จะทำอย่างไรดี หรือมีวิธีอย่างไรเมื่อเจอคนมีพฤติกรรมแบบนี้
ต้องขอบอกก่อนเลยนะคะว่าน้องเราอายุเกือบสามสิบ ทำงานแล้ว เป็นคนประหยัด ประหยัดเงินเท่าที่จะประหยัดได้
และนำเงินที่เก็บไว้ไปแต่งรถ หรือซื้อของที่มันแพงๆ เวลาเค้าอยากทานอะไรเขาจะเอ่ยปากชวน
แต่พอตอนจ่ายตังค์เค้าจะนั่งนิ่งๆให้สามีเราเป็นคนจ่ายค่ะ บางทีเค้าไม่ได้ทานคนเดียวนะคะ มีแฟนน้องด้วย
บ่อยครั้งเวลาไปเดินซื้อของกินที่ห้างสรรพสินค้า หรือตลาด เขาอยากกินอะไรขึ้นมา เขาจะเอ่ยปากถามเราเลยค่ะว่ากินไหม
เราเคยตอบว่ากิน น้องก็จะชวนหารเลยค่ะ (ขนาดเดินผ่านร้านที่น้องอยากกินมาสักพักแล้วก็ตะโกนถามเราค่ะ)
ทั้งที่ก็ราคาไม่เท่าไร ซื้อๆแล้วมาแบ่งกันกินภายหลังก็ได้ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้
พอบอกว่าไม่กินอ่ะ แล้วเผลอหยิบทานนะคะ ก็จะพูดขึ้นวาค่ะว่า ตอนซื้อไม่ได้ซื้อ
ที่บ้านเรา พ่อแม่เราก็ไม่มีนิสัยแบบนี้นะคะ มีแต่ให้ตลอด
พอเราทำงานได้ใหม่ๆเราก็จ่ายตลอดกินไหนกินนั่น ให้ตังค์ใช้อีกต่างหากเพราะเห็นว่าน้องยังเรียนอยู่ ยังหาเงินไม่ได้
จริงๆน้องก็มีพฤติกรรมลักษณะนี้มาเรื่อยๆแต่พอเราเฉยๆไม่พูดก็ยิ่งทำอะไรไร้ความเกรงใจเราและสามีเราเอามากๆ
ซึ่งเรื่องที่ทำให้เราทบทวนอยู่หลายรอบก็คือ เรื่องดังต่อไปนี้
น้องมาบ้านเราซึ่งบ้านก็เป็นบ้านที่สามีเราซื้อไว้ เราอยู่กันก็มีความเกรงใจซึ่งกันและกันพอสมควร
เหตุการณ์ก็คือน้องขนขวดน้ำมาเยอะมาก (เต็มเบาะหลังรถ)ขนเข้าบ้านมา
เรางงมาก ได้แต่แปลกใจว่าทำไมถึงขนมา รู้ไหมคะคำตอบที่ได้คืออะไร “ จะเอากรอกน้ำเอากลับไปกิน”
แลดูประหยัดดีไหมคะ งงค่ะ พูดไม่ออกเลย.
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
สิ่งที่เรากังวลก็คือ ถ้าหากเราปล่อย พฤติกรรมลักษณะนี้จะถูกพัฒนาขึ้นหรือไม่ เพราะดูจากแนวโน้มแล้ว มีความน่าจะเป็นไปได้เลยค่ะ
มีใครมีวิธีแก้ปัญหาเล็กๆแบบโลกแตกไหมคะ
เวลาเจอคนที่ประหยัดเข้าขั้นงกกับผู้อื่น แต่พอตัวเองใช้เงินเต็มที่เลยค่ะ
สุดท้ายนี้มีวิธีแนะนำไหมคะที่จะลดพฤติกรรมนี้ของเค้าลงให้มีความเกรงใจมากขึ้น
ขอบคุณค่ะ
ใครเคยเจอบ้าง แก้ปัญหากันอย่างไร
ต้องขอบอกก่อนเลยนะคะว่าน้องเราอายุเกือบสามสิบ ทำงานแล้ว เป็นคนประหยัด ประหยัดเงินเท่าที่จะประหยัดได้
และนำเงินที่เก็บไว้ไปแต่งรถ หรือซื้อของที่มันแพงๆ เวลาเค้าอยากทานอะไรเขาจะเอ่ยปากชวน
แต่พอตอนจ่ายตังค์เค้าจะนั่งนิ่งๆให้สามีเราเป็นคนจ่ายค่ะ บางทีเค้าไม่ได้ทานคนเดียวนะคะ มีแฟนน้องด้วย
บ่อยครั้งเวลาไปเดินซื้อของกินที่ห้างสรรพสินค้า หรือตลาด เขาอยากกินอะไรขึ้นมา เขาจะเอ่ยปากถามเราเลยค่ะว่ากินไหม
เราเคยตอบว่ากิน น้องก็จะชวนหารเลยค่ะ (ขนาดเดินผ่านร้านที่น้องอยากกินมาสักพักแล้วก็ตะโกนถามเราค่ะ)
ทั้งที่ก็ราคาไม่เท่าไร ซื้อๆแล้วมาแบ่งกันกินภายหลังก็ได้ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้
พอบอกว่าไม่กินอ่ะ แล้วเผลอหยิบทานนะคะ ก็จะพูดขึ้นวาค่ะว่า ตอนซื้อไม่ได้ซื้อ
ที่บ้านเรา พ่อแม่เราก็ไม่มีนิสัยแบบนี้นะคะ มีแต่ให้ตลอด
พอเราทำงานได้ใหม่ๆเราก็จ่ายตลอดกินไหนกินนั่น ให้ตังค์ใช้อีกต่างหากเพราะเห็นว่าน้องยังเรียนอยู่ ยังหาเงินไม่ได้
จริงๆน้องก็มีพฤติกรรมลักษณะนี้มาเรื่อยๆแต่พอเราเฉยๆไม่พูดก็ยิ่งทำอะไรไร้ความเกรงใจเราและสามีเราเอามากๆ
ซึ่งเรื่องที่ทำให้เราทบทวนอยู่หลายรอบก็คือ เรื่องดังต่อไปนี้
น้องมาบ้านเราซึ่งบ้านก็เป็นบ้านที่สามีเราซื้อไว้ เราอยู่กันก็มีความเกรงใจซึ่งกันและกันพอสมควร
เหตุการณ์ก็คือน้องขนขวดน้ำมาเยอะมาก (เต็มเบาะหลังรถ)ขนเข้าบ้านมา
เรางงมาก ได้แต่แปลกใจว่าทำไมถึงขนมา รู้ไหมคะคำตอบที่ได้คืออะไร “ จะเอากรอกน้ำเอากลับไปกิน”
แลดูประหยัดดีไหมคะ งงค่ะ พูดไม่ออกเลย.
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
สิ่งที่เรากังวลก็คือ ถ้าหากเราปล่อย พฤติกรรมลักษณะนี้จะถูกพัฒนาขึ้นหรือไม่ เพราะดูจากแนวโน้มแล้ว มีความน่าจะเป็นไปได้เลยค่ะ
มีใครมีวิธีแก้ปัญหาเล็กๆแบบโลกแตกไหมคะ
เวลาเจอคนที่ประหยัดเข้าขั้นงกกับผู้อื่น แต่พอตัวเองใช้เงินเต็มที่เลยค่ะ
สุดท้ายนี้มีวิธีแนะนำไหมคะที่จะลดพฤติกรรมนี้ของเค้าลงให้มีความเกรงใจมากขึ้น
ขอบคุณค่ะ