ขอออกตัวก่อนว่า จขกท อยู่ในครอบครัวที่พ่อมีลูกติดมา พ่อกับแม่เราไม่เคยสอนให้เราทะเลาะกัน ท่านสอนให้ว่าเป็นพี่น้องต้องรักกัน
คืออย่างนี้ เราคุยกับคนๆนึง ซึ่งตอนคบเนี่ย เขาก็บอกว่ามีลูกติด 1 คน ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ไปบ้านคนที่คุยจ.พะเยามา2 ครั้ง ไม่เคยเจอลูกติดของ A เลย (ขอสมมุติคนที่คุยด้วยชื่อว่า A นะ) แล้วครั้งที่3 เราไปธุระที่พะเยา และขอนอนบ้านของพ่อแม่ A แล้วดันไปเจอลูกติดของA แต่เราก็ไม่ได้รังเกียจเด็กนะ เราขอพ่อแม่ของAว่าจะพาน้องไปเที่ยว ไปซื้อของเล่น ซึ่งเราเห็นที่บ้านว่าไม่มีของเล่นเลย เราพาไปเที่ยว ไปให้อาหารปลาที่กว๊านพะเยา ไปเดินห้าง เล่นของเล่นในห้าง ซื้อKFCให้กิน และทุกครั้งที่เราถามว่าจะเอาอะไรไหม คือเด็กได้แต่พยักหน้า อยากได้อะไรก็จะพูดเสียงเบาๆ จนเราพาน้องกลับบ้าน เราถามแม่ของAว่า Aเคยพาลูกไปเที่ยวไหม เคยพาไปเล่นของเล่นไหม ซึ่งแม่ของA บอกว่าไม่เคยพาไป แม้กระทั้งตัวแม่เองก็ยังไม่เคยพาไปเพราะกลัวน้องได้รับบาดเจ็บ เราก็เลยถามเด็กว่า พ่อเคยพามาไหม เด็กก็ส่ายหน้าไม่ไม่เคย แล้วถามน้องต่อว่า เคยมาไหม น้องก็ตอบว่าเคยมากับแม่ครั้งเดียว เราก็รู้สึกจุกล่ะ พอให้น้องเล่นโทรศัพท์ น้องก็จะเปิดยูทูป ฟังแต่เพลง สาธุ กับ มะงึกๆอุ๋งๆ ตลอด พอถามว่าพ่อกลับมาบ้าน พ่อให้เล่นเกมในโทรศัพท์ไหม น้องก็ตอบว่า ไม่เคย พ่อล็อคหน้าจอ พอได้ยินแบบนี้เรารู้สึกว่าน้องขาดความรัก หรือเพราะAนักลูกแจ่แสดงออกไม่เก่ง อันนี้เราไม่รู้ แต่เรารู้สึกรักน้องคนนี้เหมือนคลอดออกมาเอง ขับรถจากพะเยากลับมาถึงบ้านร้องไห้มาตลอดทาง พอตอนเย็นเราโทรไปบอกแม่ของAว่าถึงบ้านแล้ว เราก็ถามถึงน้อง คือ แม่ของAเล่าว่า ตอนเราถอยรถ น้องยืนมองที่หน้าต่าง แล้วสายตาที่มองมันเศร้า แล้วถามแม่ของAว่าเมื่อไหร่พี่สาวจะมาหา เราน้ำตาร่วงเลย คือ ทำไมเรารู้สึกรักเด็กคนนี้มากๆ อย่างให้ความรักแทน พ่อกับแม่ของน้อง (ปัจจุบันพ่อกับแม่ของน้องเลิกกันนานแล้ว) เรารู้สึกถูกชะตาเอามากๆเลย
ใครก็ได้ช่วยตอบทีว่าเราควรทำไง
เราควรจะต้องทำยังไง ที่ดันไปรักลูกติดของแฟนเก่า
คืออย่างนี้ เราคุยกับคนๆนึง ซึ่งตอนคบเนี่ย เขาก็บอกว่ามีลูกติด 1 คน ซึ่งเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ไปบ้านคนที่คุยจ.พะเยามา2 ครั้ง ไม่เคยเจอลูกติดของ A เลย (ขอสมมุติคนที่คุยด้วยชื่อว่า A นะ) แล้วครั้งที่3 เราไปธุระที่พะเยา และขอนอนบ้านของพ่อแม่ A แล้วดันไปเจอลูกติดของA แต่เราก็ไม่ได้รังเกียจเด็กนะ เราขอพ่อแม่ของAว่าจะพาน้องไปเที่ยว ไปซื้อของเล่น ซึ่งเราเห็นที่บ้านว่าไม่มีของเล่นเลย เราพาไปเที่ยว ไปให้อาหารปลาที่กว๊านพะเยา ไปเดินห้าง เล่นของเล่นในห้าง ซื้อKFCให้กิน และทุกครั้งที่เราถามว่าจะเอาอะไรไหม คือเด็กได้แต่พยักหน้า อยากได้อะไรก็จะพูดเสียงเบาๆ จนเราพาน้องกลับบ้าน เราถามแม่ของAว่า Aเคยพาลูกไปเที่ยวไหม เคยพาไปเล่นของเล่นไหม ซึ่งแม่ของA บอกว่าไม่เคยพาไป แม้กระทั้งตัวแม่เองก็ยังไม่เคยพาไปเพราะกลัวน้องได้รับบาดเจ็บ เราก็เลยถามเด็กว่า พ่อเคยพามาไหม เด็กก็ส่ายหน้าไม่ไม่เคย แล้วถามน้องต่อว่า เคยมาไหม น้องก็ตอบว่าเคยมากับแม่ครั้งเดียว เราก็รู้สึกจุกล่ะ พอให้น้องเล่นโทรศัพท์ น้องก็จะเปิดยูทูป ฟังแต่เพลง สาธุ กับ มะงึกๆอุ๋งๆ ตลอด พอถามว่าพ่อกลับมาบ้าน พ่อให้เล่นเกมในโทรศัพท์ไหม น้องก็ตอบว่า ไม่เคย พ่อล็อคหน้าจอ พอได้ยินแบบนี้เรารู้สึกว่าน้องขาดความรัก หรือเพราะAนักลูกแจ่แสดงออกไม่เก่ง อันนี้เราไม่รู้ แต่เรารู้สึกรักน้องคนนี้เหมือนคลอดออกมาเอง ขับรถจากพะเยากลับมาถึงบ้านร้องไห้มาตลอดทาง พอตอนเย็นเราโทรไปบอกแม่ของAว่าถึงบ้านแล้ว เราก็ถามถึงน้อง คือ แม่ของAเล่าว่า ตอนเราถอยรถ น้องยืนมองที่หน้าต่าง แล้วสายตาที่มองมันเศร้า แล้วถามแม่ของAว่าเมื่อไหร่พี่สาวจะมาหา เราน้ำตาร่วงเลย คือ ทำไมเรารู้สึกรักเด็กคนนี้มากๆ อย่างให้ความรักแทน พ่อกับแม่ของน้อง (ปัจจุบันพ่อกับแม่ของน้องเลิกกันนานแล้ว) เรารู้สึกถูกชะตาเอามากๆเลย
ใครก็ได้ช่วยตอบทีว่าเราควรทำไง