ใครเคยคิดว่าแม่รักลูกไม่เท่ากันบ้าง

เรามีน้องชายคนนึง ห่างกันไม่กี่ปี เราเป็นลูกสาวคนโต ตั้งแต่เด็กเราถูกเลี้ยงมาให้ทำงานบ้าน ทำมาหากิน อันนี้เราคิดว่ามันเป็นโชคดีของเรา ที่เป็นการเป็นงานดีกว่าทำอะไรไม่เป็น แต่น้องเราถูกเลี้ยงมาโดยที่แม่ไม่ค่อยให้ทำอะไรอาจจะเป็นเพราะน้องเป็นผู้ชาย แต่ทุกครั้งตั้งแต่เด็กจนโต เวลาเราทะเลาะกับน้องไม่ว่าน้องจะผิดหรือบางทีเราอาจจะผิด แต่ทุกครั้งแม่จะดุเราเสมอ น้อยครั้งที่จะดุน้อง เป็นแบบนี้มาตั้งเเต่เด็กๆ จนตอนนี้น้องโตและตัวใหญ่กว่าเรา  เราค่อนข้างเป็นคนชอบแหย่ชอบเล่น น้องชายเราขี้รำคาญ เลยต่อยหรือเตะเรา บางทีก็ถีบเราจนลงไปนอนล้ม เพียงแค่เราแหย่นิดเดียว ทำให้ทะเลาะกันแล้วแม่จะคอยด่าเราตลอดแม้บางทีเราโดนต่อยจนเกือบร้องไห้ก็ตาม เราน้อยใจมากเราช่วยแม่ขายของช่วยทำงานบ้าน เรื่องผลการเรียนก็ไม่เคยให้แม่เดือดร้อน แต่น้องเราไม่ช่วยทำอะไรเลย เรื่องเรียนก็โดนครูเรียกพบผู้ปกครองบ่อย ถึงขั้นขึ้นโรงพักก็มี เราเคยน้อยใจสุดๆแล้วพูดมันออกมา แม่ก็จะบอกกับเราว่าถ้าไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวน้องจะเสียคนต้องตามใจประคับประคองน้องไว้ เพราะตอนนี้น้องเราค่อนข้างเกเรกลัวจะเตลิด เราน้อยใจไม่รู้จะทำตัวแบบไหนทุกวันนี่เราไม่อยากคุยกับคนในบ้านไม่อยากยุ่งกับใครอยากอยู่คนเดียว แต่สุดท้ายมันก็จะมีเรื่องมาทะเลาะกับน้องตลอดเช่นน้องมักจะเอาเสื้อนักศึกษาเราไปใส่ เอากระเป๋าเราไปใช้ เอาเข็มขัดนักศึกษาเราไปใช้ พอเราโวยวายว่าน้อง สุดท้ายแม่ก็เข้าข้างน้องอยู่ดีบอกเดี๋ยวให้เงินเราไปซื้อใหม่ให้น้องไป เราไม่รู้ต้องทำตัวยังไง เราต้องยอมแบบนี้ไปตลอดเลยหรอ ..