มีคนหาว่าเราเกาะย่ากิน ไม่ทราบว่าคำว่าเกาะกินนี่ใช้ถูกต้องรึป่าว

บ้านเรามีกิจการส่วนตัวคือ ค้าขาย ในทุกๆวันเราก็จะออกมาช่วยขายของซึ่งย่าเราเป็นเจ้าของกิจการ เราช่วยได้เงินเดือน ก็เหมือนกับเราก็ทำงานรับจ้างขายของให้ย่า แต่แม่มาเล่าให้ฟังว่า ตอนไปซื้อทอง อาม่า ซึ่งเป็นแม่เจ้าของร้านทองร้านนั้น ซึ่งก็รู้จักกับทางบ้านเราเพราะซื้อขายทองร้านเขาเป็นประจำ อาม่าพูดกับแม่เราว่า
อาม่า : "ลูกลื้อได้เรียนพิเศษ รึป่าว"
แม่ : ไม่ได้เรียนจ้ะ
อาม่า : ทำไมไม่ให้เรียนพิเศษล่ะ สมัยนี้ต้องรีบเรียนนะ มัวแต่เกาะย่ากิน
แม่มาเล่าให้เราฟังเราก็ งงๆ นะ ว่าเราเกาะย่ากินตรงไหน เราก็ทำงานนะ ถ้าไม่ทำแล้วได้เงิน ได้กิน ก็ว่าไปอย่าง
คือว่า อาม่า ลูกชายแก 2 คน เป็นนักเรียนนอก ทั้งคู่ จบอะไรไม่รู้แต่ก็ขายทองทั้งคู่ แล้วหลานสาวของลูกชายคนโตแกก็เรียนที่อังกฤษ แต่เราจบแค่ ม. 2 สาเหตุที่ไม่ได้เรียนต่อเพราะ ปู่เป็นอัมพฤกษ์ พ่อติดคุก เราก็เลยต้องออกจาก รร. ทั้งๆที่เราก็เรียนดีนะ ผอ.โรงเรียนยังมาตามถึงบ้านขอย่าว่า ให้เราเรียนต่อ แต่ก็ไม่ได้เพราะกิจการไม่มีคนช่วยจะให้จ้างลูกน้องมาขาย ก็ไม่ต้องกินพอดีโดนจิ๊กตังหมด เราก็ไม่เข้าใจนะทุกวันนี้เราก็ช่วยงานที่บ้ายอยู่ก็ได้ตังเดือนไหนรายได้น้อยก็ได้ตามน้อย เกาะกินตรงไหนไม่รู้ อาม่าเข้าใจคำว่าเกาะกินผิด หรือ มาตรฐานสูงเดินไปมองคนอย่างเราที่เรียนน้อย ช่วยกิจการของบ้านเราเอง ว่าเกาะกิน ทุกท่านคิดว่าอย่างไรคะ อาม่าแกพูดถูกรึป่าวคะ