ยาวหน่อยนะคะต้องขอโทษด้วย
ค่ะอยากรู้ว่าเหตุผลที่แต่ละคนไม่คุยกับแม่เป็นเพราะอะไรบ้าง แล้วไม่คุยกันนานที่สุดกี่เดือนคะ
เราเองไม่ค่อยได้คุยกับแม่มาเกือบ3เดือนแล้วสาเหตุที่ไม่คุยเพราะว่า
คือตอนนี้เราเรียนอยู่ม.6 มันเป็นช่วงที่ต้องเลือกว่าจะเรียนอะไรต่อ เราพยายามปฏิเสธที่จะตอบตลอดว่าอยากเรียนอะไรเพราะรู้ว่าถ้าตอบไปยังไงเขาต้องไม่อยากให้เราเรียนแน่ๆ แต่พอนานเข้าๆ เหมือนเวลามันบังคับให้เราต้องตอบแล้วว่าเราอยากเรียนอะไรเออเราเลยพูดไปว่าอยากเรียนคณะนึงกับแม่ แม่ฟังนะเหมือนจะสนับสนุนแต่ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดกับเรามาก่อนว่าไม่อยากให้เรียนอะไรที่แบบมันตรงกับคณะที่เราเรียนนี่ก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่อยากบอกว่าอยากเรียนอะไร ซึ่งตอนนี้แม่ก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เราเรียนคณะที่เขาอยากให้เรียนอยู่ เราตกลงกันไปแล้วว่าถ้าไม่ติดคณะที่เราอยากเรียนเราจะเลือกคณะที่แม่อยากให้เรียน เหมือนแม่จะโอเคนะแต่ไม่
ก่อนหน้านี้ที่เราจะไม่คุยกับแม่
แม่พูดกรอกหูเราตลอดว่าเรียนคณะนี้นี่ดิ่สบายดีจบมามีงานทำไม่ค่อยลำบากเงินเดือนไม่เยอะแต่มั่นคงบ้านเราเองก็ไม่ได้ขัดสนขนาดนั้น คือมันเหมือนกับบังคับเราว่าต้องเรียนคณะนี้แล้วแหละคณะอื่นไม่ได้ เราแค่อยากให้แม่ฟังเราบ้าง ยอมเราบ้าง ที่ผ่านมาคือแม่อยากให้ทำอะไรเรายอมตลอดนะถึงจะเถียงว่าไม่อยากทำจะไม่ทำบ้างละแต่ทุกๆครั้งเราก็ยอมใจอ่อนทำตามที่แม่อยากให้ทำตลอด จริงๆที่ผ่านมาแม่แทบไม่เคยใส่ใจอะไรเรื่องเรียนของเราขนาดนี้มาก่อนเลยเรามันเด็กเรียนกลางๆไม่ได้เก่งหรืออ่อนปลวกเปลียกพอถูไถไปได้ เราเคยเล่าให้แม่ฟังตลอดว่าเรื่องเรียนเป็นยังไง ตั้งแต่จำความได้แม่ไม่เคยชมสักครั้งที่เราทำคะแนนได้ดี ทำเกรดได้ดี ไม่เคยเลยจริงๆนะ
แต่เมื่อไรที่เราเล่าให้ฟังว่าสอบตกวิชานี้นะแม่ แม่ก็จะแบบล้อเลียนพูดจาบั่นทอน ตอนนั้นเราก็ทำหัวเราะคิกคักไปด้วยแหละแต่จริงๆเรากลับมาคิดตลอดนะว่าเออเว้ยแม่คือแม่จริงๆไม่เคยชมกันเลยเว้ย
พอเริ่มขึ้นม.6แม่เริ่มมาวุ่นวายกับการเรียนของเรามากขึ้นอยากให้เรียนคณะที่เขาหวังไว้ แม่ชอบพูดแต่ความคิดของเขาว่าอยากให้เรียนคณะนี้เพราะแบบนี้ แต่แม่ไม่เคยฟังเลยว่าเราอยากเรียนคณะนี้เพราะอะไร ไม่ฟังแบบไม่ฟังจริงๆนะ แต่ก่อนเคยเล่าเรื่องเรียนเรื่องสารทุกข์สุกดิบที่รร.ให้ฟังเขาก็ไม่ค่อยฟัง มาเดี๋ยวนี้ยังจะมาบังคับว่าต้องเรียนคณะนี้อีก
เราเลยรู้สึกว่าเออในเมื่อไม่อยากฟังไม่เคยจะรับฟังก็จะไม่พูดให้รำคาญ ไม่ถามก็จะไม่ตอบ เราจะได้ไม่ต้องฟังเรื่องคณะที่เขาอยากให้เรียนด้วย ทุกวันนี้ถามคำตอบคำคุยกันน้อยมาก จริงๆก็รู้สึกผิดนะที่ไม่คุยกับแม่ แต่เราไม่ค่อยได้คุยกันมานานเกือบ3เดือนแล้วมันเลยกลับไปคุยกันเหมือนเดิมลำบาก จากแต่ก่อนเคยขอตังค์แม่ไปโรงเรียนทุกอาทิตย์เดี๋ยวนี้ไม่เคยขอเลยใช้ตังค์เก็บตัวเองมานานแล้วตั้งแต่ไม่ได้คุยกับแม่แหละเพราะไม่อยาดขอเดี๋ยวแม่ก็กระฟัดกระเฟี้ยดใส่อีกนอกจากแม่จะมายื่นให้เองนะเราถึงจะเอา
เคยไม่คุยกับแม่นานที่สุดกี่เดือนกันบ้างคะ
ค่ะอยากรู้ว่าเหตุผลที่แต่ละคนไม่คุยกับแม่เป็นเพราะอะไรบ้าง แล้วไม่คุยกันนานที่สุดกี่เดือนคะ
เราเองไม่ค่อยได้คุยกับแม่มาเกือบ3เดือนแล้วสาเหตุที่ไม่คุยเพราะว่า
คือตอนนี้เราเรียนอยู่ม.6 มันเป็นช่วงที่ต้องเลือกว่าจะเรียนอะไรต่อ เราพยายามปฏิเสธที่จะตอบตลอดว่าอยากเรียนอะไรเพราะรู้ว่าถ้าตอบไปยังไงเขาต้องไม่อยากให้เราเรียนแน่ๆ แต่พอนานเข้าๆ เหมือนเวลามันบังคับให้เราต้องตอบแล้วว่าเราอยากเรียนอะไรเออเราเลยพูดไปว่าอยากเรียนคณะนึงกับแม่ แม่ฟังนะเหมือนจะสนับสนุนแต่ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดกับเรามาก่อนว่าไม่อยากให้เรียนอะไรที่แบบมันตรงกับคณะที่เราเรียนนี่ก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่อยากบอกว่าอยากเรียนอะไร ซึ่งตอนนี้แม่ก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เราเรียนคณะที่เขาอยากให้เรียนอยู่ เราตกลงกันไปแล้วว่าถ้าไม่ติดคณะที่เราอยากเรียนเราจะเลือกคณะที่แม่อยากให้เรียน เหมือนแม่จะโอเคนะแต่ไม่
ก่อนหน้านี้ที่เราจะไม่คุยกับแม่
แม่พูดกรอกหูเราตลอดว่าเรียนคณะนี้นี่ดิ่สบายดีจบมามีงานทำไม่ค่อยลำบากเงินเดือนไม่เยอะแต่มั่นคงบ้านเราเองก็ไม่ได้ขัดสนขนาดนั้น คือมันเหมือนกับบังคับเราว่าต้องเรียนคณะนี้แล้วแหละคณะอื่นไม่ได้ เราแค่อยากให้แม่ฟังเราบ้าง ยอมเราบ้าง ที่ผ่านมาคือแม่อยากให้ทำอะไรเรายอมตลอดนะถึงจะเถียงว่าไม่อยากทำจะไม่ทำบ้างละแต่ทุกๆครั้งเราก็ยอมใจอ่อนทำตามที่แม่อยากให้ทำตลอด จริงๆที่ผ่านมาแม่แทบไม่เคยใส่ใจอะไรเรื่องเรียนของเราขนาดนี้มาก่อนเลยเรามันเด็กเรียนกลางๆไม่ได้เก่งหรืออ่อนปลวกเปลียกพอถูไถไปได้ เราเคยเล่าให้แม่ฟังตลอดว่าเรื่องเรียนเป็นยังไง ตั้งแต่จำความได้แม่ไม่เคยชมสักครั้งที่เราทำคะแนนได้ดี ทำเกรดได้ดี ไม่เคยเลยจริงๆนะ
แต่เมื่อไรที่เราเล่าให้ฟังว่าสอบตกวิชานี้นะแม่ แม่ก็จะแบบล้อเลียนพูดจาบั่นทอน ตอนนั้นเราก็ทำหัวเราะคิกคักไปด้วยแหละแต่จริงๆเรากลับมาคิดตลอดนะว่าเออเว้ยแม่คือแม่จริงๆไม่เคยชมกันเลยเว้ย
พอเริ่มขึ้นม.6แม่เริ่มมาวุ่นวายกับการเรียนของเรามากขึ้นอยากให้เรียนคณะที่เขาหวังไว้ แม่ชอบพูดแต่ความคิดของเขาว่าอยากให้เรียนคณะนี้เพราะแบบนี้ แต่แม่ไม่เคยฟังเลยว่าเราอยากเรียนคณะนี้เพราะอะไร ไม่ฟังแบบไม่ฟังจริงๆนะ แต่ก่อนเคยเล่าเรื่องเรียนเรื่องสารทุกข์สุกดิบที่รร.ให้ฟังเขาก็ไม่ค่อยฟัง มาเดี๋ยวนี้ยังจะมาบังคับว่าต้องเรียนคณะนี้อีก
เราเลยรู้สึกว่าเออในเมื่อไม่อยากฟังไม่เคยจะรับฟังก็จะไม่พูดให้รำคาญ ไม่ถามก็จะไม่ตอบ เราจะได้ไม่ต้องฟังเรื่องคณะที่เขาอยากให้เรียนด้วย ทุกวันนี้ถามคำตอบคำคุยกันน้อยมาก จริงๆก็รู้สึกผิดนะที่ไม่คุยกับแม่ แต่เราไม่ค่อยได้คุยกันมานานเกือบ3เดือนแล้วมันเลยกลับไปคุยกันเหมือนเดิมลำบาก จากแต่ก่อนเคยขอตังค์แม่ไปโรงเรียนทุกอาทิตย์เดี๋ยวนี้ไม่เคยขอเลยใช้ตังค์เก็บตัวเองมานานแล้วตั้งแต่ไม่ได้คุยกับแม่แหละเพราะไม่อยาดขอเดี๋ยวแม่ก็กระฟัดกระเฟี้ยดใส่อีกนอกจากแม่จะมายื่นให้เองนะเราถึงจะเอา