ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ

ปัจจัตตังก็รู้เฉพาะตน  
  ปัจจัตตัง ก็ ปติ อัตต นั่นเอง
เอาอิ เป็น ยะ เอา ตจย เป็น ปัจจ + อัตต เป็น ปัจจตัง เฉพาะตน
เวทิตัพโพ ก็รู้ วิญญูหิ อันวิญญูชน หมายถึงผู้รู้ พึงรู้ได้เฉพาะตน
อันนี้ข้อความก็จำกัดแล้ว   ผู้ปฏิบัติพึงรู้ คนอื่นรู้ไม่ได้
เหมือนเรารับประทานอาหาร
เรารู้จริงๆ คนอื่นก็รู้ นึกๆเอาว่า อ้อ
มันคงเป็นรสเปรี้ยว รสหวาน รสมัน รสเค็ม
แต่ไม่รู้จริงๆ เหมือนผู้รับประทานอาหาร

เหมือนกับว่าฉันสร้างบ้านเอาไว้อยู่เอง
ใครไม่สร้างบ้านเองก็ไม่มีที่อยู่
ก็ไปอยู่ตามรู ตามต้นไม้ ตามป่าเขา ที่มีนิพพานสาธารณะ

นิพพาน มีอายตนะของใครของมัน แบ่งปันกันไม่ได้
เป็น ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ
นิพพานย่อมเป็นของตนเอง
ตนมีนิพพานเป็นเกาะ เป็นที่พึ่ง มีนิพพานเป็นอัตตาสำหรับตน