ตลอดการใช้ชีวิตไม่มีใคร ไม่เคยผิดพลาด ทุกคนโตมาเป็นคนที่ดีได้เพราะความผิดพลาด ไม่ว่าความผิดพลาดนั้นจะเล็กหรือใหญ่แค่ไหน
เราเดินทางมามาไกลพอสมควร โดยที่มองไม่เห็นจุดหมายปลายทางที่ชัดเจน มีแต่จินตนาการว่ามันต้องเป็นแบบที่เราคิดแน่นอนและมีอยู่จริงๆ ในระหว่างทางเดินมันสนุกสนาน มาตลอดทาง พบเจอผู้คนมากมายเข้ามาสร้างสิ่งต่างๆในชีวิต แวะเข้าไปทำความรู้จักบ้าง หรือบางครั้งก็แวะไปอาศัยอยู่ในชีวิตของคนอื่นๆบ้าง หรือมีเพื่อนร่วมทางบ้าง
ความผิดพลาดต่อผู้อื่นสำหรับเรามันเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ว่าจากทางไหนก็ตาม กาย วาจา ใจ ตั้งใจ ไม่ไตั้งใจ ล้วนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเราทั้งนั้น
เมื่อเราผิดพลาดเราจึงต้องกล่าวคำว่า "ขอโทษที่ทำผิดพลาด" ใช่ นั่นคือสิ่งที่เราควรจะทำ
เมื่อได้รับการยกโทษ เราก็ต้องพัฒนาในเรื่องต่างๆมากมาย เพื่อไม่ให้ผิดพลาดอีก แต่นั่นแหละเน้อะ มนุษย์มักทำผิดพลาดเป็นเรื่องปกติที่ไม่ปกติ แต่ก็ปกติ
เราก็มีคนเดินเข้ามาขอโทษเยอะแยะมากมาย เราเกลียดใครไม่เป็น อันนี้พูดจริงๆ มีแต่โกรธเป็น เราไม่รู้ว่าการเกลียดมันเป็นยังไง มันจะเหมือนกับเราเกลียดงูหรือเปล่า ที่เวลาเราเจอทุกครั้งก็แสดงปฎิกิริยาอย่างกับพายุไซโคลนาร์กีสกำลังจะมาถึงเรา ลุกลี้ลุกรนหนีหาที่ปลอดภัย เพราะทุกครั้งเราก็อภัยให้กับคนเหล่านั้น
จุดหลักไม่ได้อยู่ที่ว่าเราให้อภัยเขาได้หรือไม่ แต่มันอยู่ที่ "เราจะสอนให้เขาเรียนรู้ความผิดพลาดนี้อย่างไร" นั่นคือจุดหลัก เพราะมันคงส่งผลต่ออะไรมากมายในอนาคต
เรามองแบบนี้ คนๆนึงจะขอโทษใคร เขาต้องรู้แล้วว่าเขาทำผิดอะไร หน้าที่ของเราคือยอมรับ ให้อภัย และทำให้เขารู้แบบจริงๆว่า "เราพยายามทุกอย่างเพื่อให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น" โดยการ "ร่วมแก้สิ่งที่ผิดพลาดไปกับเขา" ไม่ใช่ไปต่อว่าเขาว่าผิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จุดด่างในตัวเขาจะกลายเป็นสีดำมืดที่มีความร้อนแผดเผาออกมา
สิ่งที่นิยามความผิดพลาดนั้นก็ต้องดูจากหลักเหตุผล กฎหมาย ค่านิยม และวัฒนธรรม อาจจะรวมกับศาสนาด้วย เออ มันดูยากเน้อะในการใช้ชีวิต แต่เราออกแบบชีวิตภายใต้สิ่งเหล่านั้นได้
คนที่ผิดพลาดบ่อยก็ต้องเรียนรู้ด้วยนะ ไม่ใช่ว่าจะขอโอกาสด้วยการขอโทษไปเรื่อยๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น โอกาสก็จะหายไป หรือบางครั้งคุณอาจจะมารู้สึกผิดในวันที่สายไปแล้ว
ก็ลองดู ชีวิตจะเปิดรับอะไรเข้ามา ถ้ามันส่งผลดี นั่นคือความโชคดี เช่นแฟนที่ดี พ่อแม่ที่ดี ดีในที่นี้เคือเราพอใจ สุขใจ แต่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดตามหลักต่างๆหรือหลักสิทธิมนุษย์ชนด้วย แต่ถ้ามันส่งผลไม่ดี แล้วเราไม่สามารถควบคุมมันได้ หรือ เราไม่สามารถแก้ไขได้ ก็ไม่ต้องไปจี้จุดดำๆนั้น แต่มองมาที่ตัวเองว่าเดินมายังไง ถึงผิดพลาดหรือเจอคนที่ทำผิดกับเราซ้ำซาก ก็ต้องถามตัวเอง ตอบคำถามตัวเองให้ได้ มันมีทางให้เลือกแหละ
เมื่อรู้แล้ว เราด่าตัวเอง โกรธตัวเอง ก็ได้นะ แต่เราต้องยอมรับและให้อภัยตัวเองให้ได้ แล้วพิสูจน์ต่อไปว่าเราเป็นคนที่ดีและเลือกเส้นทางที่ดีได้ และบางครั้งมันอาจเป็นบทเรียนให้คนที่ผิดพลาดกับเราก็ได้ จริงๆ
ทางดีๆยังมีให้เดินอีกเพียบ มองให้ออก คิดให้ต่างว่าจุดดำๆจุดนั้น จริงๆแล้วมันคืออะไร แล้วเราจะเจอสิ่งดีๆในชีวิตแน่นอนในอนาคต
"Astronaut"
"Somethings mistake | บางอย่างที่ผิดพลาด"
เราเดินทางมามาไกลพอสมควร โดยที่มองไม่เห็นจุดหมายปลายทางที่ชัดเจน มีแต่จินตนาการว่ามันต้องเป็นแบบที่เราคิดแน่นอนและมีอยู่จริงๆ ในระหว่างทางเดินมันสนุกสนาน มาตลอดทาง พบเจอผู้คนมากมายเข้ามาสร้างสิ่งต่างๆในชีวิต แวะเข้าไปทำความรู้จักบ้าง หรือบางครั้งก็แวะไปอาศัยอยู่ในชีวิตของคนอื่นๆบ้าง หรือมีเพื่อนร่วมทางบ้าง
ความผิดพลาดต่อผู้อื่นสำหรับเรามันเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ว่าจากทางไหนก็ตาม กาย วาจา ใจ ตั้งใจ ไม่ไตั้งใจ ล้วนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเราทั้งนั้น
เมื่อเราผิดพลาดเราจึงต้องกล่าวคำว่า "ขอโทษที่ทำผิดพลาด" ใช่ นั่นคือสิ่งที่เราควรจะทำ
เมื่อได้รับการยกโทษ เราก็ต้องพัฒนาในเรื่องต่างๆมากมาย เพื่อไม่ให้ผิดพลาดอีก แต่นั่นแหละเน้อะ มนุษย์มักทำผิดพลาดเป็นเรื่องปกติที่ไม่ปกติ แต่ก็ปกติ
เราก็มีคนเดินเข้ามาขอโทษเยอะแยะมากมาย เราเกลียดใครไม่เป็น อันนี้พูดจริงๆ มีแต่โกรธเป็น เราไม่รู้ว่าการเกลียดมันเป็นยังไง มันจะเหมือนกับเราเกลียดงูหรือเปล่า ที่เวลาเราเจอทุกครั้งก็แสดงปฎิกิริยาอย่างกับพายุไซโคลนาร์กีสกำลังจะมาถึงเรา ลุกลี้ลุกรนหนีหาที่ปลอดภัย เพราะทุกครั้งเราก็อภัยให้กับคนเหล่านั้น
จุดหลักไม่ได้อยู่ที่ว่าเราให้อภัยเขาได้หรือไม่ แต่มันอยู่ที่ "เราจะสอนให้เขาเรียนรู้ความผิดพลาดนี้อย่างไร" นั่นคือจุดหลัก เพราะมันคงส่งผลต่ออะไรมากมายในอนาคต
เรามองแบบนี้ คนๆนึงจะขอโทษใคร เขาต้องรู้แล้วว่าเขาทำผิดอะไร หน้าที่ของเราคือยอมรับ ให้อภัย และทำให้เขารู้แบบจริงๆว่า "เราพยายามทุกอย่างเพื่อให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น" โดยการ "ร่วมแก้สิ่งที่ผิดพลาดไปกับเขา" ไม่ใช่ไปต่อว่าเขาว่าผิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จุดด่างในตัวเขาจะกลายเป็นสีดำมืดที่มีความร้อนแผดเผาออกมา
สิ่งที่นิยามความผิดพลาดนั้นก็ต้องดูจากหลักเหตุผล กฎหมาย ค่านิยม และวัฒนธรรม อาจจะรวมกับศาสนาด้วย เออ มันดูยากเน้อะในการใช้ชีวิต แต่เราออกแบบชีวิตภายใต้สิ่งเหล่านั้นได้
คนที่ผิดพลาดบ่อยก็ต้องเรียนรู้ด้วยนะ ไม่ใช่ว่าจะขอโอกาสด้วยการขอโทษไปเรื่อยๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น โอกาสก็จะหายไป หรือบางครั้งคุณอาจจะมารู้สึกผิดในวันที่สายไปแล้ว
ก็ลองดู ชีวิตจะเปิดรับอะไรเข้ามา ถ้ามันส่งผลดี นั่นคือความโชคดี เช่นแฟนที่ดี พ่อแม่ที่ดี ดีในที่นี้เคือเราพอใจ สุขใจ แต่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดตามหลักต่างๆหรือหลักสิทธิมนุษย์ชนด้วย แต่ถ้ามันส่งผลไม่ดี แล้วเราไม่สามารถควบคุมมันได้ หรือ เราไม่สามารถแก้ไขได้ ก็ไม่ต้องไปจี้จุดดำๆนั้น แต่มองมาที่ตัวเองว่าเดินมายังไง ถึงผิดพลาดหรือเจอคนที่ทำผิดกับเราซ้ำซาก ก็ต้องถามตัวเอง ตอบคำถามตัวเองให้ได้ มันมีทางให้เลือกแหละ
เมื่อรู้แล้ว เราด่าตัวเอง โกรธตัวเอง ก็ได้นะ แต่เราต้องยอมรับและให้อภัยตัวเองให้ได้ แล้วพิสูจน์ต่อไปว่าเราเป็นคนที่ดีและเลือกเส้นทางที่ดีได้ และบางครั้งมันอาจเป็นบทเรียนให้คนที่ผิดพลาดกับเราก็ได้ จริงๆ
ทางดีๆยังมีให้เดินอีกเพียบ มองให้ออก คิดให้ต่างว่าจุดดำๆจุดนั้น จริงๆแล้วมันคืออะไร แล้วเราจะเจอสิ่งดีๆในชีวิตแน่นอนในอนาคต
"Astronaut"