ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นการตั้งกระทู้พันธ์ทิพย์กระทู้แรกในชีวิตของผม ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ว่าแล้วผมก็ขอเข้าเรื่องเลยดีกว่า
เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่าเมื่อเย็นวันอังคารที่ผ่านมา(29-05-2561)ผมได้ไปซื้อของที่เทสโก้โลตัส สาขาโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในระหว่างที่ผมกำลังเดินซื้อของอยู่นั้นผมก็ได้เหลียวไปเห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง น้องเค้ามากับเพื่อนผู้หญิงอีกหนึ่งคนและกำลังเดินซื้อของอยู่เช่นกัน สายตาผมสะดุดทันทีที่เห็น แต่ ณ เวลานั้นผมก็ยังไม่ได้เข้าไปทักเธอ จนผมซื้อของเสร็จก่อนจึงเดินออกไปยืนรอดูอยู่แถวๆบันไดทางลง(โลตัสสาขานี้มี 2 ชั้นและมีบันไดเลื่อนลงที่เดียว) เมื่อเห็นว่าน้องเค้าซื้อของเสร็จแล้วผมก็ค่อยกลับลงมาชั้นล่าง ซึ่งสาเหตุที่ผมยังไม่ได้เข้าไปทักเธอนั้นส่วนหนึ่งคือใจยังไม่กล้าและเผื่อน้องเค้าจะมีแฟนรออยู่ที่ชั้นล่าง และเมื่อผมแน่ใจแล้วว่าน้องเค้าไม่มีแฟนมาด้วย ผมจึงรวบรวมความกล้าอยู่พักใหญ่(จำได้ว่ารู้สึกตื่นเต้นจนคอแห้ง)
ใจนึงก็คิดว่าจะปล่อยผ่านไปแต่อีกใจมันก็บอกให้ลองดู เพราะถ้าปล่อยผ่านไปก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว ผมเดินทำใจรวบรวมความกล้าและเรียงเรียงคำพูดอยู่สักพัก และเมื่อเห็นว่าน้องเค้ากำลังยืนอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งและบริเวณนั้นคนไม่พลุกพล่านมากนักผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปทักทันที และนี่คือครั้งแรกในชีวิตตั้งแต่ลืมตาดูโลกที่ผมตัดสินใจเข้าไปทักทายหญิงสาวเพื่อขอทำความรู้จัก ยอมรับเลยไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดแบบไหนดี
ต่อไปนี้จะเป็นบทสนทนาคร่าวๆระหว่างผมกับน้องเค้านะครับ
ผม: เอ่อ...สวัสดีครับ พี่รบกวนขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ
น้องเค้า: คะ(อึ้งๆงงๆอยู่สักพักจึงตอบ)
ผม: ไม่ทราบว่าน้องมีแฟนหรือยังครับ
น้องเค้า: ยังค่ะ
ผม: จะสะดวกมั้ยครับถ้าพี่จะขอเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊ค
น้องเค้า: ไม่สะดวกค่ะ
ผม: ได้มั้ยครับ(ขอตื๊อนิดนึง)
น้องเค้า: รับเฉพาะคนรู้จักค่ะ
จากนั้นผมจึงกลับหลังหันแล้วเดินออกมาแบบเขินๆโดยไม่ได้หันกลับไปมอง(ไม่กล้าหันกลับไป)และลืมไปว่าอย่างน้อยๆก็ควรจะถามชื่อน้องเค้าไว้สักหน่อยก็ยังดี
เรื่องราวก็มีประมาณนี้ครับ แต่จากทั้งหมดที่เล่ามาสิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ ผมอยากฝากไปถึงน้องเค้าหรือถ้าเพื่อนของน้องเค้าที่มาด้วยกันผ่านมาเห็นกระทู้นี้ ผมอยากจะบอกว่า"ที่พี่เข้าไปทักน้องนั้นเพราะพี่อยากรู้จักน้องจริงๆครับ แต่อาจจะด้วยหน้าตา ระยะเวลาที่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นและจบอย่างรวดเร็ว วิธีการและคำถามของพี่อาจทำให้น้องรู้สึกกลัวและดูไม่น่าไว้ใจ แต่พี่อยากจะบอกว่าเวลานั้นพี่ตื่นเต้นมาก คำพูดต่างๆที่คิดไว้ในสมองหายไปหมด และพี่ไม่ได้มีประสงค์ร้ายแต่อย่างใดครับ"
สุดท้ายนี้ถ้าการสื่อสารนี้ส่งไปถึงน้อง พี่แค่อยากจะบอกน้องว่าถึงตอนนี้พี่ก็ยังอยากรู้จักน้องอยู่นะครับ และถ้าน้องมีช่องทางที่ให้พี่สามารถทำความรู้จักกับน้องได้ กรุณาหลังไมค์มาบอกพี่ด้วยนะครับ...Please
ถึงน้องที่ผมเจอที่เทสโก้โลตัส สาขาโรจนะ ในวันนั้น(29-05-2561)
เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่าเมื่อเย็นวันอังคารที่ผ่านมา(29-05-2561)ผมได้ไปซื้อของที่เทสโก้โลตัส สาขาโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในระหว่างที่ผมกำลังเดินซื้อของอยู่นั้นผมก็ได้เหลียวไปเห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง น้องเค้ามากับเพื่อนผู้หญิงอีกหนึ่งคนและกำลังเดินซื้อของอยู่เช่นกัน สายตาผมสะดุดทันทีที่เห็น แต่ ณ เวลานั้นผมก็ยังไม่ได้เข้าไปทักเธอ จนผมซื้อของเสร็จก่อนจึงเดินออกไปยืนรอดูอยู่แถวๆบันไดทางลง(โลตัสสาขานี้มี 2 ชั้นและมีบันไดเลื่อนลงที่เดียว) เมื่อเห็นว่าน้องเค้าซื้อของเสร็จแล้วผมก็ค่อยกลับลงมาชั้นล่าง ซึ่งสาเหตุที่ผมยังไม่ได้เข้าไปทักเธอนั้นส่วนหนึ่งคือใจยังไม่กล้าและเผื่อน้องเค้าจะมีแฟนรออยู่ที่ชั้นล่าง และเมื่อผมแน่ใจแล้วว่าน้องเค้าไม่มีแฟนมาด้วย ผมจึงรวบรวมความกล้าอยู่พักใหญ่(จำได้ว่ารู้สึกตื่นเต้นจนคอแห้ง)
ใจนึงก็คิดว่าจะปล่อยผ่านไปแต่อีกใจมันก็บอกให้ลองดู เพราะถ้าปล่อยผ่านไปก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว ผมเดินทำใจรวบรวมความกล้าและเรียงเรียงคำพูดอยู่สักพัก และเมื่อเห็นว่าน้องเค้ากำลังยืนอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งและบริเวณนั้นคนไม่พลุกพล่านมากนักผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปทักทันที และนี่คือครั้งแรกในชีวิตตั้งแต่ลืมตาดูโลกที่ผมตัดสินใจเข้าไปทักทายหญิงสาวเพื่อขอทำความรู้จัก ยอมรับเลยไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดแบบไหนดี
ต่อไปนี้จะเป็นบทสนทนาคร่าวๆระหว่างผมกับน้องเค้านะครับ
ผม: เอ่อ...สวัสดีครับ พี่รบกวนขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ
น้องเค้า: คะ(อึ้งๆงงๆอยู่สักพักจึงตอบ)
ผม: ไม่ทราบว่าน้องมีแฟนหรือยังครับ
น้องเค้า: ยังค่ะ
ผม: จะสะดวกมั้ยครับถ้าพี่จะขอเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊ค
น้องเค้า: ไม่สะดวกค่ะ
ผม: ได้มั้ยครับ(ขอตื๊อนิดนึง)
น้องเค้า: รับเฉพาะคนรู้จักค่ะ
จากนั้นผมจึงกลับหลังหันแล้วเดินออกมาแบบเขินๆโดยไม่ได้หันกลับไปมอง(ไม่กล้าหันกลับไป)และลืมไปว่าอย่างน้อยๆก็ควรจะถามชื่อน้องเค้าไว้สักหน่อยก็ยังดี
เรื่องราวก็มีประมาณนี้ครับ แต่จากทั้งหมดที่เล่ามาสิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ ผมอยากฝากไปถึงน้องเค้าหรือถ้าเพื่อนของน้องเค้าที่มาด้วยกันผ่านมาเห็นกระทู้นี้ ผมอยากจะบอกว่า"ที่พี่เข้าไปทักน้องนั้นเพราะพี่อยากรู้จักน้องจริงๆครับ แต่อาจจะด้วยหน้าตา ระยะเวลาที่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นและจบอย่างรวดเร็ว วิธีการและคำถามของพี่อาจทำให้น้องรู้สึกกลัวและดูไม่น่าไว้ใจ แต่พี่อยากจะบอกว่าเวลานั้นพี่ตื่นเต้นมาก คำพูดต่างๆที่คิดไว้ในสมองหายไปหมด และพี่ไม่ได้มีประสงค์ร้ายแต่อย่างใดครับ"
สุดท้ายนี้ถ้าการสื่อสารนี้ส่งไปถึงน้อง พี่แค่อยากจะบอกน้องว่าถึงตอนนี้พี่ก็ยังอยากรู้จักน้องอยู่นะครับ และถ้าน้องมีช่องทางที่ให้พี่สามารถทำความรู้จักกับน้องได้ กรุณาหลังไมค์มาบอกพี่ด้วยนะครับ...Please