ขอคำแนะนำในการใช้ชีวิตประจำวัน ร่วมกับผู้ป่วยทางจิตค่ะ

ขอคำแนะนำ ,วิธีการ,การปฏิบัติตน หรืออะไรก็ได้ ที่สามารถ อยู่ร่วมกับผู้ป่วยทางจิต ที่สามารถอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขค่ะ ได้โปรด
…เรื่องมีอยู่ว่า ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนนึง ได้ประมาณ 3-4 ปี ซึ่งแม่ของเขาเป็นผู้ป่วยทางจิต แบบไม่ได้เอะอะโวยวายนะคะ แต่เป็นแบบว่าย้ำคิดย้ำทำ ควบคุมตัวเองไม่ได้ จะเคี้ยวปาก มองซ้ายมองขวา อะไรแบบนี้ตลอดเวลา และเขาจะมองตลอดเวลาที่เราทำอะไรภายในบ้าน แอบทำกับข้าว เราซื้ออะไรไว้ในตู้เย็น เขาก็จะเอาออกมาทำ ถ้าเราซื้อหมูมา เขาก็จะเอามาหั่นๆ หรือซื้อไข่มา เขาก็จะเอามาต้ม ทั้งหมด เขาจะ ซักผ้าทุกวัน มุ้ง ปลอกหมอน ที่นอน ผ้าห่ม ผ้าถุง อะไรแบบนี้ แต่เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ กินข้าว อาบน้ำ ซักผ้า อะไรแบบนี้  ฉันกับแฟนก็ช่วยกันคิด แก้ปัญหาต่างๆ กันมาตลอด คือ ทำห้องครัวใหม่ ให้มี ประตูปิด เวลาที่เราออกไปทำงาน เราก็ปิดประตูครัว อะไรแบบนี้ แต่ปัญหามันเหมือน น้ำเซาะทราย คือมันอาจดูไม่ร้ายแรง แต่มันค่อยๆกัดกินความรู้สึกหลายๆอย่างในตัวฉัน จนฉันรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่เลย
ในทุกๆวันเวลาที่ฉัน อยู่นอนบ้าน ไปทำงานฉันก็ สดใสร่าเริง ปกติ แต่พอกลับเข้าบ้านมา มันรู้สึกหดหู่ ซึมเศร้า คิดมาก เครียด หงุดหงิด เหมือนโดนดูดพลังออกจากตัวไปจนหมด  ลืมบอกอีกอย่าง พ่อของแฟนฉันเขาเป็นคนไม่พูด และไม่เคยสนใจ คนในบ้านเลย อย่างเช่น ฉันกับแฟน หาช่างมาต่อเติมบ้านทำห้องครัวใหม่ เขาก็ไม่เคยมาดู มาถาม หรือพูดคุยอะไรเลย สักคำ ไม่เคยกินข้าวร่วมกัน ไม่เคยถามสารทุกข์สุขดิบของฉัน หรือพ่อแม่ของฉันเลย มันเลยทำให้ฉันรู้สึกเหงา เหมือนไม่มีตัวตน ในบ้านนี้เลย…
…ฉันเลยอยากรู้ ว่าฉันควรจะอยู่ในบ้านหลังนี้ อย่างไร. ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ จะอ่านทุกอันเลย จะรับฟังและลองไปปรับใช้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ