[คติธรรม] ควรเปล่งวาจาดีงาม ให้เป็นที่พอใจ

28. กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย  น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ       โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ  มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ บุคคลพึงเปล่งวาจาดีงามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเ

04. โมกฺโข กัลฺยาณิยา สาธุ เปล่งวาจาดีงามยังประโยชน์ให้สำเร็จ วาจาดีกล่าวย้ำ.............นำจรูญ ไพเราะพจน์หว่านพูน....พากย์พร้อง งามด้วยช่วยกอบกูล......การณ์เสร็จ สำเร็จตามเจตน์จ้อง......ดั่งต้องใจ

19. อติติกฺโข จ เวรวา แข็งกร้าวเกินไป ก็มีเวรภัย ใจแข็งดุจแกร่งกร้าว.....เกินไป มานะตนเหนือใคร........ไป่แคล้ว ย่อมก่อเกิดเวรภัย.........ได้ง่าย วิบากกรรมท้ายแล้ว......กลับย้อนถึงตัว มัวแข็งแกร่ง

46. มตฺตญฺญุตา สทา สาธุ ความรู้จักประมาณ ยังประโยชน์ให้สำเร็จทุกเมื่อ ความพอดีค่าล้ำ............เหลือประมาณ กินอยู่กิจการงาน...........เสร็จได้ ไม่มากไม่น้อยผสาน......สมส่วน ความสุขเกิดเพริศไซร้..

ของจริงนิ่งเป็นใบ้ ของพูดได้ไม่ใช่ของจริง ถือเป็นคำพูดที่ได้ยินกันมานาน อาจจะถูกในบางกรณีก็ได้ ตามแต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นของผู้ปฏิบัติแต่ละคน แต่บางเหตุการณ์ก็คงใช้คำพูดนี้ไม่ได้ ลองคิดดูว่า ถ้าของจ

33. สุขา สงฺฆสฺส สามคฺคี ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะ ทำให้เกิดสุข ความพร้อมเพรียงหมู่พ้อง...หลักธรรม สุขแจ่มใสใจนำ.................ชื่นแท้ เมตตาร่วมทำกรรม.............ควรค่า ทุกข์บ่มากวนแม้.........

*** เบญจางคอักษร *** กาพย์พรหมคีติ (มีเสียงขับอันไพเราะ) บทละ ๘ วรรค วรรคหน้า ๕ พยางค์  วรรคหลัง ๖ พยางค์ ส่งสัมผัส บทท้ายวรรค ๘ รับสัมผัส บทท้ายวรรค ๒ @ กานท์กาพย์แบบเก่าก่อน อุระร้อนจารขับขา

15. ทุกฺโข พาเลหิ สํวาโส  อมิเตเนว สพฺพทา การอยู่ร่วมกับคนพาลนำทุกข์มาให้เสมอ เหมือนอยู่ร่วมกับศัตรู อยู่ร่วมพาลก่อให้.............ทุกข์เสมอ ใจหม่นสุดทนเจอ.............พิบัติซ้อน ปัญญาขล