อาการกลัวจนร้องไห้ อึดอัดหน้าอกเหมือนหายใจไม่ออก กลัวจนตัวสั่นไม่รู้ตัว

ที่มาของอาการคือการกลัวผีของเราปกติเป็นคนกลัวผีอยู่แล้วค่ะ แล้วไม่ได้เป็นหนักเท่าไหร่เหมือนคนกลัวผีธรรมดา แต่ก็มีอยู่ช่วงหนึ่งเมื่อ1ปีที่แล้ว เราเป็นคนมีสัมผัสที่6ค่ะ สัมผัส รับรู้ในสิ่งที่คนบางคนที่รับรู้ได้ แต่ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ค่อยอยากจะยอมรับเท่าไหร่
ตอนนั้นจำได้เลย เรากลัวจนตั่วสั่น สั่นเเบบว่าเหมือนจะชักตายเลย หายใจไม่ออก เริ่มกระวนกระวาย กลัวจนต้องนอนห่มผ้าห่มคุมโปงสวดมนต์อยู่เป็นชั่วโมง ทำยังไงก็ไม่หายกลัวซักที ทั้งทำเป็นว่ามันแค่ความคิดคิดของเราต่างห่างที่กลัว ปลอบตัวเองไปเรื่อย กว่าจะหลับได้นานหลายชั่วโมงเลย



อาการกลัวผีที่ร้ายเเรงของเราที่สุดแล้ว
...และแล้วอาหารนั้นก็กลับมาอีกครั้งเมื่อ2-3วันที่ผ่านมาไปทำพานไหว้ครูบ้านเพื่อนจนดึกประมาณ2เกือบ3ทุ่ม มีเพื่อนคนนึงเคยบวชแล้วมาเล่าเรื่องผี ไอ้เราก็กลัวค่ะแต่มันไม่ได้ทำให้กลัวมากเท่าไหร่ เพื่อนเล่าไปเราก็ฟังไป พอมันเล่าถึงเรื่องผีเป้าผีปอบอะไรพวกเราาก็เก็บอาการไม่อยู่ ( เพื่อนทุกคนต่างรู้เกือบหมดว่าเรามีเซ้นต์ จิตอ่อน ) เราเริ่มเอามือปิดหู อยู่ๆนํ้าตาไหลพรากเลย แล้วก็ตั่วสั่นเกร็งไม่รู้ตัว เริ่มหายใจไม่ออก เพื่อนๆเริ่มสังเกตุเห็นเราเริ่มไม่ไหวเเล้ว มีเพื่อนผู้ชายบอกให้คนที่เล่าหยุดเล่า(ปล.คนที่เล่านั้นไม่รู้ว่าเราเป็นคนขี้กลัว) ตอนนั้นรู้สึกเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ก็พยายามควบคุมตัวเองให้อยู่ ตอนนั้นถึงขนาดที่ว่าคลั่งเลย แต่เราเงียบ นํ้าตาหยุดไหลไม่ได้ จนเพื่อนต้องไปส่งบ้าน ไม่แน่ว่าเราอาจจะเป็นโฟเบีย นอกจากนี้เรายังเป็น Highly Sensitive Person (HSP) กับ introvert และน่าจะเป็นอีกหลายๆอย่างมั้งนะ