คืออ่านมาหลายรอบ ผมมีข้อสงสัยอย่างนึงครับ
ตอนคณะเดินทางพบกับ สเตเกล กับมาเรียและส่างปา
ทำไมถึงอยากให้ 3 คนนั้นเดินทางไปด้วยนักหนา
ดูเผินๆเหมือนห่วงใย และหวังดี (เกินไปรึเปล่า)
ทั้งๆที่ อันตราย ถ้าเทียบแล้ว 3 คนนั้นเดินทางกลับมาหล่มช้างน่าจะง่ายกว่าเดินทางเข้านรกดำไปเทือกเขาพระศิวะป่ะ
และจากตรงจุดที่เจอกัน คณะก็เดินทางมาจากหล่มช้างวันกว่าๆ ซึ่งถือว่าถ้า 3 คนนั้นจะไปหล่มช้างก็ถือว่าใกล้ถึงแล้ว
จะให้เค้าหนีภัยสางเขียวไปกับพวกตัวเองเข้าป่าลึกเนี่ยนะ มันปลอดภัยตรงไหน
อีกอย่าง 3 คนนั้นก็เดินป่าอยู่ระแวกนั้นมาตั้งหลายเดือนก็ไม่มีภัยอันตราย ถึงหล่มช้างก็จะปลอดภัยแล้วด้วย
ถ้าเป็นห่วงกันจริงๆอย่างที่ว่า ทำไมไม่เดินย้อนกลับมาส่งก็ได้นี่นา ระยะเดินแค่วันกว่าๆ
ดีกว่าไปอยู่เป็นเพื่อน 1 วันแบบที่ทำอยู่อีก
ตอนช่วยเก๊อะ ตองเหลืองก็ทีแล้ว จะพาเค้าไปด้วย เพราะเป็นห่วงอีก ทั้งๆที่เค้าอยากไปตามทางของเค้าเอง
อยากถามความเห็นเพื่อนๆที่อ่านครับ ภายใต้ความเป็นคนดี ห่วงใยนี้ มันมาจากสาเหตุไหน
เพชรพระอุมา เคยสงสัยกันมั้ยว่า
ตอนคณะเดินทางพบกับ สเตเกล กับมาเรียและส่างปา
ทำไมถึงอยากให้ 3 คนนั้นเดินทางไปด้วยนักหนา
ดูเผินๆเหมือนห่วงใย และหวังดี (เกินไปรึเปล่า)
ทั้งๆที่ อันตราย ถ้าเทียบแล้ว 3 คนนั้นเดินทางกลับมาหล่มช้างน่าจะง่ายกว่าเดินทางเข้านรกดำไปเทือกเขาพระศิวะป่ะ
และจากตรงจุดที่เจอกัน คณะก็เดินทางมาจากหล่มช้างวันกว่าๆ ซึ่งถือว่าถ้า 3 คนนั้นจะไปหล่มช้างก็ถือว่าใกล้ถึงแล้ว
จะให้เค้าหนีภัยสางเขียวไปกับพวกตัวเองเข้าป่าลึกเนี่ยนะ มันปลอดภัยตรงไหน
อีกอย่าง 3 คนนั้นก็เดินป่าอยู่ระแวกนั้นมาตั้งหลายเดือนก็ไม่มีภัยอันตราย ถึงหล่มช้างก็จะปลอดภัยแล้วด้วย
ถ้าเป็นห่วงกันจริงๆอย่างที่ว่า ทำไมไม่เดินย้อนกลับมาส่งก็ได้นี่นา ระยะเดินแค่วันกว่าๆ
ดีกว่าไปอยู่เป็นเพื่อน 1 วันแบบที่ทำอยู่อีก
ตอนช่วยเก๊อะ ตองเหลืองก็ทีแล้ว จะพาเค้าไปด้วย เพราะเป็นห่วงอีก ทั้งๆที่เค้าอยากไปตามทางของเค้าเอง
อยากถามความเห็นเพื่อนๆที่อ่านครับ ภายใต้ความเป็นคนดี ห่วงใยนี้ มันมาจากสาเหตุไหน