[ชวนคุย] Kagurabachi ตอนที่ 90 คิริจัง | ตอนที่ 91 นัตสึกิ

- หลังจากตอนที่แล้ว ยูระก็บอกลูกทีมว่าให้ล่วงหน้าไปก่อนได้เลย แล้วก็ให้เรียกโฮคุโตะมาด้วย
- มีผู้หญิงไว้ผมทรงมิโกะ คนนึงที่คิริจังบอกว่า ไปเป็นลิ่วล้อของอัครอัคคีตั้งแต่เมื่อไหร่
- และผู้หญิงมิโกะคนนั้นก็ตั้งท่าโจมตีบางอย่าง แล้วบอกว่า ตัวเธอไม่ใช่ลิ่วล้อ แค่คิดแบบเดียวกับอัครอัคคีมาตั้งแต่สิบแปดปีก่อน

ฮาคุริ : ต้องรีบไปเอาชินอุจิ ถ้ามีผมอยู่ เราก็รอดจากพวกมันได้
คิริจัง : ฮาคุริน... คือซาซานามิ ฮาคุริ หรอเนี่ย
ฮาคุริ : ใช่แล้ว
คิริจัง : โอเค งั้นชีวิตเธอฉันจะดูแลเอง



- คิริจัง เปิดเผยอาวุธของตัวเองออกมา อาวุธของเธอคือดาบใหญ่ โอนิจิกะ (ปทุมธารยักษ์)
ดาบขนาดใหญ่เล่มนี้ยาวกว่า 2 เมตร (ดาบสูงกว่าตัวคิริจังเองด้วยซ้ำ) ความยาวของมันทำให้ยากต่อการต่อสู้ในที่แคบหรือระยะประชิด
ความหนักทำให้ขาดความคล่องตัว และยากที่จะฟันต่อเนื่องหรือรับมือกับศัตรูที่รวดเร็ว

ฮาคุริ : ทำไมใช้ดาบแบบนั้นละครับ
คิริจัง : ก็เพราะมันใหญ่ แล้วก็น่ารักไง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- สาเหตุที่คิริจังพูดจาใหญ่โต เป็นเพราะฝีมือการใช้ดาบของเธอยอดเยี่ยมมาก หากจุดหมุนของการโจมตีอยู่ที่ด้ามของดาบ
จะเลี่ยงข้อเสียบที่กล่าวไปไม่ได้เลย สิ่งที่เธอทำจึงไม่ใช่การฟันดาบ แต่เป็นการ ร่ายรำ ไปพร้อมกับมันโดยมีดาบเป็นแกนหลัก
เธอใช้ท่วงท่าในการฟันที่แนบเนียนไปกับร่างกาย กำจัดข้อเสียไปพร้อม ๆ กับใช้ประโยชน์จากความยาวและความหนัก
จดเหมือนดาบใหญ่กำลังอาละวาดด้วยตัวมันเอง



- ผู้หญิงทรงผมมิโกะ บอกว่าคิริจังไม่มีช่องโหว่ให้โจมตีเลย
- อุรุฮะที่ต่อสู้กับยูนะอยู่ก็มีแว็ปนึงที่หันไปดูคิริจัง

- และแล้ว อุรุฮะ กับคิริจังก็เริ่มรู้สึกว่า ตัวหนักขึ้น

ยูระ : ก็เป็นบาปกรรมของคนที่ฟันของมงคลไง
อุรุฮะ : ไอ้สิงโตเชิดนั่นหรอ มันคือาคมที่ส่งผลบางอย่างกับคนที่โจมตีแน่ ๆ

- คิริจังที่เริ่มรู้ตัวว่า ศัตรูของตัวเองกำลังรอให้คิริหมดแรง คิริจึงส่งฮาคุริลงไปยังพื้นข้างใต้
และคิริจังก็โดนสิงโตเชิดกัน อย่างแรง ผู้หญิงมิโกะได้จังหวะก็วิ่งเข้าไปโจมตี แต่ถูกคิริหยุดไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว

คิริจัง : โทษทีนะ ฉันชินกับอะไรเร็ว ๆ แบบนี้แล้วล่ะ จับตัวได้แล้วแบบนี้ก็จะได้ฟันมันไปพร้อม ๆ กันเลย

- และคิริจังก็กำจัดศัตรูพร้อมสิงโตเชิดลงอย่างง่ายดาย
- ฮาคุริที่ยืนอยู่ด้านล่างก็มองด้วยความยินดี ก่อนที่ โฮคุตะ จะปรากฎตัวพร้อมถามว่า อุรุฮะ อยู่ที่ไหน

---

โฮคุตะ : นี่ อุรุฮะอยู่ไหนละ แกคือ ซาซานามิ ฮาคุริ สินะ

- คิริจังที่เห็นเหมือนฮาคุริกำลังจะแย่ ก็รีบเข้าไปช่วย แต่ถึงโต้กลับด้วยการอีกฝ่ายจับที่คอ
- ฮาคุริ ใช้คลื่นดับสูญ แต่โฮคุตะไม่ขยับเลยแม้แต่ก้าวเดียว แถมดันพลังของฮาคุริกลับไปได้ด้วย

โฮคุตะ ; อุรุฮะอยู่ที่ไหน อันนี้ไม่ไม่รู้จริงๆ หรือไม่อยากตอบ
คิริจัง : โทษที อย่างหลัง
โฮคุตะ : เห้อ น่าเสียดาย

- ในจังหวะที่เหมือนโฮคุตะกำลังจะฆ่าคิริจัง มิซากะ นัตสึกึ ก็ปรากฎตัว

นัตสึกิ : แกตาย



คิริจัง : เห้ย นัตสึกิ มาพอดีเลยนะ
นัตสึกิ : อย่าเรียกห้วน ๆ ได้ไหม ฉันแก่กว่าเธอนะ บอกกี่ครั้งแล้ว
ฉันชื่อมิซากะ นัตสึกิ พี่ชายฉันคือ อิบุกิ เป็นผู้ทำสัญญาดาบคุเรกุโมะคนก่อน เมื่อสามปีก่อนเขาถูกฆ่าตายโดนอัครอัคคี สัญลักษณ์แบบนั้น
แกเป็นอัครอัคคีสินะ

โฮคุตะ : ใช้แล้ว ฉันชื่อโฮคุตะ ถ้าแกชนะฉันได้ ฉันจะบอกให้ว่าใครฆ่าพี่ของแก กลับกันถ้าฉันชนะแกต้องบอกฉันว่าอุรุฮะ อยู่ที่ไหน
คิริจัง ; มันพูดเป็นอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ
นัตสิกิ : แล้วจะตามหาอุรุฮะไปทำไม
โฮคุตะ : ดาบของฉันไม่ได้มีไว้เพื่ออยู่รอด แต่มีไว้เพื่อลิ้มรสชาติการต่อสู้แบบสุดชีวิต
การงัดเอาทุกอย่างมาใช้ในการต่อสู้แบบสุดชีวิต จะทำให้การฝึกฝนที่ผ่านมาแสดงศักยภาพมากที่สุด
และยอดนักดาบคือคนที่ช่วยให้มันเป็นจริง
นัตสิกิ :  หมายถึงเจ้าอุรุฮะนะหรอ

- นัตสึกิ กล่าวต่อว่า โฮคุตะมัวแต่สนใจฉายาในอดีต จนมองข้ามยอดนักดาบแบบเขาไป
- นัตสิกิ โจมตีโฮคุตะด้วยความเร็ว แม้กระทั่งโฮคุตะเองยังยอมรับ การฟันของนัตสิกินั้นทะลุเกราะของโฮคุตะเลยทีเดียว
- โฮคุตะ ถูกคิริจังแตะผนังใส่ทำให้ชะงัก และจังหวะนั้นนัตสิกิก็โจมตีด้วยท่า อัสนึบาต



นัตสึกิ   : [ให้ตายสิ  น่ารำคาญ ไปไหนก็มีแต่คนเรียกอุรุฮะๆ อุรุฮะอยู่ที่ไหนอะไรของมัน มันตายไปแล้วไม่ใช่หรอ ในที่สุดก็ไม่มีก้างขวางคอ]

- ยังคิดไม่ทันจบ อุรุฮะ ก็ล่วงลงมาตรงหน้านัตสึกิพอดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

อุรุฮะ : อ้าว นัตสึกิ มีนายอยู่ด้วยค่อยอุ่นใจหน่อย
นัตสึกิ : ........................