เป็นแค่คนคุยใช่ใหม

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จขกท. เอง ยอมรับว่าชอบคนๆหนึ่งอยู่ค่ะ เข้าขั้นรักเลย ตามจีบอยู่พักหนึ่ง อีกฝ่ายก็ขอคุยก่อนได้ใหม ค่อยๆทำความรู้จักเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ
มีไปดูหนังกินข้าวกันบ้าง เราอยู่ม.เดียวกันค่ะแต่คนละคณะ ช่วงเดือนสองเดือนแรกเขาเทคแคร์เราดีนะ ถามโน่นนี่ ให้กำลังใจ
แต่ซึ่งเขาเป็นคนเข้าสังคมเก่ง เป็นที่รู้จัก เขาเลยกลายเป็นคนเฟลนลี่กับคนอื่นมากกกกกก
ชอบกินเหล้า แต่เราก็ อย่างว่า ไม่ห่วงเรื่องนี้เพราะ....เราไม่ได้คบกัน  เลยไม่อยากทำให้เขาอึดอัด เราเลยไม่เคยห้ามเขาเวลาเขาบอกจะออกไปโน่นนี่เที่ยวบ้างกินเหล้าบ้าง ซึ่งบ่อยมากๆ
แต่เขาเองก็ห่วงเรานะ พยายามทำตัวหรือบอกเราว่า เราเป็นของเขา.....อันนี้ไม่ขออธิบาย555
พอผ่านมาได้สักพัก สงกรานต์สามวันได้มั้ง มันแปลกไป.....ปกติเขาจะชวนเราไปโน่นนี่ แต่กลายเป็นว่าเราชวนเขาไปแทน ซึ่งเรามารู้สึกตัวว่าเราก้าวก่ายชีวิตเขามากเกินไปใหม.....เลยพยายามไม่ชวนไปใหนไม่ถามอะไรเยอะแบบเมื่อก่อน..จนวันหนึ่งเราเผลอดุเขา ตอนเขาไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วกลายเป็นว่า เราไม่เข้าใจเขา เราอคติกับเขาโน่นนี่ สุดท้ายเขาก็บอกว่าอึดอัด...แล้วก็เลิกคุยกันไปเลย
.
.
จนวันหนึ่ง...ไม่นาน เขาก็แฮปปี้กับผู้หญิงอีกคน...เราเสียใจมากนะ นอยด์หนักมากก ร้องไห้เพ้อดราม่าสารพัด....ทำเหมือนกับว่า ที่ผ่านมาเราเป็นแค่คนคุย
.
.
กลายเป็นว่าตอนนี้มีเราคนเดียวที่มาร้องไห้เสียใจ รู้ว่ามันไร้สาระ แต่ก็แค่อยากระบาย....