ร้อยวันที่ฉันเปลี่ยน วันที่ เจ็ดสิบเจ็ด

สี่ เดือนหก สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

ในชีวิตของแต่ละคนย่อมเป็นธรรมดาที่จะ ให้ความสำคัญกับเรื่องต่างๆ ไม่เหมือนกัน
แต่ที่เหมือนกันคือ ส่วนใหญ่ผู้คนมักจะโพกัสแค่ด้านที่เราขาดแล้วละเลยด้านที่มีเหลือเฟือ
อย่างถ้าใครมีความรักที่ดีอยู่แล้ว แต่ยังจน ก็จะบอกว่า เงินสำคัญกว่าแฟน อะไรอย่างนี้
ในทางกลับกัน คนที่มีพร้อม แต่ขาดคนข้างๆ ก็จะบอกว่า ยอมแลกทุกอย่างขอแค่ได้มีคนที่ใช่

แต่ใครจะรู้จริงว่าอะไรสำคัญที่สุด
สำหรับฉัน เงินก็สำคัญ ครอบครัวก็สำคัญ ความรักก็สำคัญ สุขภาพก็ยิ่งสำคัญ
เอาเข้าจริงๆ พอเรียงกันแล้ว ฉันให้ความรักอยู่สุดท้ายเลย
เพราะถ้าด้านอื่นๆดี ความรักก็ตามมาเอง

ฉันมีนิยามและมุมมองความรักที่ไม่ค่อยเหมือนใคร เลยหาคนที่ถูกใจยากมาก
จะว่าเลือกมากก็ไม่ผิด  คือไม่เจอแบบที่ตั้งไว้ก็ไม่มีดีกว่า

ทำไมอยู่ๆมาเล่าเรื่องนี้นะหรือ
ก็วันนี้ตอนที่คิดเรื่องนี้อยู่ดีๆ
ฉันก็เข้าใจตัวเองขึ้นมาเฉยเลย

จากมุมมองความรัก และ การมองคนอื่น มันทำให้ชีวิตของฉันเป็นเช่นนี้
เข้าถึงยาก โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบคุยเล่นกับใคร ไร้เสน่ห์ ปากหมาด้วย แถมยังมองคนอื่นในแง่ร้ายไว้ก่อนอีกต่างหาก
นั่นแหละทำให้ฉันไม่ค่อยไว้ใจความคิดที่เวลาจะทำอะไรสักอย่าง
ฉันมักจะกลัวและ มีเหตผลขัดแย้งตัวเองเสมอ สุดท้ายหลายๆไอเดียก็เป็นแค่ไอเดียไร้ซึ่ง ไอดู
เมื่อรู้และเข้าใจเช่นนี้ มันเลยทำให้ฉันต้องเปลี่ยนตัวเองครั้งใหญ่
หัดยิ้มให้มากขึ้น  หัดมองคนอื่นในแง่กลางๆ ฟังมากกว่าพูดเวลาเจอคนแปลกหน้าที่ต้องผูกมิตรกัน
หลายๆอย่างที่ต้องปรับ ต้องเปลี่ยน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า เป็นคนแบบนี้จะทำไม ใครรับไม่ได้ก็ช่างเถอะ
แต่วันนี้ ถ้าเราอยากสำเร็จเราต้องมีทีมที่ดี และรักเรา จริงใจกับเราในฐานะ ทีมเดียวกัน
ก็เราไม่สามารถทำทำอย่างเองได้หมด เราต้องไว้ใจคนอื่น และปรับให้เป็นคนแคร์คนอื่นบ้าง

ที่ต้องปรับเพื่อให้ธุรกิจที่จะทำอนาคตมันดีกว่านี้
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
เปลี่ยนอะไรก็ไม่ยากเท่า เปลี่ยนตัวเอง อันนี้จริงที่สุด