13/6/61 มันเป็นวันธรรมดาที่ตรงกับวันพุธและต้องใส่ชุดกิจกรรม(ลูกเสือ)ไปโรงเรียน เราก็เรียนตามปกติ ไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น
จนพอถึงช่วงเที่ยง เป็นเวลาพักของนักเรียนและคุณครู เราไม่ได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารเพราะว่าต้องรีบไปทำธุระที่ห้องแนะแนว ได้
แต่ซื้อขนมปังกับน้ำเป็นอาหารรองท้อง พอทำธุระเสร็จจะได้กิน555 เราก็ทำธุระจนเสร็จ แต่เพื่อนอีกคนที่เข้าไปห้องแนะแนวด้วย
ยังทำธุระไม่เสร็จ เราเลยขอไปนั่งรอข้างนอกห้องแนะแนว พอเดินออกมาเท่านั้นแหละ สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราบังเอิญมองไปเจอ
คนที่เราคุยด้วย(แอบชอบนิสนึง)ซึ่งเขาเดินมากับเพื่อนเขา เขาไม่เห็นเราหรอก เราก็นั่งดูว่าเขากำลังจะไปไหนกัน เขาก็ไปยืนกับเพื่อนเขา
ที่ทางเชื่อมของอาคาร เหมือนรอใครสักคน เราก็ดูเขาไปเรื่อยๆ จนเขาเดินขึ้นไปอาคารอีกอาคารหนึ่งกับเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
ก็คงคิดว่าขึ้นไปเรียน แต่พอสักพัก เราเห็นเขาเดินลงมากับเพื่อนของเขา พร้อมกับ #กล่องเค้ก เราเองก็ตกใจ เพราะวันเกิดน้องเขามันผ่าน
มานานแล้ว ตั้งแต่เดือนเมษายน แล้วเค้กในมือเป็นคนของใครล่ะ? ด้วยความที่อยากรู้ เราก็แอบดูไปเรื่อยๆ จนมีน้องผญ3คนเดินเขามาหา
คนที่เราแอบชอบ เหมือนนัดแนะอะไรกันซักอย่าง จากนั้นน้องคนที่เราแอบชอบ ก็เดินขึ้นไปบนอาคารอีกครั้งพร้อมกับกล่องเค้ก พร้อมกับ
เพื่อนเขาและผญอีก3คน และสิ่งที่ทำให้จุกและพูดอะไรไม่ออกก็คือ #น้องคนที่เราแอบชอบถือเค้กไปเซอร์ไพรด์วันเกิดผญคนนึง ซึ่งน่าจะ
เป็นเพื่อนของผญ3คนที่เดินเขามาหาน้องเขาในตอนนั้น เราก็แบบ...มันคืออะไรอ่ะ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออก ได้แต่คิดว่า ถ้าไม่ได้เป็นแฟนกัน
แล้วทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย ใช่แล้วทุกคน ตอนนั้นเราคิดว่า เขาคงจะเป็นคนคุยและกำลังจะเป็นแฟนกันในไม่ช้า มิน่าล่ะ พอเราตอบแชทไป
ทำไมถึงไม่ค่อยตอบหรืออ่านแต่ไม่ตอบแชท ตอนนี้เรารู้แล้ว เราได้รู้ทุกอย่าง ได้รู้ว่าความจริงมันเป็นแบบนี้นี่เอง มันเป็นความรู้สึกที่พูดอะไรไม่ออก
มันอึดอัดไปหมด ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง ได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ประกอบกับตอนนั้นทางโรงเรียนได้เปิดเพลงตามสาย(เพลงหัวใจทศกันฑ์) มันยิ่ง
ตอกย้ำความรู้สึกเราเข้าไปอีก ตอนนั้นเราอยากร้องออกมามากกก แต่ทำไม่ได้ ไม่อยากให้เพื่อนเห็นน้ำตา ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเรากำลังอ่อนแอ
เราเลยต้องอดทน ที่จะไม่ทำแบบนั้น ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด ไม่ว่าเราจะพยายามทำอย่างอื่นเพื่อไม่ให้สนใจเรื่องนี้ แต่ก็ทำได้แค่ชั่วคราว
เราเลยลบแชทที่เราคุยกับน้องเค้าทิ้ง เพราะในแชทนั้นมันเป็นเราฝ่ายเดียวที่พยายามชวนน้องเขาคุย ในขณะที่น้องเขาคุยกับคนๆนั้นอยู่
จากนี้ต่อไปก็อย่าได้มาพบมาเจอกันอีกเลย #มันเจ็บ #เจ็บที่ยังรู้สึก #เจ็บที่ยังเสียใจ #เจ็บครั้งนี้คงไม่หายขาด #ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ^^
เซอร์ไพรด์ที่คาดไม่ถึงTT
จนพอถึงช่วงเที่ยง เป็นเวลาพักของนักเรียนและคุณครู เราไม่ได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารเพราะว่าต้องรีบไปทำธุระที่ห้องแนะแนว ได้
แต่ซื้อขนมปังกับน้ำเป็นอาหารรองท้อง พอทำธุระเสร็จจะได้กิน555 เราก็ทำธุระจนเสร็จ แต่เพื่อนอีกคนที่เข้าไปห้องแนะแนวด้วย
ยังทำธุระไม่เสร็จ เราเลยขอไปนั่งรอข้างนอกห้องแนะแนว พอเดินออกมาเท่านั้นแหละ สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราบังเอิญมองไปเจอ
คนที่เราคุยด้วย(แอบชอบนิสนึง)ซึ่งเขาเดินมากับเพื่อนเขา เขาไม่เห็นเราหรอก เราก็นั่งดูว่าเขากำลังจะไปไหนกัน เขาก็ไปยืนกับเพื่อนเขา
ที่ทางเชื่อมของอาคาร เหมือนรอใครสักคน เราก็ดูเขาไปเรื่อยๆ จนเขาเดินขึ้นไปอาคารอีกอาคารหนึ่งกับเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร
ก็คงคิดว่าขึ้นไปเรียน แต่พอสักพัก เราเห็นเขาเดินลงมากับเพื่อนของเขา พร้อมกับ #กล่องเค้ก เราเองก็ตกใจ เพราะวันเกิดน้องเขามันผ่าน
มานานแล้ว ตั้งแต่เดือนเมษายน แล้วเค้กในมือเป็นคนของใครล่ะ? ด้วยความที่อยากรู้ เราก็แอบดูไปเรื่อยๆ จนมีน้องผญ3คนเดินเขามาหา
คนที่เราแอบชอบ เหมือนนัดแนะอะไรกันซักอย่าง จากนั้นน้องคนที่เราแอบชอบ ก็เดินขึ้นไปบนอาคารอีกครั้งพร้อมกับกล่องเค้ก พร้อมกับ
เพื่อนเขาและผญอีก3คน และสิ่งที่ทำให้จุกและพูดอะไรไม่ออกก็คือ #น้องคนที่เราแอบชอบถือเค้กไปเซอร์ไพรด์วันเกิดผญคนนึง ซึ่งน่าจะ
เป็นเพื่อนของผญ3คนที่เดินเขามาหาน้องเขาในตอนนั้น เราก็แบบ...มันคืออะไรอ่ะ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออก ได้แต่คิดว่า ถ้าไม่ได้เป็นแฟนกัน
แล้วทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย ใช่แล้วทุกคน ตอนนั้นเราคิดว่า เขาคงจะเป็นคนคุยและกำลังจะเป็นแฟนกันในไม่ช้า มิน่าล่ะ พอเราตอบแชทไป
ทำไมถึงไม่ค่อยตอบหรืออ่านแต่ไม่ตอบแชท ตอนนี้เรารู้แล้ว เราได้รู้ทุกอย่าง ได้รู้ว่าความจริงมันเป็นแบบนี้นี่เอง มันเป็นความรู้สึกที่พูดอะไรไม่ออก
มันอึดอัดไปหมด ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง ได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ประกอบกับตอนนั้นทางโรงเรียนได้เปิดเพลงตามสาย(เพลงหัวใจทศกันฑ์) มันยิ่ง
ตอกย้ำความรู้สึกเราเข้าไปอีก ตอนนั้นเราอยากร้องออกมามากกก แต่ทำไม่ได้ ไม่อยากให้เพื่อนเห็นน้ำตา ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเรากำลังอ่อนแอ
เราเลยต้องอดทน ที่จะไม่ทำแบบนั้น ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด ไม่ว่าเราจะพยายามทำอย่างอื่นเพื่อไม่ให้สนใจเรื่องนี้ แต่ก็ทำได้แค่ชั่วคราว
เราเลยลบแชทที่เราคุยกับน้องเค้าทิ้ง เพราะในแชทนั้นมันเป็นเราฝ่ายเดียวที่พยายามชวนน้องเขาคุย ในขณะที่น้องเขาคุยกับคนๆนั้นอยู่
จากนี้ต่อไปก็อย่าได้มาพบมาเจอกันอีกเลย #มันเจ็บ #เจ็บที่ยังรู้สึก #เจ็บที่ยังเสียใจ #เจ็บครั้งนี้คงไม่หายขาด #ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ^^