รู้สึกไม่ชอบน้องตัวเอง หงุดหงิดเวลาเห็นหน้า

เรากับน้องห่างกัน 7 ปี เรารู้สึกไม่ชอบน้องตัวเองเลยพักนี้ ไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร ลึกๆเราอิจฉาน้องหรอ ก็ไม่รู้เหมือนกัน
เรารู้สึกว่าน้องชอบทำตาม พยายามจะทำเหมือนเรา ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัว ไลฟ์สไตล์  
ชอบเอาเสื้อผ้าเราไปใส่ ไม่ขออนุญาติ ทั้งกระเป๋ารองเท้าด้วย อาหารการกินก็เหมือนกัน
เรากำลังลดนน. ควบคุมอาหารอยู่ เราซื้ออะไรมานางก็จะกินตามทำตามไปหมดทุกอย่าง
ของที่เราเตรียมไว้นางก็เอาออกมาใช้ มันน่าเบื่อมาก แค่เห็นหน้าก็หงุดหงิดแล้ว
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย พยายามไม่สนใจไม่ใส่ใจ แต่มันทำไมได้จริงๆคะ
บางครั้งเราเลือกที่จะอยู่คนละที่ ถ้าน้องอยู่ห้องข้างนอกเราจะอยู่ข้างใน พยายามไม่ให้เจอกัน
แต่ตอนนี้น้องปิดเทอม เลยกลับมาอยู่บ้าน เราเลยไม่ค่อยอยากอยู่บ้านเลยค่ะ มันอึดอัดรำคาญตา รำคาญใจมากๆเลย
รู้นะคะว่าเป็นแบบนี้ไม่ดีเลยไม่มีเหตุผลเลย เราก็อยากให้ความรู้สึกแบบนี้หายไป แต่มันทำไม่ได้ซักที
ยิ่งมาเจอแม่พูดว่าหมอดูบอกว่าอนาคตเราจะลำบากกว่าน้อง มันทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่กับน้องลงไปอีก
เหมือนลึกๆเราก็คงอิจฉาน้องมั่ง ที่พ่อแม่ให้ความรักเอาใจใส่กับน้องมากกว่าเรามาตั้งแต่เด็กๆ
เห้ออออออออออ ไม่รู้จะทำยังไงดี ระบายกับใครเขาก็คงไม่เข้าใจเนอะ ดูๆแล้วเรามันก็คือเด็กขี้อิจฉาคนนึง
เราก็อยากเป็นพี่ที่คุยดีๆกับน้องได้แบบคนอื่นเหมือนกันนะ จริงๆถ้าถามถึงโมเม้นคุยกันดีๆมันก็มีนะคะ
แต่ไม่ดีมันมีเยอะกว่า มันเป็นเพราะเราเองนี้แหละที่ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้
ไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้