ความผิดพลาดในอดีตมันลืมกันไม่ง่ายหรอกนะ.......และก็เสียใจมากด้วย

สวัสดีค่ะ วันนี้มีคนพูดว่าก็เป็นซะแบบนี้ไงที่ผ่านมาถึงเละ จขกทก็เสียใจเป็นนะ จขกทไม่กล้าแตะสิ่งนั้นอีกเลย เคยจับแล้วครั้งนึงมือก็อ่อน ร้องไห้ออกมา มันคือความหวัง ความฝันที่พยายามมา3 ปี ถ้าย้อนเวลาได้จขกทจะไม่กินและก็จะนอน แต่มันย้อนไม่ได้ไง ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ จขกทไม่เคยมีความสุขเลย จขกทพยายามลืมความผิดพลาดครั้งนั้นแต่มันก็เป็นปมว่าเรากลัว กลัวมาก กลัวที่จะข้ามผ่าน จขกทเสียใจเป็นนะคะ ^^ จขกทรู้ว่าจขกททำผิดกับตัวเอง เวลาที่ใครพูด จขกทได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าแม้แต่เล่นเฟส แม้จะโดนพูดให้ จขกทก็คิดว่าเราต้องสู้  แม้ในตอนนั้นที่จขกทต้องกินผัดไททั้งน้ำตา ลงจากรถยืนเอ๋อกลางถนน อยากทิ้งหลายๆอย่าง อยากกลับบ้าน จะสู้ต่อไปเพื่ออะไร เกือบร้องไห้กลางห้อง คิดมากจนปวดหัว และรู้มั้ยว่าจขกทก็บอกตัวเอง จขกทเครียดและก็กดดันมาก รู้ว่าทุกคนเป็นห่วง แต่จขกทเองกลัวทำทุกคนผิดหวังเหมือนที่ผ่านมา