คือตอนนี้เรียนมหาลัยแล้ว เราเรียนภาษา แล้วมันจะมีเพื่อนในเอกซึ่งเค้าขยัน และเรียนเก่ง ที่ทำให้เราอิจฉาคือตรงที่ ทำไมเราไม่ขยันเหมือนเค้าบ้าง เราเอาแต่บ่น แต่ร้องไห้ กับพ่อแม่ บอกว่าทำไม่ได้ แต่เพราะเราไม่เคยจริงจังกับการเรียนเลย แต่ในขณะที่เพื่อนเรา เค้าเรียน ขยัน กิจกรรมเค้าก็ทำ เราควรทำไงดีค่ะ ที่จะไม่ไปอิจฉาเพื่อน เราจะรู้สึกโล่งเวลาที่เพื่อนบอกว่านี้ก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน แต่พอเพื่อนบอกว่าวันนี้ได้ไปติว ไปพูดกับฝรั่ง เราก็รู้สึกสู้เค้าไม่ได้ และมีแอบอิจฉาที่เค้าขยัน เราห้ามตัวเองไม้ให้อิจไม่ได้เลย แต่ตัวเองเราก็ไม่เข้าใจทำไมถึงไม่ลองพยายาม เกลียดตัวเองจริงๆเลยค่ะ และมีความรู้สึกด้วยว่าพอจบไปเพื่อนได้งานดีๆทำ แต่ตัวเองไม่มี มันก็รู้สึกด้อย และอิจฉาเพื่อนที่เค้าได้งานดีๆทำด้วยค่ะ
ปล.เวลาเรียนแล้วเพื่อนเก่งกว่าเราก็มีแอบอิจนะคะ เราเป็นคนเข้าใจอะไรยาก ไม่ฉลาด แต่ไม่เคยคิดอะอะไรร้ายๆกับเพื่อนแต่มันแค่อิจมากๆ อยากขยัน อยากเก่งแบบเพื่อน แต่ตัวมันไม่ประพฤติจริงๆ ได้แต่บ่นค่ะ แบบนี้ชีวิตหนูไม่พัฒนาแน่นอนค่ะ
รู้สึกอิจฉาเพื่อนเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้
ปล.เวลาเรียนแล้วเพื่อนเก่งกว่าเราก็มีแอบอิจนะคะ เราเป็นคนเข้าใจอะไรยาก ไม่ฉลาด แต่ไม่เคยคิดอะอะไรร้ายๆกับเพื่อนแต่มันแค่อิจมากๆ อยากขยัน อยากเก่งแบบเพื่อน แต่ตัวมันไม่ประพฤติจริงๆ ได้แต่บ่นค่ะ แบบนี้ชีวิตหนูไม่พัฒนาแน่นอนค่ะ