เบื่อกับชีวิตที่เป็นอยู่มากค่ะ รู้สึกท้อ ไม่มีใครเข้าใจ

ตอนนี้เราอยู่ม.6 มีน้องชาย1คน  พ่อแม่หย่ากัน แต่เรากับน้องอยู่กับพ่อค่ะ พ่อไม่อยากให้เราไปยุ่งกับแม่ อันนี้เราก็เข้าใจนะคะว่าเค้าคงมีเหตุผล แต่บางทีเราก็อยากไปหาแม่บ้างค่ะ ปีนึง1ครั้งก็ยังดี เราเคยขอพ่อไปเที่ยวกับแม่นะคะ เค้าก็ให้ไปแหละ แต่เค้าพูดเหมือนไม่อยากให้ไป แต่ด้วยความที่แม่เป็นแม่ คลอดเราออกมา เราก็ต้องไปหาบ้างใช่มั้ยคะตามประสาคนเป็นลูก เรื่องนี้เราก็เครียด อีกอย่างเวลาเรามีอะไรไม่ค่อยอยากจะปรึกษาพ่อ เพราะบางทีพ่อก็ไม่เข้าใจ แถมพ่อดูเหมือนจะรักน้องมากกว่า แถมเวลาทะเลาะกัน เค้าชอบขึ้นกู และชอบไล่ไปอยู่คกับแม่ เราไม่ชอบ เลยไม่อยากคุยด้วย เราเรียนเราก็หนักเหมือนกัน เครียดหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน แถมใกล้จะเข้ามหาลัย เครียดจนบางทีก็เก็บมานอนร้องไห้คนเดียวทุกวัน แต่ไม่มีใครรู้ อยู่โรงเรียนเราก็เป็นคนปกติเฮฮาค่ะ แต่พอกลับมาบ้านเรารู้สึกไม่มีความสุข เหมือนเป็นคนละคน บางทีก็เคยคิดอยากจะตายๆให้มันพ้นๆ พยายามจะไม่คิดมากนะคะแต่มันทำไม่ได้จริงๆ บางทีก็คิดนะคะว่าทำไมไม่มีความสุขกับเค้าบ้าง เราเบื่อ เราท้อ  T_T