ด้วยเหตุที่เกิดคือพี่ชายของแฟนเค้าซื้อรถมาแต่เค้าไม่ส่งต่อ เค้าเอารถไปให้แม่ใช้ที่ต่างจังหวัดแล้วเค้าก็ให้แม่ส่งต่อ แล้วแม่ส่งไม่ไหวแฟนเราเลยอาสาส่งให้
....เริ่มเลยนะ แฟนเราเรียนจบแต่ยังหางานไม่ได้ พี่ชายเลยชวนมาทำงานด้วยที่ กทม. จากนั้นปัญหาทุกอย่างก็ค่อยๆเริ่มก่อตัวขึ้น การอยู่ด้วยกันมันดีช่วยประหยัดได้หลายๆอย่าง ไหนค่าห้องไหนค่าน้ำค่าไฟ ไหนค่าทุกสิ่งอย่าง ช่วยๆกันออก แต่ด้วยที่ว่ารู้เท่าไม่ถึงการของความเจ้าเลพี่ชายตัวเอง เหมือนหลอกมาแบ่งเบาหรือยังไงไม่รู้ คือไปอยู่ก็ไม่อยู่เสียเปล่านะ แฟนเราจ่ายค่าไฟค่าเน็ต ร่วมๆแล้วก็1500ต่อเดือน แต่ถ้าเปรียบเทียบกับการเช่าห้องอยู่ก็ถือว่าถูกแหละ แต่ของหลายๆอย่างในบ้านนะ มันก็ตังแฟนเราออกคนละครึ่งอ่ะ เครื่องผ้าก็ออกคนละครึ่ง ไหนพี่ชายอยากได้ลูวิ่งก็มาพูดว่าถ้ากูซื้อก็ต้องเล่นแหละคนละครึ่งกัน จะซื้อกระเป๋าให้แม่ก็คนละครึ่งซึ่งกระเป๋าใบละ800เองนะ จริงๆมันก็ไม่แพงเลยสำหรับคนมีตังอย่างเค้า 😆 คำว่ามีตังของเค้านะ บอกเราว่าเงินเดือนเดือนหนึ่งได้6-7หมื่นต่อเดือนได้จากเงินเดือนและทำโต๊ะบอล มันก็ได้จริงแหละ ได้มาแต่ไม่ได้ใช้เพราะเงินโต๊ะบอลอะเงินเค้าไม่ใช่เงินตัวเอง และที่สำคัญชอบพูดให้ตัวเองดูดีว่ารู้จักคนเยอะแยะในเขตปทุมตำรวจนายใหญ่ก็รู้ แต่เพื่อนโดนรถชนคู่กรณีเมาแล้วขับยังช่วยไม่ได้เลย ที่สำคัญเลยนะ พี่สะใภ้ร้ายคูณ2ทำพูดจาดี แต่ในใจไม่เอาใครเลย แม้แต่พ่อแม่ผัว อะไรอะไรก็เอาแต่ทางญาติตัวเอง ด้วยความที่แฟนเรารักแม่เค้ามากเรารู้เลย อะไรที่แม่สบายแฟนเราทำหมด แม้แต่ก่อนทำเกษตรอยู่บ้าน แฟนเราก็ทำช่วยทุกอย่าง ทั้งที่น้องคนถัดไปจากเค้าไม่เอาไหนเลย วันๆก็โกหกไปข้างนอกตลอดอ้างแต่ว่าไปทำงานส่งครู ที่ไหนได้ไปเล่นกับเพื่อน งานทุกอย่างก็เป็นแฟนเราทำช่วยพ่อ ส่วนพี่ชายก็มีแต่ปัญหากวนใจแม่ ซื้อรถมาส่งไม่ได้ทำเป็นให้แม่ใช้อยากได้คันใหม่ เอาคันใหม่มาก็ถูกแฟนเก่าเอาไปเพราะออกเป็นชื่อเค้า อยากได้คันใหม่อีก ให้แม่ไปออกให้เป็นชื่อแม่ และก็อยากได้อีกก็ใช้ชื่อเมียปัจจุบัน เพราะชื่อตัวเองออกไม่ได้ติดแบล็คลิส 🙄 ท้ายที่สุดรถคันแรกที่ให้แม่ใช้ก็ต้องเป็นแฟนเราส่งเพราะเกษตรกรณ์ช่วงนี้ไม่ได้กำไรเลยมีแต่ขาดทุน บอกแฟนเราส่งก็บอกว่าส่งไปเถอะเงินเก็บ ส่งหมดค่อยรีไฟแนนซ์เอาเงินออกมา คือคิดไหมจะรีไฟแนนซ์เอาออกมาให้แม่ส่งอีกหรอ มันก็ไม่ใช่นะ แต่เราก็บอกแฟนเราเสมอว่าส่งไปเถอะถึงชื่อจะเป็นชื่อเค้าแต่รถพ่อแม่ก็ได้ใช้ แฟนเราเลยอาสาส่งจนหมดเมื่อสิ้นเดือนกุมภาที่ผ่านมา ส่งหมดแล้วเราก็คิดว่าพี่ชายจะโอนเป็นชื่อแม่เลย เพราะตกลงกันแรกๆเลยว่าส่งเสร็จจะโอนให้แม่เลย ก็เลื่อนไปสิ้นเดือนหน้านะจะไปโอน พอถึงเวลาหยุดไม่ได้ หาเวลาปิดร้านไม่ได้ เลื่อนไปอีก เลื่อนไปเรื่อยๆ เลื่อนจนเราคิดว่าอะไม่ใช่ละคิดไรอยู่รึเปล่าเพราะรถเป็นชื่อเค้า และด้วยความที่ว่าแฟนเรากับพี่ชายเค้าทะเบาะกันหนักถึงขั้นที่ว่าไล่น้องออกจากบ้านเพราะเหตุผลติดเพื่อน แต่ก็ติดจริงแหละที่ติดไม่ใช่ไปไหนนะ ติดกินเหล้าแล้วกลับดึก อีกอย่างเวลาพี่ชายเค้าชวนเพื่อนที่ทำงานมากินเหล้าที่บ้านเพื่อนไม่ค่อยอยากจะมา แต่แหนเราชวนเพื่อนที่ทำงานมาเต็มบ้านเลย เพราะนิสัยการคุยการจาต่างกัน พี่ชายเค้าจะคุยโม้โอ้อวดสะส่วนมาก มาบ่อยๆพี่ชายและพี่สะใภ้เริ่มไม่พอใจเลยมีปัญหากัน ด้วยความโชคดี ที่มีเพื่อนทำงานที่ใจดีดีจริงๆ วันที่พี่ชายเค้าไล่ เพื่อนที่ทำงานเค้าก็ไปรับ และให้พักอาศัยอยู่บ้านด้วยเป็นเดือนแน่ะ จนกว่าจะได้ห้องใหม่ นี่แหละปัญหาที่สะสมมา แต่ก่อนพี่เค้าทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ห้างหนึ่งในย่านรังสิต แต่ด้วยความพูดโว้โอ้อวดมากมาย จนเพื่อนที่ทำงานไม่เชื่อ บอกว่าส่งรถให้แม่ ซื้อแอร์ให้น้อง ส่งตังให้แม่ พูดไปทุกสิ่งอย่าง จนเพื่อนที่ทำงานไม่มีใครเอาเลยอ่ะด้วยนิสัยหลายๆอย่างจรอึดอัดออกจากงานไปเปิดธุรกิจส่วนตัวขายของ และเรื่องกวนใจก็มีให้แม่มาตลอดจากที่ทะเลาะกันตอนนั้น เดือดเค้าจนที่ว่าแฟนเราทำเรื่องซื้อคอนโด ก็บ่นกับแม่ว่าบ้านนะส่งยาวกว่ารถนะให้มันคิดดีๆนะ เอออออ เราส่งกันป่ะ เค้าไม่ได้ส่งจะเดือนร้อนทำไม อ่ะโทบอกแม่อีกละ ที่ได้ออกจากงานเพราะน้อง เออออ แฟนเราก็ไม่ได้ทำอะไรให้นะ มันเป็นคนเชื่อคนง่ายด้วยซ้ำ บอกทำไรทำ ไม่นานโทยืมตังแม่เอามาลงทุนก่อน มิน้ำซ้ำนะโทมายืมแฟนเราอีกอะ โถ่ถถถถถ ไม่อายเลยคำพูดที่เค้าด่าทอเรากะแฟน สุดท้ายวันหนึ่งกลับมาขอความช่วยเหลือจากเรา
คุณเคยเหนื่อยกับครอบครัวแฟนไหม
....เริ่มเลยนะ แฟนเราเรียนจบแต่ยังหางานไม่ได้ พี่ชายเลยชวนมาทำงานด้วยที่ กทม. จากนั้นปัญหาทุกอย่างก็ค่อยๆเริ่มก่อตัวขึ้น การอยู่ด้วยกันมันดีช่วยประหยัดได้หลายๆอย่าง ไหนค่าห้องไหนค่าน้ำค่าไฟ ไหนค่าทุกสิ่งอย่าง ช่วยๆกันออก แต่ด้วยที่ว่ารู้เท่าไม่ถึงการของความเจ้าเลพี่ชายตัวเอง เหมือนหลอกมาแบ่งเบาหรือยังไงไม่รู้ คือไปอยู่ก็ไม่อยู่เสียเปล่านะ แฟนเราจ่ายค่าไฟค่าเน็ต ร่วมๆแล้วก็1500ต่อเดือน แต่ถ้าเปรียบเทียบกับการเช่าห้องอยู่ก็ถือว่าถูกแหละ แต่ของหลายๆอย่างในบ้านนะ มันก็ตังแฟนเราออกคนละครึ่งอ่ะ เครื่องผ้าก็ออกคนละครึ่ง ไหนพี่ชายอยากได้ลูวิ่งก็มาพูดว่าถ้ากูซื้อก็ต้องเล่นแหละคนละครึ่งกัน จะซื้อกระเป๋าให้แม่ก็คนละครึ่งซึ่งกระเป๋าใบละ800เองนะ จริงๆมันก็ไม่แพงเลยสำหรับคนมีตังอย่างเค้า 😆 คำว่ามีตังของเค้านะ บอกเราว่าเงินเดือนเดือนหนึ่งได้6-7หมื่นต่อเดือนได้จากเงินเดือนและทำโต๊ะบอล มันก็ได้จริงแหละ ได้มาแต่ไม่ได้ใช้เพราะเงินโต๊ะบอลอะเงินเค้าไม่ใช่เงินตัวเอง และที่สำคัญชอบพูดให้ตัวเองดูดีว่ารู้จักคนเยอะแยะในเขตปทุมตำรวจนายใหญ่ก็รู้ แต่เพื่อนโดนรถชนคู่กรณีเมาแล้วขับยังช่วยไม่ได้เลย ที่สำคัญเลยนะ พี่สะใภ้ร้ายคูณ2ทำพูดจาดี แต่ในใจไม่เอาใครเลย แม้แต่พ่อแม่ผัว อะไรอะไรก็เอาแต่ทางญาติตัวเอง ด้วยความที่แฟนเรารักแม่เค้ามากเรารู้เลย อะไรที่แม่สบายแฟนเราทำหมด แม้แต่ก่อนทำเกษตรอยู่บ้าน แฟนเราก็ทำช่วยทุกอย่าง ทั้งที่น้องคนถัดไปจากเค้าไม่เอาไหนเลย วันๆก็โกหกไปข้างนอกตลอดอ้างแต่ว่าไปทำงานส่งครู ที่ไหนได้ไปเล่นกับเพื่อน งานทุกอย่างก็เป็นแฟนเราทำช่วยพ่อ ส่วนพี่ชายก็มีแต่ปัญหากวนใจแม่ ซื้อรถมาส่งไม่ได้ทำเป็นให้แม่ใช้อยากได้คันใหม่ เอาคันใหม่มาก็ถูกแฟนเก่าเอาไปเพราะออกเป็นชื่อเค้า อยากได้คันใหม่อีก ให้แม่ไปออกให้เป็นชื่อแม่ และก็อยากได้อีกก็ใช้ชื่อเมียปัจจุบัน เพราะชื่อตัวเองออกไม่ได้ติดแบล็คลิส 🙄 ท้ายที่สุดรถคันแรกที่ให้แม่ใช้ก็ต้องเป็นแฟนเราส่งเพราะเกษตรกรณ์ช่วงนี้ไม่ได้กำไรเลยมีแต่ขาดทุน บอกแฟนเราส่งก็บอกว่าส่งไปเถอะเงินเก็บ ส่งหมดค่อยรีไฟแนนซ์เอาเงินออกมา คือคิดไหมจะรีไฟแนนซ์เอาออกมาให้แม่ส่งอีกหรอ มันก็ไม่ใช่นะ แต่เราก็บอกแฟนเราเสมอว่าส่งไปเถอะถึงชื่อจะเป็นชื่อเค้าแต่รถพ่อแม่ก็ได้ใช้ แฟนเราเลยอาสาส่งจนหมดเมื่อสิ้นเดือนกุมภาที่ผ่านมา ส่งหมดแล้วเราก็คิดว่าพี่ชายจะโอนเป็นชื่อแม่เลย เพราะตกลงกันแรกๆเลยว่าส่งเสร็จจะโอนให้แม่เลย ก็เลื่อนไปสิ้นเดือนหน้านะจะไปโอน พอถึงเวลาหยุดไม่ได้ หาเวลาปิดร้านไม่ได้ เลื่อนไปอีก เลื่อนไปเรื่อยๆ เลื่อนจนเราคิดว่าอะไม่ใช่ละคิดไรอยู่รึเปล่าเพราะรถเป็นชื่อเค้า และด้วยความที่ว่าแฟนเรากับพี่ชายเค้าทะเบาะกันหนักถึงขั้นที่ว่าไล่น้องออกจากบ้านเพราะเหตุผลติดเพื่อน แต่ก็ติดจริงแหละที่ติดไม่ใช่ไปไหนนะ ติดกินเหล้าแล้วกลับดึก อีกอย่างเวลาพี่ชายเค้าชวนเพื่อนที่ทำงานมากินเหล้าที่บ้านเพื่อนไม่ค่อยอยากจะมา แต่แหนเราชวนเพื่อนที่ทำงานมาเต็มบ้านเลย เพราะนิสัยการคุยการจาต่างกัน พี่ชายเค้าจะคุยโม้โอ้อวดสะส่วนมาก มาบ่อยๆพี่ชายและพี่สะใภ้เริ่มไม่พอใจเลยมีปัญหากัน ด้วยความโชคดี ที่มีเพื่อนทำงานที่ใจดีดีจริงๆ วันที่พี่ชายเค้าไล่ เพื่อนที่ทำงานเค้าก็ไปรับ และให้พักอาศัยอยู่บ้านด้วยเป็นเดือนแน่ะ จนกว่าจะได้ห้องใหม่ นี่แหละปัญหาที่สะสมมา แต่ก่อนพี่เค้าทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ห้างหนึ่งในย่านรังสิต แต่ด้วยความพูดโว้โอ้อวดมากมาย จนเพื่อนที่ทำงานไม่เชื่อ บอกว่าส่งรถให้แม่ ซื้อแอร์ให้น้อง ส่งตังให้แม่ พูดไปทุกสิ่งอย่าง จนเพื่อนที่ทำงานไม่มีใครเอาเลยอ่ะด้วยนิสัยหลายๆอย่างจรอึดอัดออกจากงานไปเปิดธุรกิจส่วนตัวขายของ และเรื่องกวนใจก็มีให้แม่มาตลอดจากที่ทะเลาะกันตอนนั้น เดือดเค้าจนที่ว่าแฟนเราทำเรื่องซื้อคอนโด ก็บ่นกับแม่ว่าบ้านนะส่งยาวกว่ารถนะให้มันคิดดีๆนะ เอออออ เราส่งกันป่ะ เค้าไม่ได้ส่งจะเดือนร้อนทำไม อ่ะโทบอกแม่อีกละ ที่ได้ออกจากงานเพราะน้อง เออออ แฟนเราก็ไม่ได้ทำอะไรให้นะ มันเป็นคนเชื่อคนง่ายด้วยซ้ำ บอกทำไรทำ ไม่นานโทยืมตังแม่เอามาลงทุนก่อน มิน้ำซ้ำนะโทมายืมแฟนเราอีกอะ โถ่ถถถถถ ไม่อายเลยคำพูดที่เค้าด่าทอเรากะแฟน สุดท้ายวันหนึ่งกลับมาขอความช่วยเหลือจากเรา