้าวเครียดครั้งนี้ผมคิดว่าตายแน่ๆ จนอาต้องมารับพาไปโรงบาล เขาก็ทักมาถามเป็นห่วงเราเป็นครั้งๆ เเต่พ่อแม่เเละอาก็ให้ผมบอกไปเลยว่า อย่าให้เขามายุ่งกับผม เป็นห่วงหรืออะไรอีกเลยเพราะอาการผมเเย่มาก ผมจำได้ว่าแทบเดินไม่ไหวเลย ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไป เป็นครั้งเเรกที่เจ็บสุดๆเลิกกันทั้งที่ผมยังรักมากๆ หลังจากเลิกกันผ่านมาเเค่อาทิตย์เดียว มีน้องในกลุ่มเพื่อนเขาทักมาบอกว่า แฟนเก่าผมไปกินเหล้าเเล้วนอนกับเพื่อนผู้ชาย ผมจำได้เลยเพราะตลอดที่ผ่านมาผมรู้สึกได้ว่าแฟนผมชอบเพื่อนคนนี้มากด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ผมสังเกตได้เเต่เเค่ไม่อยากพูดเพราะกลัวเขาจะทะเลาะกับเรา อีกอย่างเราก็ไม่มีหลังฐานอะไร ผมช้ำใจสุดๆเหมือนใจสลายเหมือนเขาคงมีอะไรกันมาก่อนที่เราจะเลิกกัน เพราะเขากับเพื่อนเรียนรุ่นเดียวกัน ทั้งแค้นทั้งเจ็บเหมือนเราโง่มาตลอด ไม่คิดเลยจะทำกันขนาดนี้ทั้งที่ผมยังรักอยู่เลยถึงแม้เลิกกันมาเเค่อาทิตย์ผมยังทำใจไม่ได้เลย เเต่เขาไปนอนกับเพื่อนผู้ชายคนนั้นเเล้ว เเต่ตอนนี้ผมก็ดีขึ้นมากเพราะเขาทำให้ผมเกลียด เเต่ลึกๆในใจก็คิดถึงเวลาที่เราดีต่อกันตลอด2ปี แต่ตอนนี้ผมก็อยากมูฟออนออกจากความรู้เจ็บนี้ให้เร็วเเละไม่อยากคิดถึงเรื่องเก่าๆหรือเสียดายอะไรอีก พอมีวิธีช่วยมั้ยครับ