รู้หมด แต่อดไม่ได้ ทุกอย่างแก้ที่ใจ ขอพื้นที่ระบาย 😔😔😔

วันนี้ตื่นเช้ามาตั้งใจจะไปทำบุญใส่บาตร รถมอไซด์เจ้ากรรมดันสตาร์ทไม่ติด ก็เลยหงุดหงิดเปล่งวาจาออกมาด้วยความน้อยใจตัดพ้อชีวิตตัวเองว่า"เออเนอะ อยากจะทำดี ก็มีอุปสรรค ไม่ต้องทงต้องทำมันละ ปล่อยให้ชีวิตมันเฮียอยู่แบบนี้ต่อไปแหล่ะดีละ"
(ทำบุญแอบหวังให้บุญช่วยนำพาชีวิตดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่)
แล้วตัวเองก็เดินดุ่ยๆแบบลงเท้าเสียงดังขึ้นไปนอนบนห้องปิดประตูล้อคเก็บตัวไม่พูดจากับใคร แบบนี้เรียกว่าสติเข้าขั้นไหนอ่ะ???

(แอบกระซิบว่าเจ้าของกระทู้เพิ่งไปปฎิบัติธรรมมาไม่ถึงอาทิตย์ เหมือนจิตจะสงบลง แต่แค่แปปเดวจริมจริม กลับมาเป็นเหมือนเดิม) เฮ้ออออ เกลียดตัวเองมากนะที่เป็นแบบนี้ TT