เพลิงนารี

EP1. ณ สนามบินดอนเมือง มีผู้คนพรุพรานมีหญิงสาวกำลังเดินมาอย่างทะมัดทะแมงเธอกวาดตาไปรอบๆๆ
มีเสียงหนึ่งเข้ามา
มาริศา!!!!!!! มาริศาทางนี้!!!!!
เเล้วเธอทั้งสองก็สวมกอดกัน
มาริศา:คิดถึงจัง ไม่ใด้เจอกันนานเลยยัยนุช
นุชนาถ:ฉันก็คิดถึงแก่เหมือนกัน ไม่ใด้เจอกัน5-6แร้วมั้ง ว่าแต่แก่จะกลับบ้านเลยไม่ หรือจะไปดริ้งต่อ
มาริศา:ไม่อะฉันจะไปที่หนึ่ง ถึงฉันกลับไปก็ไม่มีใครรอฉันอยู่ดี
2ชั้วโมงผ่านไป
สวัสดีคะคุณมาริศา
มาริศา:สวัสดีดีจ๊ะ ช่วยเอาไปจัดจานให้หน่อย แล้วคุณแม่ละ
..............
มาริศา:จ๊ะแอ่ สวัสดีคะคุณแม่
อมร:นิลูกกลับตั้งแต่เมือไร หิวหรือยังลูก
มาริศา:พึ่งกลับมาคะ ถึงปุ้มก็มาหาปัปเลย ศาหิวจนกินช้างใด้ทั้งตัวแล้วคะ
อมร:กลับมาแล้วคุณะพ่อรู้หรือยัง ปานี้คงรออยู่แล้วละ
มาริศา:ถึงกลับไปก็ไม่มีใครอยู่หรอกคะ คงติดงานมั่งคะ บ้างานซะตายไปว่าแต่ฝีมือการทำอาหารคุณแม่อร่อยจัง
นุชนาถ:ฉันกลับก่อนละ ว่าแต่แก่จะกลับพร้อมฉันไม่
มาริศา:ไม่อะ!!!แก่กลับไปเถอะฉันจะนอนที่นี้ บาย!!
รุ่งเช้าตอน8โมง
มาริศา: Goog morning คะคุณแม่ที่นี้อากาศดีจังไม่ใด้สูดอากาศดีๆๆแบบนี้มานานแล้วคะ
อมร:ศาลูก
มาริศา:คะแม่
อมร:แม่ว่าลูกบ้านนู้นเถอะ
มาริศา:ทำไมแม่พูดแบบนี้คะ แม่ไม่รักศาแล้วเหรอคะ
อมร:ไม่ใข่แบบนั้น ลูกไม่อยากเจอคนที่แย้งของเราเหรอ แม่ว่ามันเวลาแล้วละ
มาริศา:คะ มันถึงเวลาแล้วที่พวกมันต้องชดใช้ที่ทำกับเรา
..........................