บอกก่อนเลยว่าผมเป็นนักดนตรี อายุ24ปี ชายแท้ๆ แทบไม่เชื่อเรื่องงมงายอะไรทั้งนั้น แต่ก็ไม่เคยลบหลู่ ทุกครั้งที่ขับรถผ่านวัดใหญ่ผมก็ยกมือไหว้ขอพรให้ประสบความสำเร็จบ้าว ไม่ค่อยเข้าวัดทำบุญหรือทำกิจอะไรจริงจังนอกจากเล่นดนตรี เช่าหอพักอยู่คนเดียวนั่นแปลว่าผมไม่ได้กลัวอะไรลี้ลับเลย
ถ้าเข้าเรื่องเลย ผมเป็นนักดนตรีใช่ไหมครับ เวลานอนผมก็จะไม่เหมือนชาวบ้าน ผมจะเป็นคนกลางคืนซะมากกว่า ผมจะนอนซักเวลา 6-7 โมงเช้า(แล้วแต่) แต่ฝันพวกนี้บังคับให้ผมตื่นมาช่วงเวลา 10 โมง ถึง 10 โมงครึ่งตลอด
วันที่ 1 มิ.ย. คือวันนี้ผมฝันแปลกที่สุดคิดว่าในชีวิตผมแล้ว แล้วสถานที่ก็เป็นที่เดิมคือในห้องเช่าผม ผมเริ่มนอนก็น่าจะประมาณ 6 โมงเช้าหน่อยๆ โดยแรกเริ่มฝัน ผมอยุ่กับผู้หญิงที่ผมเคยแอบชอบกับคนที่ผมเคยมีเรื่องทะเลาะกันเป็นผู้ชายรุ่นพี่ (สองคนนี้อยู่คนละที่คนละจังหวัด) ทั้งคู่อยุ่ในห้องพักผมรวมตัวผมด้วย พวกเรากำลังดูทีวีกันอยู่ ผมจำได้ว่าผู้หญิงเดินออกจากห้องผมไปก่อน จากนั้นผมก็หลับ
ผมตื่นมาเจอยายของผมกับเพื่อนของยาย ยายกำลังจะออกไปขายของ(ยายผมขายข้าวแกง) พอยายออกไปผมก็หลับ
ผมตื่นมาเจอป้าคนนึง ป้าคนนั้นเคยพักอยุ่ไกล้ๆห้องพักเก่าของผม แต่เหมือนจะเข้ามาเดินในห้องผมเฉยๆ แล้วก็ออกไป ผมสะลึมสะลือแล้วก็หลับต่อ
จากตอนนี้ผมเริ่มบอกจิตใต้สำนึกผมว่ามันเริ่มไม่ใช่ความจริงละ แต่ว่าก็แยกแยะไม่ได้ทุกครั้งที่ผมตื่นถัดๆไป ว่าผมยังฝันอยู่หรือเปล่า
ผมตื่นมาอีกครั้งเพราะมีคนมาปาร์ตี้ที่ห้องผม ทุกคนสนุกสนานกันหมด ยกเว้นคนถือไมค์ เขาก็พูดปกติแต่ชุดเขาไม่ปกติ เขาสวมชุดสีดำมีฮูดและยืนหันหลังให้ผม ผมบอกตัวเองว่าไม่จริงจากนั้นทุกคนหายไป และผมก็ไปนอนต่อ
ผมตื่นขึ้นมาเจอป้าคนนั้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาอยู่ตรงหัวนอนผม เขานั่งยองๆและยกมือไหว้ผม และผมยังเห็นลำตัวครึ่งล่างของใครอีกคนซึ่งผมไม่กล้าใช้สายตามองขึ้นไปดู ผมเริ่มคิดว่ามันน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ผมหลับตาและบอกว่าม้นคือฝันทั้งหมด และผมก็ลุกขึ้นทันที ทุกอย่างว่างเปล่านี่คือห้องของผมแน่นอน ผมเดินเปิดประตูจากห้องผมออกไปก็ออกมาเป็นซอยเล็กๆซอยนึงะ ผมเดินตามซอยออกไปเห็นเด็กๆเล่นกันสนุกสนาน แต่ไม่ได้สนใจผมเลย สักพักนึงมีมอไซขับออกมาพุ่งตรงมาทางผมและเหมือนจะไม่เบรคเลย ผมก็ร้องเฮ้ย มอไซขับผ่านผมออกไปแบบทะลุผ่านไป ผมเริ่มร้องไห้และผมคิดว่าผมตายแล้วจริงๆ ผมยังคิดว่าตอนที่ผมตื่นมาครั้งสุดท้ายนั่นก็ห้องผมจริงๆ ซึ่งมันคล้ายภาพจริงมาก แต่หอพักกุอยู่ชั้นห้านะเว้ย ออกมาจะเจอซอยอะไรนี่ได้ไง แล้วซอยอะไรก็ไม่รู้ซึ่งไม่ได้มีอยู่ในแถวย่านพักผมเลย
ผมเริ่มบังคับให้ตัวเองตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กระพิบตาหลายๆรอบ จนพบว่านี้ผมฝันไป ขอบคุณที่มันเป็นความฝัน ผมหดหู่มากเลยตอนนี้ ผมฝันได้แปลกมากในชีวิตเลยก็ว่าได้
ฝันได้แปลกที่สุดในชีวิต 24 ปี
ถ้าเข้าเรื่องเลย ผมเป็นนักดนตรีใช่ไหมครับ เวลานอนผมก็จะไม่เหมือนชาวบ้าน ผมจะเป็นคนกลางคืนซะมากกว่า ผมจะนอนซักเวลา 6-7 โมงเช้า(แล้วแต่) แต่ฝันพวกนี้บังคับให้ผมตื่นมาช่วงเวลา 10 โมง ถึง 10 โมงครึ่งตลอด
วันที่ 1 มิ.ย. คือวันนี้ผมฝันแปลกที่สุดคิดว่าในชีวิตผมแล้ว แล้วสถานที่ก็เป็นที่เดิมคือในห้องเช่าผม ผมเริ่มนอนก็น่าจะประมาณ 6 โมงเช้าหน่อยๆ โดยแรกเริ่มฝัน ผมอยุ่กับผู้หญิงที่ผมเคยแอบชอบกับคนที่ผมเคยมีเรื่องทะเลาะกันเป็นผู้ชายรุ่นพี่ (สองคนนี้อยู่คนละที่คนละจังหวัด) ทั้งคู่อยุ่ในห้องพักผมรวมตัวผมด้วย พวกเรากำลังดูทีวีกันอยู่ ผมจำได้ว่าผู้หญิงเดินออกจากห้องผมไปก่อน จากนั้นผมก็หลับ
ผมตื่นมาเจอยายของผมกับเพื่อนของยาย ยายกำลังจะออกไปขายของ(ยายผมขายข้าวแกง) พอยายออกไปผมก็หลับ
ผมตื่นมาเจอป้าคนนึง ป้าคนนั้นเคยพักอยุ่ไกล้ๆห้องพักเก่าของผม แต่เหมือนจะเข้ามาเดินในห้องผมเฉยๆ แล้วก็ออกไป ผมสะลึมสะลือแล้วก็หลับต่อ
จากตอนนี้ผมเริ่มบอกจิตใต้สำนึกผมว่ามันเริ่มไม่ใช่ความจริงละ แต่ว่าก็แยกแยะไม่ได้ทุกครั้งที่ผมตื่นถัดๆไป ว่าผมยังฝันอยู่หรือเปล่า
ผมตื่นมาอีกครั้งเพราะมีคนมาปาร์ตี้ที่ห้องผม ทุกคนสนุกสนานกันหมด ยกเว้นคนถือไมค์ เขาก็พูดปกติแต่ชุดเขาไม่ปกติ เขาสวมชุดสีดำมีฮูดและยืนหันหลังให้ผม ผมบอกตัวเองว่าไม่จริงจากนั้นทุกคนหายไป และผมก็ไปนอนต่อ
ผมตื่นขึ้นมาเจอป้าคนนั้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาอยู่ตรงหัวนอนผม เขานั่งยองๆและยกมือไหว้ผม และผมยังเห็นลำตัวครึ่งล่างของใครอีกคนซึ่งผมไม่กล้าใช้สายตามองขึ้นไปดู ผมเริ่มคิดว่ามันน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ผมหลับตาและบอกว่าม้นคือฝันทั้งหมด และผมก็ลุกขึ้นทันที ทุกอย่างว่างเปล่านี่คือห้องของผมแน่นอน ผมเดินเปิดประตูจากห้องผมออกไปก็ออกมาเป็นซอยเล็กๆซอยนึงะ ผมเดินตามซอยออกไปเห็นเด็กๆเล่นกันสนุกสนาน แต่ไม่ได้สนใจผมเลย สักพักนึงมีมอไซขับออกมาพุ่งตรงมาทางผมและเหมือนจะไม่เบรคเลย ผมก็ร้องเฮ้ย มอไซขับผ่านผมออกไปแบบทะลุผ่านไป ผมเริ่มร้องไห้และผมคิดว่าผมตายแล้วจริงๆ ผมยังคิดว่าตอนที่ผมตื่นมาครั้งสุดท้ายนั่นก็ห้องผมจริงๆ ซึ่งมันคล้ายภาพจริงมาก แต่หอพักกุอยู่ชั้นห้านะเว้ย ออกมาจะเจอซอยอะไรนี่ได้ไง แล้วซอยอะไรก็ไม่รู้ซึ่งไม่ได้มีอยู่ในแถวย่านพักผมเลย
ผมเริ่มบังคับให้ตัวเองตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กระพิบตาหลายๆรอบ จนพบว่านี้ผมฝันไป ขอบคุณที่มันเป็นความฝัน ผมหดหู่มากเลยตอนนี้ ผมฝันได้แปลกมากในชีวิตเลยก็ว่าได้