๒๖๒. ปญฺญาชิวีชีวิตมาหุ เสฏฺฐํ.
ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญาว่า ประเสริฐสุด.
สํ. ส. ๑๕๕๘, ๓๑๕. ขุ. สุ. ๒๕๓๖๐.
“วันนี้เห็นจะไม่ไปไหน จากหน้าเรือน หน้าจอ ในช่องที่ตนเองกระทำไว้ เพราะดูว่า ได้สบโอกาสเหมาะแล้ว พร้อมกับเหตุการณ์ที่น่ากระเทือนไปทางที่ดีหลายอย่าง ตัวเราคุยกับคนใหญ่ คุยแต่ทางใหญ่ ฟัง และบอกโยงใจจริงกับแต่คน ที่สำคัญ ๆ เพราะฉะนั้นการที่จะทดสอบทดลอง อันเรื่องเสียเวลา โอ้อวด เกินกว่าจะอยู่แต่ในที่ ในแผ่นงานของตนตามจำเป็น จะยังไม่ทำ จะต้องไม่ออกไปที่ใดอีก โดยที่ยังไม่มีการบอกการเตือน การขอให้ไปหา อย่างไร ไม่มีเลย ฉะนั้นจึงควรกระทำแต่งานของตน แล้วเที่ยวไปตามจังหวัด และความหวังของตนอันเป็นที่เฉพาะก่อน มีดีร้ายจะทดสอบทดลองแต่ตนเท่านั้น เพื่อว่าความเดือดเนื้อร้อนใจใดๆ จะได้ไม่ต้องเกลี่ยกระทำให้ต้องกระจายออกไป ตกแก่ใคร
เห็นแก่การเสนอการอ่านหนังสือมีมาก คือเรื่องจะรู้ด้วยนั้น มีมาก แต่สติปัญญาไปรู้ด้วย ไม่มีมากดั่งนั้น ฉะนั้นหอสมุด จดหมาย ชุมนุมหนังสือใดๆ ข้าพเจ้า, เรา, ท่าน อยากที่จะให้ไปอ่านด้วย ทำไม่ได้ ทำได้แต่เฉพาะอาณัติจะอ่านพระไตรปิฎกให้จบลงบ้าง ดั่งนั้น เช่นสำคัญที่มีคนเขาทำได้ ให้เป็นการรู้ด้วยกับกิจธุระทางหนังสือที่สำคัญที่สุด ให้ตนไปกับเพื่อนๆ มิตรบัณฑิต นักธรรม ที่ได้มีน้ำใจ ตามการรู้หน้าที่เหมือนๆ กัน จึงควรเองจะยังไม่หาอะไรใหม่ เพราะตรวจดูมากแล้วด้วยสติปัญญา ว่าไม่มีอะไรใหม่ สำคัญให้น่าเข้าไปเกี่ยวคล้อง ยิ่งไปกว่าการศึกษาไปตามอัธยาสัย ที่ได้ทำอยู่นี้”
คติ.
(อิต.) ภพเป็นที่ไปของสัตว์ (มีกามภพ เป็นต้น), ภูมิอันสัตว์พึงไป, ภูมิเป็นที่ไป ของสัตว์. วิ. สุกตทุกฺกตกมฺมวเสน คนฺตพฺ- พาติ คติ. ความหมดจด, ความสละสลวย, ความเป็นอยู่, ความรู้, ความสำเร็จ, ความตกลง(ลงเอย), ที่เป็นที่อยู่, ที่อาศัยแบบ, แบบอย่าง, ลักษณะ, กำเนิด, ความเกิด, คดี (เรื่อง ความที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล), การส่ง, การไป, การเป็นไป, การดำเนิน, การดำเนินไป, การไป, การเคลื่อน, การถึง, การบรรลุ, ทาง, ทางไป, ทางดำเนิน, ทาง ดำเนินไป, อัชฌาสัย. วิ. คมนํ คติ. ส. คติ.
ไปตามจังหวัด และความหวังของตนอันเป็นที่เฉพาะ
ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญาว่า ประเสริฐสุด.
สํ. ส. ๑๕๕๘, ๓๑๕. ขุ. สุ. ๒๕๓๖๐.
“วันนี้เห็นจะไม่ไปไหน จากหน้าเรือน หน้าจอ ในช่องที่ตนเองกระทำไว้ เพราะดูว่า ได้สบโอกาสเหมาะแล้ว พร้อมกับเหตุการณ์ที่น่ากระเทือนไปทางที่ดีหลายอย่าง ตัวเราคุยกับคนใหญ่ คุยแต่ทางใหญ่ ฟัง และบอกโยงใจจริงกับแต่คน ที่สำคัญ ๆ เพราะฉะนั้นการที่จะทดสอบทดลอง อันเรื่องเสียเวลา โอ้อวด เกินกว่าจะอยู่แต่ในที่ ในแผ่นงานของตนตามจำเป็น จะยังไม่ทำ จะต้องไม่ออกไปที่ใดอีก โดยที่ยังไม่มีการบอกการเตือน การขอให้ไปหา อย่างไร ไม่มีเลย ฉะนั้นจึงควรกระทำแต่งานของตน แล้วเที่ยวไปตามจังหวัด และความหวังของตนอันเป็นที่เฉพาะก่อน มีดีร้ายจะทดสอบทดลองแต่ตนเท่านั้น เพื่อว่าความเดือดเนื้อร้อนใจใดๆ จะได้ไม่ต้องเกลี่ยกระทำให้ต้องกระจายออกไป ตกแก่ใคร
เห็นแก่การเสนอการอ่านหนังสือมีมาก คือเรื่องจะรู้ด้วยนั้น มีมาก แต่สติปัญญาไปรู้ด้วย ไม่มีมากดั่งนั้น ฉะนั้นหอสมุด จดหมาย ชุมนุมหนังสือใดๆ ข้าพเจ้า, เรา, ท่าน อยากที่จะให้ไปอ่านด้วย ทำไม่ได้ ทำได้แต่เฉพาะอาณัติจะอ่านพระไตรปิฎกให้จบลงบ้าง ดั่งนั้น เช่นสำคัญที่มีคนเขาทำได้ ให้เป็นการรู้ด้วยกับกิจธุระทางหนังสือที่สำคัญที่สุด ให้ตนไปกับเพื่อนๆ มิตรบัณฑิต นักธรรม ที่ได้มีน้ำใจ ตามการรู้หน้าที่เหมือนๆ กัน จึงควรเองจะยังไม่หาอะไรใหม่ เพราะตรวจดูมากแล้วด้วยสติปัญญา ว่าไม่มีอะไรใหม่ สำคัญให้น่าเข้าไปเกี่ยวคล้อง ยิ่งไปกว่าการศึกษาไปตามอัธยาสัย ที่ได้ทำอยู่นี้”
คติ.
(อิต.) ภพเป็นที่ไปของสัตว์ (มีกามภพ เป็นต้น), ภูมิอันสัตว์พึงไป, ภูมิเป็นที่ไป ของสัตว์. วิ. สุกตทุกฺกตกมฺมวเสน คนฺตพฺ- พาติ คติ. ความหมดจด, ความสละสลวย, ความเป็นอยู่, ความรู้, ความสำเร็จ, ความตกลง(ลงเอย), ที่เป็นที่อยู่, ที่อาศัยแบบ, แบบอย่าง, ลักษณะ, กำเนิด, ความเกิด, คดี (เรื่อง ความที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล), การส่ง, การไป, การเป็นไป, การดำเนิน, การดำเนินไป, การไป, การเคลื่อน, การถึง, การบรรลุ, ทาง, ทางไป, ทางดำเนิน, ทาง ดำเนินไป, อัชฌาสัย. วิ. คมนํ คติ. ส. คติ.